İpini Kopartan Uçurtma kimin eseri? İpini Kopartan Uçurtma kitabının yazarı kimdir? İpini Kopartan Uçurtma konusu ve anafikri nedir? İpini Kopartan Uçurtma kitabı ne konu alıyor? İpini Kopartan Uçurtma PDF indirme linki var mı? İpini Kopartan Uçurtma kitabının yazarı Gülsüm Cengiz kimdir? İşte İpini Kopartan Uçurtma kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi…

Kitap Künyesi

Yazar: Gülsüm Cengiz

Yayın Evi: Evrensel Basım Yayın

İSBN: 9789758745128

Sayfa Sayısı: 160

İpini Kopartan Uçurtma Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

İpini Kopartan Uçurtma’nın serüveni, yaşlı bir oyuncakçının dükkanında başladı. Bir yanlışlık, onu sevgisiyle meydana getiren Umut adlı çocuktan ayırdı. Sonra Okan’la, Metin ve kardeşleriyle tanıştı; bir yılbaşı günü armağan olarak verildiği Ezgi’yle dost oldu. Uçurtmanız; tanıştığı her çocukla değişik serüvenler yaşadı. Bazen ışıklı caddelerde, kimi zaman karanlık sokaklarda dolaştı. Evlatların çalmış olduğu atölyelere girdi. Bu süre içinde, o hep, Umut adlı evladı bulmayı düşledi. Sonra bigün… Siz de; İpini Kopartan Uçurtma’yla beraber değişik bölgeler görmek, serüvenler yaşamak ister misiniz? Öyleyse, takılın uçurtmanın kuyruğuna, çevirmeye başlayın kitabınızın sayfalarınız…

İpini Kopartan Uçurtma Alıntıları – Sözleri

İpini Kopartan Uçurtma İncelemesi – Kişisel Yorumlar

İpini Kopartan Uçurtma PDF indirme linki var mı?

Gülsüm Cengiz – İpini Kopartan Uçurtma kitabı için internette en oldukca meydana getirilen aramalardan birisi de İpini Kopartan Uçurtma PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Gülsüm Cengiz Kimdir?

Öğretmen, ozan ve çocuk kitapları yazarı. 1949 senesinde Isparta, Sütçüler’de dünyaya geldi. 1966 senesinde öğretmen okulundan mezun oldu. 1980 yılına kadar İstanbul ve Balıkesir illerinde öğretmenlik yaptıktan sonrasında yayıncılık sektörüne geçti. Editörlük, gösterim yönetmenliği şeklinde görevlerde bulunmuş oldu. İlk şiirleri 1983’te Varlık dergisinde piyasaya çıkan yazar Cumhuriyet, Emek ve Evrensel şeklinde gazeteler ile Varlık, İnsancıl, Evrensel Kültür, Gösterigibi dergilerde yazdı. 1975-1976 yıllarında Ruhi Su Dostlar Korosu’nda çalıştı. 1988 senesinde Demet Yayınları’nın kurucuları içinde yer aldı. 1998’de bir yazısından dolayı iki yıla mahkum oldu fakat cezası ertelendi. Çeviriler yapmış oldu, editör ve gösterim yönetmeni olarak çalıştı. Radyo ve tv programları hazırlayıp sundu. Metin yazarlığı ve danışmanlık yapmış oldu. Türkiye’de ve yurtdışında birçok söyleşi ve sempozyuma konuşmacı olarak katıldı. Toplumcu bir izlekle yazıya döktüğü şiirlerinin yanı sıra çocuk edebiyatı alanında da yoğun emekleri oldu. Çocuk oyunları değişik gruplar tarafınca sahnelendi. Kimi şiirleri de bestelendi.

1997 senesinde Ayşe’nin Günleri romanı Almanca’ya çevrildi ve İsviçre ile Avusturya’da yayımlandı. Ayrıca gene Almanya’da, Verlag Anadolu çocuk öykülerinden bazılarını Almanca ve Türkçe olarak bastı. 2005’te de Freie Akademie bir öyküsünü Almanya’da iki dilli ve CD’li olarak hazırladı. Çevirilerin bir kısmı Kültür Bakanlığı’nın TEDA projesi kapsamında hazırlandı. Bazı şiirleri İngilizce, Almanca, İbranice, Romence, Azerice ve Kürtçe’ye çevrilerek çeşitli dergilerde yayımlandı.

Morpa Kültür Yayınları’nda Çocuk ve Gençlik Kitapları Editörüdür. Ayrıca Eskikent Osmangazi Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Karşılaştırmalı Edebiyat Kısmı’nde öğretim görevlisi olarak iş yapmaktadır. Türkiye Yazarlar Sendikası üyedir. 1999-2005 tarihleri içinde sendikanın Genel Sekreterliğini yapmıştır. PEN Yazarlar Derneği, Edebiyatçılar Derneği ve Tiyatro Yazarları Derneği üyesidir. PEN Türkiye Merkezi’nde “Barış İçin Yazarlar Komitesi”nde görevlidir.

