Leonardo Da Vinci Kimdir Kısaca [Eserleri, İcatları, Mona Lisa Anlamı]

Leonardo da vinci kimdir özetlemek gerekirse yaşamını derlemeye çalıştık. Ayrıca eserlerini, icatlarını, tablosunu ve en mühim özelliklerini baştan sona araştırdık. Detaylarına bakalım.

Leonardo da Vinci Kimdir?

Adı daha oldukça Mona Lisa tablosu ile anılsa da Leonardo Da Vinci hem bir ressam, hem bir ilim ve bilim adamı hem de muhteşem bir matematikçi idi.

Resimlere olan merakı ve bir çok vakit eğitiminden arta kalan vakti ile oluşturduğu tablolar, onu periyodunun ve kim bilir günümüze kadar olan tüm zamanların en iyi Ressamı yapmıştır.

Peki Leonardo Da Vinci insanoğluna miras olarak bir tek Mona Lisa’yı mı bırakmıştır? Dahası suali birazcık daha düzelterek sormak gerekirse; bir tek resimlerini, tablolarını mı bıraktı? Dilerseniz bu soruya cevabı beraber bulalım.

Leonardo Da Vinci, 1452 senesinde devrin en parlak Avrupa krallıklarından önde gelen Florensa civarlarında ki Vinci kasabası civarında yer edinen Anchiano’da dünyaya gelmiştir.

Doğduğu günden beri anası ile pek arası olmayan ve onu tekrar göremeyen Vinci, büyükbabası ile bir süre yaşadıktan sonrasında eğitim ve öteki tüm gereksinimleri için babası ile beraber yaşamak zorunda kalmıştır.

Her ne kadar bir anne hasreti onda mühim bir seviyede belirmiş olsa da hem babasının ona olan sevgisi hem de onun matematiğe olan sevgisi yardımıyla bu durumu kolaylıkla aşmıştı.

Leonardo Da Vinci, bir çok vakit fırsat bulmuş olduğu boş zamanlarını Matematik emek vererek doldurmuş ve bunun yanı sıra öteki fenni eğitimlere de kafa yormuştur. En mühim uğraşlarından biri de asla kuşkusuz sizin de tahmin edebileceğiniz şeklinde tablolar idi.

Leonardo Da Vinci Hayatı (Mona Lisa’ya Giden Yol)

Mona Lisa, insanlık tarihinin en sürreal tablolarından biri olarak kabul edilir ve O, bu tabloya 1503 senesinde adım atmıştır. Ve bu tabloyu tamamlayana kadar ve kim bilir bitirdikten sonrasında hiçbir vakit yanından ayırmadı. M

ona Lisa tablosu sadece 3 yıl sonrasında doğrusu 1506 senesinde tamamlanmıştır. Ve bu tarihten sonrasında bu tablo Papa tarafınca en mühim gizleme alanlarında muhafaza edilerek günümüze kadar saklanmıştır.

Lisa del Glocondo olarak malum Mona Lisa, Florensalı bir tüccarın kızıydı ve güzelliği ile büyülüyordu! Mona Lisa’ya ya da tablosuna oldukça aşka düştüğü malum Leonardo Da Vinci bu tabloyu bir süreliğine Fransa’ya kaçırmış ve burada asla hiç kimseye göstermeden bir süre kendi yanında saklamıştır.

Ve sonrasında ise hatıralarında bu durumu şu şekilde belirtmiştir! ”O benim en sevdiğim şeyimdi, eşyamdı kim bilir sevgilimdi! Kim olduğu asla mühim değildi fakat O daima benim kalmalıydı!

Leonardo Da Vinci İcatları

Gerçekten oldukça garip, yazıyorken şaşırdık mı şaşırdık. Bu kadar icadı düşünmek bizi hayrete düşürdü. Sanki gelecekten gelmiş şeklinde icatlar çıkarmış. Hadi bakalım.

Anemometre 

Tarihçiler, Leonardo da Vinci’nin, rüzgar hızını ölçmek için icatı olan Anemometre’yi yenilemesine esin veren uçuşa olan hayranlığı bulunduğunu belirtti. Onun imgesel, cihazın uçuşa başlamadan ilkin insanların rüzgarın yönünü ve hızını bilmesi gerektiğidir.