Gülsüm Cengiz Kitapları – Eserleri

• Ahşap Evin Evlatları
• Ayşe’nin Günleri
• İpini Kopartan Uçurtma
• Perili Ev
• Köprü Olmak İsteyen Çivi
• Tarihe İz Bırakanlar: Nasrettin Hoca
• Sevdamız Çiçeklenir Zulada
• Tohumdan Dokumaya
• Bez Bebek
• Tuz Masalı
• Bıcırık
• Bulaşıcı Hastalık
• Damlacık
• Üç Elma Fidanı
• Yavru Kuşun Şarkısı
• Selam Yaratana
• İki Sevinç Bir Arada
• İpek Giysi
• Adadaki Hazine
• Salıncak Safası
• Annemin Masalları: Karagöz Kibarlık Öğreniyor
• Sporcu Babaanne-Kerem ile Zehra
• Tarihe İz Bırakanlar Andersen
• Kuşlar Okullu Oldu
• Halının Sihirli Renkleri
• Kente Gelen Çam Ağacı
• Ormanda Yaz Olimpiyatları
• Silinsin Diye Yeryüzünden Savaş Sözcüğü
• Dilek Ağacı
• Yasak Sevda Sözcükleri
• Ormandaki Kulübe
• Boğaz’daki Mutlu Çocuk – Kuzguncuk
• Minik Salyangoz Meslek Seçiyor
• Arı ile Papatya
• Toprak Testi
• Prenses Pila
• Suyun Rengi ya da Rengarenk Çiçek Bahçesi – The Color of Water a Colorfuul Flower Garden
• Tomurcuk 3-Bir Dilim Ekmek İçin
• Akdeniz’in Rengi Mavi
• Kafesinden Kaçan Maymun
• Dünyanın En Güzel Giysisi
• Köstebeğin Üzüntüsü
• Eylül Deyişleri
• Mayısta Mutsuz Gönlüm
• Kuşlar Kralı Kim Olacak?
• Ufak Kurbağanın Öyküsü
• Yolda Kalan Lokomotif
• Tavan Arasındaki Aynanın Öyküsü
• Ufak Kayığın Büyük Yolculuğu
• Umut Hep Vardır
• Eylül Deyişleri
• Konuşmak Isteyen çocuk
• Ayşe’nin Günleri
• Bir Bulutun Ardında – Ayşe’nin Günleri 2
• Deniz Kabukları
• Ellerimiz Günışığı
• Hayvanlarla Konuşan Çocuk