Da Vinci, aleti buluş etmeden, 1450 senesinde ”Leon Batista” tarafınca tasarlanan mevcut varyasyonda değişimler yapmış oldu (da Vinci’nin tasarımı muhtemelen 1483 ve 1486 içinde yapılmış oldu), böylece rüzgar kuvvetini ölçmek daha kolay oldu.

Anemometre’nin ek olarak, da Vinci şu notları verdi: “Rüzgâr gücü ile saatte kat edilen mesafeyi ölçmek için. Burada zamanı göstermek için bir saat gereklidir.”

Da Vinci’nin anemometresi, ortada bir menteşe ile asılı dikdörtgen bir tahta parçası olan kemerli bir çerçeveye haizdir. Rüzgar estiğinde, kemerli çerçevenin içindeki odun parçasını yükseltir. Çerçeve üstüne basılmış bir ölçek olurdu. Odunun ölçeğe ulaşmış olduğu en yüksek noktayı belirterek, bir şahıs rüzgarın enerjisini ölçebilir.

Uçuş Aracı

Leonardo da Vinci’nin birçok emek verme alanı içinde kim bilir bu Rönesans insanının favorisi havacılık alanıydı. Da Vinci, kuşlar şeklinde gökyüzünde uçmak, uçan insanları görmek; olasılığıyla hakikaten heyecanlanmış görünüyordu.

Da Vinci’nin en meşhur icatlarından önde gelen uçan makine (“ornithopter” olarak da bilinir) ideal olarak gözlem ve hayal gücünün yanı sıra uçuş potansiyeline olan hevesini sergiliyor. Bu buluşun tasarımı, da Vinci’nin kopyalamayı ummuş olduğu kanatlı hayvanların uçuşundan  esin almıştır. Aslında notlarında yarasa, uçurtma ve kuşlara esin kaynağı olarak değinir.

Muhtemelen yarasadan almış olduğu ilhamı, cihazın kanatları çoğu zaman kanatlı yaratıkla ilişkilendirilen sivri uçlu uçlar şeklinde, en oldukça ışıldıyor. Leonardo da Vinci’nin uçan makinesinde 33 Feet’i aşan bir kanat vardı ve çerçeve hafifçe fakat sağlam bir zar oluşturmak için ham ipekle kaplanmış çamdan yapılmak zorundaydı.

Pilot, buluşun merkezinde bir tahtada yüzüstü uzanır. Kanatlara güç vermek için, pilot bir çubuk-kasnak sistemine bağlı bir krank pedalına basacaktır. Makine ek olarak artan enerji çıkışı için bir el krank ve direksiyon için bir kafa parçası vardır. Meşgul pilot spin, elleri ve ayakları ile kranklandığı için, makinenin kanatları açılır. Buluşta ki tabiat ananın ilhamı, kanatların çırpıldıkça bükülecek şekilde tasarlandığı şekilde aşikardır.

Ne yazık ki, Da Vinci’nin kendisinin farklıymış olabileceği şeklinde, uçan makine havadayken uçabilirken, bir şahıs aleti asla yerden kaldırabilecek kadar güç üretemezdi.

Helikopter (Hava Vidası)

İlk gerçek helikopter 1940’lara kadar yapılmamış olsa da, Leonardo da Vinci’nin on beşinci yüzyıldan kalma icatları, günümüzün uçan uçuş makinesinin öncülüdür. Da Vinci’nin fikirlerinin çoğunda olduğu şeklinde, aslına bakarsak hiçbir vakit icatlarını yapmadı ve kontrol etmedi; sadece notları ve çizimleri cihazın iyi mi çalışacağını deklare etti.

Da Vinci, vida benzeri makinenin eskizlerinin yanına şu şekilde bir izahat getirdi: “Eğer bir vida ile yapılmış bu alet iyi yapılmışsa yani, gözeneklerin durdurulduğu ve hızla döndürüldüğü ketenlerden yapılmışsa bu vida, spralini havada yapacak ve yüksek olacak. “

Ayrıca “Helisel Hava Vidası” yada bir tek “hava vidası” olarak da malum bu aygıt, günümüz helikopterlerine benzer şekilde uçuş elde etmek için havayı sıkıştırmak suretiyle tasarlanmıştır. Da Vinci, vida şeklinin sunmuş olduğu birçok olanakın büyük bir savunucusuydu ve öteki icatlar ve tasarımlar için de biçim kullanmıştı.

Da Vinci’nin helikopteri çapı 15 metreden fazla ölçüldü ve kamış, keten ve telden yapılmış oldu. Şaftı döndürmek için krank çevirerek merkezi bir platformda duran dört adam tarafınca desteklenecekti. Yeterince rotasyonla, da Vinci, buluşun yerden kalkacağına inanıyordu. Ne yazık ki, ağırlık daralmaları sebebiyle, çağdaş bilim adamları da Vinci’nin icadının uçuş yapabildiğine inanmıyor.

Paraşüt

İlk ergonomik paraşütün icadı için  çoğu zaman 1783 senesinde Sebastien Lenormand’a gitse de, Leonardo da Vinci paraşüt fikrini birkaç yüz yıl ilkin tasarlamıştı.

Da Vinci, izahat ile buluşu bir taslak haline getirdi: “Eğer bir adam, aparatların (açıklıkların) durduğu bütün ketenlerden yapılmış bir çadıra sahipse, ve on ikiden fazla on iki (yaklaşık 23 fit) ve derinlik, herhangi bir yaralanmaya maruz kalmadan kendisini herhangi bir  yükseklikten aşağı atabilecektir.”

Da Vinci’nin paraşüt tasarımının kim bilir en belirgin yönü, kanopinin yuvarlak olmaktan ziyade üçgen olmasıydı ve bu da aslına bakarsak süzülmenin yeterince hava direncine haiz olup olamayacağını sorguluyor. Da Vinci’nin paraşütünün ahşap bir çerçeveyi örten keten ile yapılması gerektiğinden, cihazın yüksek ağırlığı da bir mesele olarak görülüyordu.

Da Vinci’nin fikirlerinin çoğunluğu gibi, bu buluş da Leonardo tarafınca asla gerçekte yapılmamıştı yada kontrol edilmemiştir. Ancak, 2000 senesinde, Adrian Nichols da Vinci’nin tasarımına dayanan bir prototip inşa etti ve kontrol etti. Uzmanlar şüpheciliğe karşın, da Vinci’nin tasarımı amaçlandığı şeklinde çalıştı ve Nichols bile çağdaş paraşütten daha yumuşak bir sürüş bulunduğunu belirtti.

Otomatik Silah

Leonardo da Vinci’nin yapmış olduğu şekilde problemler vardı. Bu problemin çözümü, aynı anda yüklenebilen ve ateşlenebilen oldukça namlulu silahlar üretmekti.

Bu düşünce, da Vinci’nin birbirine bağlanmış 33 tane minik kalibreli silahın bulunmuş olduğu 33 varilli şeklinde cenk icatlarının temelini oluşturuyor. Kanatlar, her biri tek bir döner platforma bağlanan, her biri 11 silahtan oluşan üç sıraya bölünmüştür. Platformun yanlarına bağlı büyük tekerlekler vardı.

Merkezdeki tüm silahlar yüklenecek ve cenk esnasında, 11’inci sıradaki ilk atış yapılacaktır. Platform sonrasında bir sonraki satırları doğru şekilde hedeflemek için döndürülebilir. Buradaki düşünce, bir takım kanonun ateşlenmesine karşın, başka bir setin soğuması ve üçüncü setin yüklenebilmesi idi. Bu sistem, askerlerin devamlı aralıksız ateş etmesine izin verdi.

Silah bir “merkez” olarak anılır, şundan dolayı kanon varillerinin sıraları bir merkez borularına benzemektedir. Leonardo da Vinci’nin 33 varilli organa yönelik tasarımı, çağdaş tabanca makineli tüfek için esas olarak kabul edilir. 19. yy’a kadar ticari kullanılmayan bir icattır.

Zırhlı Araba

Modern tankın öncüsü olan Leonardo da Vinci’nin zırhlı otomobil icadı, herhangi bir yöne hareket edebilen ve oldukça sayıda silahla donatılmıştı. Da Vinci’nin cenk makinelerinin en ünlüsü olan zırhlı vasıta, düşman ordusunu sindirmek ve dağıtmak için tasarlandı.