Gülsüm Cengiz Alıntıları – Sözleri

• “Ağaçlar da insanlara benzer;
  ince uzun kimi, tıknaz kısa boylu kimisi.
  Kimi donatır kendini görkemli çiçeklerle
  yalın bir güzelliği kuşanır kimi.
  Kimi güçlükle meblağ ayakta çürümüş gövdesini,
  kimi yayıp dallarını alabildiğine
  keser genç ağaçların güneşini.
  Ağaçlar da insanlara benzer;
  kiminin, kucaklar yaşamı geniş dalları,
  kiminin göklere uzanır dimdik başı.
  Kimi bir başınadır ve cılızdır kökleri,
  yıkılır ilk rüzgârda.
  Kimi derinlere salar köklerini,
  büyür bir ormanın içinde/ büyütür bir ormanı;
  direnirler beraber kuvvetli kasırgalara.” (Yasak Sevda Sözcükleri)
• Tel örgünün tellerine
  takılıp kalıyor tutsaklık.
  Binlerce karede çoğalıyor yüzleriniz.
  Her karesinde ayrı ayrı
  çiçek açıyor özgürlük. (Sevdamız Çiçeklenir Zulada)
• Yasak bir aşkın tutkunuysa
  iki yürek
  niçin adamın elinin kiri
  kadının yüz karası? (Mayısta Mutsuz Gönlüm)
• Açıl toprak açıl
  Kurulsun sofralar!
  Boğazına kadar öze boğulsun tohum
  Çatlasın bereketinden dağlar
  Gözümüz gönlümüz doysun
  …
  Açıl toprak açıl
  Ver Allah’ım ver
  İnsanoğlu bir baş soğanla
  Bir dilim ekmeğe kıymet. (Selam Yaratana)
• “Tarihsel İyimserlik
  Kim demiş
  yolu düzdür yaşamın?
  İnişleri de vardır çıkışları da,
  sapakları da vardır
  kavşakları da…
  Ummadık zamanlarda,
  el ele, bir arada
  adım adım
  umuda çıkan yolları da…
  Kim demiş
  sonlanmıştır sevda
  yeni dünya düzeninde?
  Taşlar içinde iyi mi
  filizleniyorsa yaşam
  gene yeşerir sevda
  tertemiz yüreklerde.
  Kim demiş
  kurudu yüreği ozanın;
  yazamaz tekrar
  hiçbir mısra?
  Gelincikler dalgalandıkça rüzgârda,
  kuşlar uçuştukça göklerde,
  bembeyaz tomurcuklar
  patladıkça dallarda
  tükenmez ümit,
  sürer kalemin ucundaki sevda…
  Kim demiş
  yaşandı, yaşanacak ne var ise,
  tarih bitti
  insanlık evreninde?
  Güneş her sabahleyin tekrardan doğar
  ve tekrardan kurulur dünya
  üreten insanoğlunun elleriyle…” (Yasak Sevda Sözcükleri)
• Can yoktu ki sevdalara düşe,
  Kurt yoktu ki kızıl kana üşe
  Yoktum ki yol geçe
  Yoktun ki haber ulaşa
  Gül yoktu ki, dal yoktu ki…
  Ve döne döne ateş
  Döne döne madde
  Gökler yarıla dürüle
  Dağlar savrula devrile,
  Kırıla döküle yıldız
  Sular evrile çevrile
  Döğüşe döğüşe madde
  Değişe tokuşa madde
  O şekilde bir vakte erdi ki devran
  Döne döne tutsak
  Döne döne gaz
  Döne döne atom
  Döne döne madde
  Vuruşa vuruşa madde
  Ve süre değişe değişe
  Yosun titreşe, yeşilleşe
  Işık dura değişe
  O şekilde bir vakte erdi ki devran
  Ha dedi kırdı zincirini
  İçerdeki adam
  Demir bağrışa bağrışa
  Zindan çağrışa çağrışa
  Şöyleki buyurdu ki Yusuf
  Dört kitabından daha büyük:
  Demek bu yaşam
  Ilkin sana bana yük
  Demek su kiminse
  Motor, elektrik, ve ışık kiminse
  Demek sultan odur
  Demek insan bölük bölük
  Yaşıyorsan ölüyorsun demek
  Nasıl yaşıyorsan
  O şekilde düşünüyorsun demek
  Demek insan
  En yüce mertebede hayvandır
  Yeni anladım
  Alet kullanan ve meydana getiren
  Tilki tarlayı masallarda sürer
  Manyetoyu çeviremez tavşan
  Devril başımdaki yazgı
  Dökül dilimdeki yalan
  Tutuş beynimdeki kibrit
  Kirtim kirt
  Kirtim de kirt
  Kirtim de kirtim
  Kirtim kirt
  Bir taraftan demirciler
  Demir döğer denge denk
  Bir taraftan boyacılar
  Boya vurur renge renk
  Bir yanda
  Kurtuluş savaşçıları
  Bir taraftan tutsaklık
  Bir taraftan termonükleer çağ
  Bir taraftan balistik şirret
  Evvel madde
  Ahir düşünce
  Dolan göğsümdeki hava kahve
  Salın yanımdaki yoksul
  Salın proletarya
  Geber başımdaki bit
  Kirtim kirt
  Kirtim de kirt
  Kirtim de kirtim
  Kirtim kirt (Selam Yaratana)
• ben gördüm
  siz de gördünüz mü
  yarı aydınlık sabahlarda
  saçlarında tel tel yıldızlarla yürüyen
  işçi kızların
  vardiyalarına
  ekmekarası ümit taşıdıklarını
  güle oynaya
  ben gördüm
  ya siz. (Selam Yaratana)