Da Vinci’nin aracında, 360 aşama menzile müsaade eden tekerlekleri olan dairesel bir platform üstünde düzenlenmiş bir takım hafifçe top bulunur. Platform, düşman ateşini daha iyi yönlendirmek için eğimli olan metal plakalarla güçlendirilmiş büyük bir koruyucu örtü (bir kaplumbağanın kabuğu şeklinde) ile kaplıdır. Tepelerin ateşlenmesini ve aracın yönlendirilmesini koordine etmek için tepede bir taret kulesi vardır.

Makinenin hareketi, tekerleği döndürmek için devamlı olarak krank çevirecek olan tankın içinde sekiz adam tarafınca çalıştırılacaktı. Leonardo notlarında, atlar için güç kullanma düşüncesinin aklını geçtiğini öne sürdü, sadece hayvanın tankın sınırları içinde oldukça fazla tahmin edilemeyeceğinden korkmuş olduğu için onu reddetti.

Ayrıntılı tasarıma karşın, da Vinci’nin tankı büyük bir kusura sahipti; güç krankları ters yönde ilerledi. Bu hareketi olanaksız hale geldi. Bilim adamları, bu şekilde bir temel mühendislik kusurunun Leonardo da Vinci’nin detay odaklı aklından asla kaçmadığını ve kusurun kasıtlı olarak sokulmuş olabileceğini ileri sürüyorlar.

Dev Tatar Yayı

Leonardo da Vinci’nin, çağdaşlarının herhangi birinden daha iyi anlayabileceği bir şey, muharebede silahların ruhsal etkileriydi. Da Vinci, korku silahlarının düşmanları aşılayabileceğini biliyordu ki, gerçekte olabilecekleri zarardan oldukça önemliydi.

Bu da Vinci’nin cenk icatlarının çoğunun arkasındaki temel fikirlerden biriydi; aralarında dev tatar yayı. Saf sindirme için tasarlanan da Vinci’nin tatar yayı, 42 braccia’yı (ya da 27 metre) ölçmek oldu. Cihaz hareketlilik için altı tekerleğe (her tarafta üç) haiz olacak ve gösterim kendisi esneklik için ince bir ahşaptan yapılacaktır.

Dev oklardan ziyade, Leonardo’nun tatar yayı, büyük taşları yada muhtemelen yanan bombaları ateşlemek için tasarlanmış şeklinde görünüyor. Kullanım için, bir asker yayı geri çekmek ve topçuyu yüklemek için bir krank döndürür. Asker sonrasında bir tutma pimini çıkarmak ve silahı ateşlemek için bir çekiç kullanırdı.

Dev tatar yayı buluşu da Vinci’nin sanat eserinin fikirlerini hayata geçirme şekline muhteşem bir örnektir. Onun illüstrasyonları vasıtasıyla, bir fikirdi; sadece olanaksız, gerçekçi ve makul olur. Devasa tatar yayının icadıyla ilgili canlı çizimleri, etkisinde bırakan silahın arkasındaki fikri, düşmanları savaşmaktan oldukça korkutmak içindi.

Üçlü Namlu Canon

Bir askeri mühendis olarak, Leonardo da Vinci’nin en mühim inançlarından biri, hareket kabiliyetinin cenk alanındaki zafer için oldukça mühim olduğuydu. Bu düşünce, cenk icatlarının çoğunda, mobil köprülerinden ve merdivenlerinden, tabanca tasarımlarının çoğuna kadar görülüyor. En iyi örnek da Vinci’nin üçlü namlulu canon icadıdır.

Da Vinci’nin zamanında, kanonlar çoğu zaman cenk alanında değil, durağan pozisyonlarda evde kullanıldı. Bunun sebebi ağırdı ve tekrardan yüklenmek için oldukça vakit aldı. Da Vinci, bu sorunların her ikisini de çözmek için üç kattan oluşan namlulu canonunu tasarladı; cenk alanında oldukça fazla hasar verebilecek süratli ve hafifçe bir tabanca.

Tasarım, ön yüklü ve yüksekliği ayarlanabilir üç ince kutuya sahipti. Bir çekimin tekrardan yüklenmeden ilkin ateşleneceği geleneksel bir kanonun aksine, da Vinci’nin canonu askerlerin aynı anda üç atış yapmasına izin vererek daha sık ateş etmelerini sağlamış oldu. Daha hafifçe ve büyük tekerlekler, cenk esnasında silahların değişik bölgelere taşınmasına izin verdi.

Aynı zamanda, barutun 15. yüzyılda emekleme döneminde olmasına karşın, Leonardo’nun tasarımlarında sık sık kullandığı ve 19 ve 20. yüzyıl savaşlarında seçtiği tabanca olarak ortaya çıkacağı öngörüsüne dikkat çekildi.

Saat

İlk kafa karışıklığını ortadan kaldırmak için; Leonardo da Vinci saati buluş etmedi; daha doğrusu yapmış olduğu şey daha doğru bir saat tasarlamaktı.

Da Vinci’nin zamanında (15. yüzyılda) saat ve dakikalar gösteren saatler gittikçe daha duyarlı hale gelirken, 200 yıl sonrasında sarkacın birleşmesine kadar büyük bir sıçrama yapmadılar. Ama, da Vinci aslına bakarsak hayatında daha doğru bir saat tasarladı.

Leonardo’nun saatinin iki ayrı mekanizması vardı: biri dakikalar ve saatlerce. Her biri özenle bağlanmış ağırlıklar, dişliler ve koşumlardan yapılmıştır. Saat ek olarak ayın evrelerini seyretmek için bir kadrana haizdir.

Da Vinci’nin en büyük yeniliği, saatin ağırlığını kullanmak yerine yaylara haiz olmaktı. Ayrıca, elmas ve kayalar dahil olmak suretiyle saati yapmak için kullanılacak bazı malzemelerin detaylarını da içeriyordu.

DEV

Belki de Leonardo da Vinci’nin Colossus buluşunun arkasındaki hırs ve yenilikten daha da garip olanı, onu hayata geçirme çabalarının trajik ve yüreklendirici hikayesidir.

1482’de, Milan Dükü dünyanın en büyük at heykelini inşa etmek için da Vinci’yi görevlendirdi. Da Vinci, bir meydan okumadan asla korkmayan 24 metrelik bronz bir heykel tasarladı ve sonrasında bir kil modeli yaratmaya çalıştı. Bir sonraki adım, modeli bronzda kaplamaktı; kolay bir iş değildi.

Heykelin büyüklüğünden dolayı, eşit kalınlıkta uygulanması ihtiyaç duyulan 80 ton bronz ya da heykelin dengesiz olması gerekiyordu. Bunu yapmak için, da Vinci, yepyeni bir kalıp yapımı tekniği buluş etmek için kanonları tasarlama deneyimini kullandı. Aynı zamanda, bu kadar büyük oranda bronzun ısıtılması için lüzumlu sıcaklığa ulaşmak büyük bir fırın buluş etmek zorundaydı.

Sonunda karşılaşmış olduğu tüm tasarım sorunlarını çözdükten sonrasında da Vinci bronzlaşmaya hazırdı. Maalesef yazgı vakalara müdahale etti ve 1494’te Kral Charles Fransa’yı işgal etti. Fransız ordusunu elinde tutmak için Dük, Leonardo’nun bronzuna rüşvet teklif etti. Fransızlar sonunda sonunda kanon yapımında kullanılırdı. Leonardo’nun Colossus hakkında yazdığı son şey şuydu: “Artık attan bahsedeceğim.”

1977’de, Pennsylvania’dan emekli bir havayolu pilotu ve sanatçısı Charles Dent, da Vinci’nin Colossus projesini tekrardan canlandırmaya karar verdi ve bunu yapmak için kar amacı gütmeyen bir organizasyon kurdu. 1994’te ölmeden ilkin önümüzdeki 17 yılını harcadı. Sonunda, 1999’da at tamamlandı ve İtalya’nın Milan halkına armağan edildi.

Döner Köprü

Duke Sforza için tasarlanan Leonardo da Vinci’nin döner köprüsü, hareket halindeki orduların su kütlesinden geçmesi için hızla paketlenip nakledilebilir.