• Fazlaca minik bir azınlığın haricinde, çocuklarımız sevgiden yoksun büyüyorlar. Sevgi, nefes aldığımız hava, içtiğimiz su, yediğimiz ekmek kadar lüzumlu. Ama en o kadar da yaşamının başlangıcında, yaşamın getirmiş olduğu gerçekliklere karşı deneysiz ve savunmasız olan çocuklar için lüzumlu. Evlatların sevgiden yoksun bir yaşam sürdüğüne ilişkin savima kuşkuyla bakanların, yakından uzağa doğru çevrelerine bir göz atmaları yeter. (Umut Hep Vardır)
• Ben işçi çocuğuyum evladım
  Demiryolu atölyesi işçilerinden emekli Şükrü’nün oğluyum
  Ekmekle doydu karnım
  Ekmekle avutuldum
  Ekmekle korkutuldum
  Sen sofraya havyar da koysan kuzu kızartması da ilkin ekmeğe varır elim
  Çilemin adı benim ekmek kavgası
  Hiçbir şey istemedim şu dünyada kendim için
  Ne köşk ne otomobil ne para
  Tükürmüşsem içine
  Senin tapındığın o sıfatların
  Satıyorsam emeğimi yok pahasına
  Ben işçi çocuğuyum evladım benim davam başka dava (Selam Yaratana)
• Kendisiyçin çabalayan kimi var?
  Kimi var ki bir ekmeği: ” Al ye!…” der;
  Bir şey veren ondan da bir şey ister…
  Ah yoksulluk, ah babasız çocuklar!…
  (Mehmet Emin Yurdakul) (Selam Yaratana)
• “Okumak onu mutlu ediyordu.Kendini öykülerdeki vakalara kaptırıyor; heyecanlanı-
  yor,üzülüyor,seviniyordu.” (Ayşe’nin Günleri)
• -DAHA NE İSTERSİN-
  Doyacak kadar aşın var ise,
  başını sokacak, bir de damın,
  İnsanoğluna kulluk
  etmiyorsan,
  başkasının sırtından değilse geçimin,
  tamam, güneşli günler içindesin. (Selam Yaratana)
• Çocuk ümit imgesidir; şu yaşlı bitkin dünyamızda kirletilmiş ucuzlatılmış insan ilişkileri içinde temiz kalan şey, çocuk masumiyeti. (Umut Hep Vardır)
• -tüketmiş yeşili
  dostluğu ve sevgiyi-
  tüketim yorgunu insanoğlu
  yaşar içlerinde
  teknoloji harikası eşyalar
  süratli beslenme çocuklarıyla
  yanyana… (Mayısta Mutsuz Gönlüm)
• Açıldı kilidi dilimin
  Şimdi kelepçede ellerim… (Yasak Sevda Sözcükleri)
• Sevgiyle bakan çocuk gözleri, yüzlerinde çiçek açan gülüşleri ve kuş cıvıltılarını çağrıştıran sesleri ümit veriyor ; berrak sularla yıkanmış şeklinde arıtıyor içimi. (Umut Hep Vardır)
• Dövüştüm cahillerle, bilgimle kanıtladım gerçeği.
  Yakıcıydı gerçek
  ve yer yoktu gökyüzünde
  gerçeği söyleyenlere
  özgür düşüncelere. (Mayısta Mutsuz Gönlüm)
• Ayağa kalkıp hep beraber
  göstermeliyiz sokakların enerjisini.
  Bir türkü söylemeliyiz bir türkü
  hak arayan, direnen insanların
  beraber söylediği türkü
  silinsin diye yeryüzünden
  cenk sözcüğü… (Silinsin Diye Yeryüzünden Savaş Sözcüğü)
• “Kayaköy’de
  sesinin izi var hâlâ;
  rüzgârın kanadında,
  çalıların bürüdüğü yollarda,
  her avluda, her kapının ardında.
  Titreşiyor sözcükleri
  kalanın ve gidenin.” (Yasak Sevda Sözcükleri)
• “Orkestra Konserinde…
  Bir senfoninin notaları şeklinde yaşam
  sürüyor ezgilerin eşliğinde.
  Orkestra şefi sallıyor sopasını
  inliyor viyolonsel
  ağır, acılı bir ezgiyle.
  Homurdanıyor kontrbaslar;
  –yasak– diyorlar
  –yapamazsın, sevemezsin, gidemezsin–
  Orkestra şefi sallıyor sopasını,
  çalıyor çekince çanları,
  davullar vuruyor tüm gücüyle.
  Çanlar, davullar, ağır yaylılar
  sarıyor çevresini öfkeyle;
  incecik sesiyle titreyerek
  bir yüreğin ezgisini söyleyen
  solo kemanın…
  Susmuyor keman,
  ürkek adımlarla dönerken köşeleri
  kaygılı ve kuşkulu…
  Ardında telaşlı ayak sesleri
  üflemeli çalgıların;
  yakalayıp tutmak
  içlerine almak istiyorlar onu.
  –Güçtür bizi haklı kılan
  sana karşı,
  güçlüyüz ve çoğuluz,
  sense yapayalnız.
  Azınlık çoğunluğa uymalı
  diz çökmelisin gücün önünde–
  Kalın sesleriyle homurdanırken viyolalar
  gözdağı verir şeklinde,
  ansızın tiz bir feryat solo kemandan
  ayrıksı, öncü, başkaldıran…
  –susturamazsınız beni
  haklı değildir daima çoğul olan–
  Sürüyor ezgisi solo kemanın
  dirençli ve emin,
  katılıyor ona keman korosu…
  Orkestra şefi sallıyor sopasını
  kuşlar uçuşuyor kemanın tellerinde.
  Ziller çalıyor, davullar vuruyor.
  Gülüşler, ümit dolu kahkahalar
  yükseliyor neşeyle.
  Karışıyor birbirine yaşamın sesleri
  binbir türlü haliyle
  soğuk bir kış akşamı
  orkestra konserinde…” (Yasak Sevda Sözcükleri)