Köprü bir dere ya da hendek süresince sallanıp diğer tarafa indi ve askerler oldukça azca sorunla geçebilecekti. Cihazın tekerlekleri vardı ve hem süratli istihdam hem de kolay ulaşım için bir halat-kasnak sistemi vardı. Dengeleme amaçları için bir karşı ağırlık deposu ile donatılmıştır.

Da Vinci, köprüsünü “hafif ama sağlam” olarak tanımladı ve Duke için yaşamı süresince tasarladığı birkaç köprüden biri oldu. Ordular için inşa edilen bir başka, benzer köprü olan Leonardo da Vinci, askerlerin birden fazla ırmaktan geçmesini daha süratli ve kolay hale getiren süratli inşaat köprüsü idi.

Bu tür geçici köprüler, orduların alışılmamış araziyi daha azca zorlukla seyretmelerine ve takip eden güçlerden daha kolay kaçmalarına destek oldu. Ayrıca, da Vinci’nin savaşın en mühim yönlerinden biri olduğuna inandıkları orduları da sağladılar.

Tüplü Dalış

Leonardo da Vinci’yi böylesine mükemmel bir sanatçı meydana getiren şey de ona bu şekilde büyük bir icat eden yapmış oldu: onun etrafındaki dünyaya olan hayranlığı. Bu su ile durumdu. Hayatında da Vinci, suyla uğraşan birçok buluş tasarladı – kim bilir en önemlisi tüplü teçhizat.

Venedik’te çalışırken, “su şehri” 1500 senesinde, da Vinci, sualtı gemilerinden düşman gemilerine gizlice istila etmek için tüplü teçhizatını tasarladı. Deri dalgıç elbisesi dalgıcın kafasının üstünden geçen çanta benzeri bir maske ile donatıldı. Burun etrafındaki maskeye takılan iki kamışı tüpü, yüzeyde yüzen bir mantar dalışa yol açtı.

Boruların açılmasından aşağıdaki dalgıçlara hava verilmiştir. Maske ek olarak, şişirilebilen yada söndürülmüş bir valf ile çalıştırılan balon ile donatıldı, böylece dalgıç daha kolay yüzeylenebilir yada batırılabilirdi. Buna ek olarak, Leonardo da Vinci’nin tüplü dişli buluş dalgıç için idrar yapmak için bir kese içeriyordu.

Da Vinci’nin Scuba dişlileri fikrini (onun fikirlerinin çoğunluğu gibi), onun ölümünden sonrasında çizdiği on iki ciltlik bir takım olan meşhur Codex Atlanticus’una kadar pek tanınmadı.

Kendi Kendine Giden Araba

Motorlu taşıtlar; Leonardo da Vinci, itilmeden hareket edebilen, kendinden giden bir otomobil tasarladı. Diğer başarıları içinde, birçoğu da Vinci’nin kendinden giden otomobili buluşunun dünyanın ilk robotu bulunduğunu düşünüyor.

Kendinden giden otomobil, Leonardo’nun lokomotion ve nakliye ile uğraştığı birçok icattan biriydi. Tarihçiler sonrasında da Vinci’nin hususi olarak tiyatro kullanımı için bir otomobil tasarladığını buldular.

Leonardo’nun otomobili sarmal yaylarla güçlendirildi ve ek olarak direksiyon ve fren özelliklerine de sahipti. Fren özgür bırakıldığında, vasıta ileri doğru itilir ve direksiyon düz ya da evvelinde ayarlanmış açılarda gitmeye programlanabilir.

Da Vinci’nin sepeti tasarımı, zamanının oldukça ötesine geçerek, 20. yüzyılın sonlarına kadar tam çalışmalarının akademisyenleri şaşırttı. Ancak, 2006 senesinde, İtalya’nın Enstitüsü ve Floransa Bilim Tarihi Müzesi, Da Vinci’nin tasarımına dayanan bir emek verme modeli oluşturdu. Bazı uzmanlar, Mars Land Rover’a benzediğini bile belirtti.

Robot Şövalye

Yenilikçi mühendislik zihniyetiyle Leonardo da Vinci’nin kasnaklar, ağırlıklar ve dişlilerden yararlanan birçok fikri vardı. Elbette, bu üç bileşen onun otomatik icatlarının bir çok için oldukça önemliydi, saat, klima ve hidrolik güç testereleri de dahil olmak suretiyle.

Da Vinci, bu mekanizmaları, birçok insanoğlunun ilk robotu düşündüğü kendinden giden otomobili icadıyla birleştirdi. Ama da Vinci, parçaları başka bir robot yaratmak için kullandı – Robotic Knight. Da Vinci’nin robotik şövalyesinin tam bir çizimi hiçbir vakit kurtarılmamış olsa da, şövalyenin değişik taraflarını detaylandıran parçalar dizüstü bilgisayarları süresince dağılmış durumda.

Milano’da bir yarışmacısı için tasarlanan (Dük’ün Leonardo’yu nezaret etmekle görevlendirdiği), Robotik Şövalye, detaylı bir kasnak ve kablo sistemine bağlı olan dişliler ve tekerleklerle dolu bir şövalye takımından oluşuyordu. Bu mekanizmalarla da Vinci’nin robotik şövalyesi bağımsız hareket kabiliyetine sahipti, oturarak, ayağa kalkarak, başını hareket ettirerek ve siperini kaldırarak.

Birkaç değişik da Vinci çiziminin planları olarak kullanılmasıyla robotist Mark Rosheim, 2002 senesinde robotik şövalyenin prototipini yapmış oldu. Rosheim, da Vinci’nin robotik şövalyeyi, kolayca inşa edilmesine iyi mi tasarladığını belirtti. Rosheim da da Vinci’nin tasarımlarını NASA için geliştirdiği robotlar için esin kaynağı olarak kullandı.

İdeal Kent

Belki de asla kimse, Leonardo da Vinci’nin icatlarının epik tutkusu ve kapsamını ideal kentinden daha iyi bilmez. Bu buluş bir tek tek bir alana odaklanmakla kalmaz, bununla beraber da Vinci’nin kabiliyetlerini bir kent, mimar, mühendis ve icat eden olarak birleştirir.

Da Vinci’nin ideal bir kent fikri, veba, Milan’ı perişan ettikten ve şehrin nüfusunun ortalama üçte birini öldürdükten sonrasında geldi. Leonardo, bu tür hastalıkların gelecekteki yayılmasını önlemek için daha çok kontakt, hizmet ve temizlik ile daha birleşik bir kent tasarlamak istedi.

İdeal şehri, ticari amaçlarla ve bir kanalizasyon sistemi olarak kullanılacak bir takım bağlantılı kanalı entegre etti. Kent alt ve üst alanlara haiz olacaktı – alt sıralar esnaf ve gezginler için kanallar ve üstte “beyefendi” için yollar. Yollar oldukça geniş olacak şekilde tasarlandı, büyük olasılıkla Milan’ın insanların sıkıştığı dar sokaklara yanıt vermesi, muhtemelen vebaların yayılmasına katkıda bulunmuş oldu.

Sanatçı ve mimar olarak da Vinci’nin şehri, büyük kemerler ve sütunlar içeren zarif binalar ile dikkat çekecek bir vizyon olacaktır. Da Vinci, kent planlaması tarzından bahsetti: “Sadece şehrin yüzeyinde iyi görünüşü görelim.”

Da Vinci, kentinin öteki büyük ve minik taraflarını detaylı bir şekilde deklare etti. Bunlar içinde hayvan seven da Vinci’nin şehrin işleyişinin ayrılmaz bir parçası olarak görmüş olduğu atlar için hususi ahırlar ve binalarda temiz hava kanalları bulunuyor. Ancak, da Vinci’nin tasarımı oldukça büyük ölçekli olduğundan ve tekrardan inşa edilmek suretiyle tüm bir kent yapılması gerekiyordu.

Leonardo Da Vinci Neler Yapmıştır ?

Leonardo Da Vinci her tür araştırmaları neredeyse yapmıştır. Projeleri saymakla bitmiyor; İdeal Kent, Robot Şövalye, Scuba Dişli, Kendi Kendine Giden Araba şeklinde birçok projelere imza atmıştır.

Leonardo Da Vinci Emek harcama Alanları

Devrin en önemlisi isimlerinden mimarı, icat eden, matematikçi, mühendis, anatomist, botanist,müzisyen, jeologu, heykeltıraşı, ressamı, kartografı ve yazarıdır.

En meşhur yapıtı Mona Lisa ”1503- 1507”. Rönesans sanatını doruklarda yaşatmış, gelmiş geçmiş en büyük ikinci Milenyum adamı seçilmiştir.

Leonardo Da Vinci Eserleri 

Leonardo’nun ilk resmidir.  Arno Vadisi Manzarası 1473

Resimde Leonardo da Vinci, İsa’nın ve Meryem’i  geleceğini müjdeleyen Cebrail’i tasvir etmiştir.  The Annunciation (Müjde) – 1475

İncil’e gore, Ürdün’deki Şeria Irmağı kıyısında Vaftizci Yahya tarafınca vaftiz olunan İsa’nın arınmasını anlatmaktadır  tablo.  The Baptism of Christ (İsa’nın Vaftizi) – 1475

Mona Lisa’da genel olarak 5 ifade tanımlar

• Korku %6
• Hiddet  %2
• Mutluluk %86
• Yansız %1
• küçümseme %9

  La Gioconda (Mona Lisa) – 1506

MonaLisa Tablosunun Anlamı

Francesco del Giocondo’nun karısı olan La Gioconda olarak da malum Mona Lisa’nın portresi; Bu fotoğraf ahşap üstüne yağ boyandı. Orijinal fotoğraf boyutu 77 x 53 santimetre (30 x 20 7/8 inç) ve Fransa Hükümeti tarafınca haiz olunan ve Fransa, Paris’teki Louvre’deki duvarda.

Gününün Florentine tarzında giyinmiş ve vizyoner, dağlık bir manzaraya oturmuş bir karı figürü, Mona Lisa’nın esrarengiz ifadesi, portre evrensel şöhretini verdi.

Mona Lisa’nın meşhur gülümsemesi, ardıç dallarının Ginevra Benci’yi temsil etmiş olduğu ve erminin portrelerdeki Cecilia Gallerani’yi sırasıyladır. Leonardo bu mutluluğu nosyonunu portrenin ana motifi haline getirdi: işi bu kadar ideal meydana getiren bu kavram budur. Peyzajın doğası da bir rol oynar. Ortadaki, bakıcının göğsüyle aynı seviyede, sıcak renklerdedir. Erkeklerin odaklandığı noktadır ek olarak yaşıyorlar orada: bir sarma yolu ve bir köprü var. Bu boşluk, bakıcının mekanı ile uzak mesafe arasındaki geçişi temsil eder.

Resmin Özeti:

Resim, imgesel bir manzaradan ilkin bakıcısı tasvir eden ilk portreler arasındaydı. Leonardo, hava perspektifini kullanan ilk ressamlardan biriydi. Esrarengiz hanım, her iki tarafta koyu ayağı üsleri olan açık bir sundurma şeklinde görünen bir yerdedir.

Onun arkasında geniş bir görünüm buz şeklinde dağlara gider. Sargı yolları ve uzak bir köprü, yalnızca insan varlığının en küçük emarelerini verir. Sfumato vasıtasıyla yaratılan kadının saçlarının ve giysilerinin duyusal eğrileri, dalgalı imgesel vadilerde ve nehirlerin arkasında yankılanıyor.

Bulanık dış hatlar, zarif figür, açık ve koyu trajik zıtlıklar ve genel sakinlik duygusu da Vinci’nin tarzının karakteristiğidir. Da Vinci’nin bakıcı ve görünüm içinde gerçekleştirdiği etkisinde bırakan sentezden dolayı Mona Lisa’nın geleneksel bir portre olarak düşünülüp düşünülmeyeceği tartışılabilir, şundan dolayı gerçek bir hanımdan ziyade ideal bir idealdir. Resimde elde edilmiş genel uyum duygusu, bilhassa de bakıcının solgun gülüşünde belirgin bir halde görülüyor, insanlığı ve doğayı birleştiren bir bağlantı fikrini yansıtıyor.

Tüm insan faaliyetlerini bir araya getiren Rönesans’ta sanat, bilim anlamına geliyordu, sanat gerçeğe gerçeği anlatıyordu: Leonardo da Vinci, İtalyan sanatının destansı gayretini evrensel değerleri ele geçirmek için somutlaştırdığı için büyük bir figürdü.