Acayip Bir Başlangıç kimin eseri? Acayip Bir Başlangıç kitabının yazarı kimdir? Acayip Bir Başlangıç konusu ve anafikri nedir? Acayip Bir Başlangıç kitabı ne konu alıyor? Acayip Bir Başlangıç PDF indirme linki var mı? Acayip Bir Başlangıç kitabının yazarı Monika Maron kimdir? İşte Acayip Bir Başlangıç kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi…

Kitap Künyesi

Yazar: Monika Maron

Çevirmen: Zehra Yılmazer

Yayın Evi: Alef Yayınevi

İSBN: 9789944494755

Sayfa Sayısı: 160

Acayip Bir Başlangıç Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Mutluluk bir tek bir yanılsama mıydı? Johanna geçmişine ve bugününe bakarak dünyadaki yerini bulmaya çalışır. Kendi hayatında kaybolmanın ve yaşlanmanın hüznü yavaş yavaş damıtılan bir umuda bırakır kendini.

Kitaptan;Özlediğim bir duygu var, dedim, âşık olduğunda ya da bir şey için savaşım ettiğinde hissettiğin o heyecandan ölme duygusu, bir tutku doğrusu, evet, bu işte: Ben tutkuyu özledim.”

“Fazlaca kuvvetli, etkisinde bırakan bir kitap.”

-Martin Lüttke Frankfurter Rundschau-

“Monika Maron yürekli bir kitap yazmış.”

-Tilman KrauseDie Welt-

(Tanıtım Bülteninden)

Acayip Bir Başlangıç Alıntıları – Sözleri

• Özlediğim bir duygu var, dedim, aşık olduğunda ya da bir şey için savaşım ettiğinde hissettiğin o heyecandan ölme duygusu, bir tutku doğrusu, evet, bu işte: Ben tutkuyu özledim.
• Yaşlılar ve sakatlık birbirine benzer durumlar, dedim; şundan dolayı yaşlılar benzer biçimde sakatlar da bazı taleplerde bulunma hakkına bile haiz değiller.
• Bir köyün sakinlerini gözlemlemek, bir sosyoloji enstitüsünün istatistiki araştırma neticeleri kadar önemliydi.
• Ben bu kadere katlandım; insan nelere dayanmıyor ki!
• “Dünya uzaydan hızla geçerken, uzun süre sonra ilk kez tanıdık bir gezegene rastlar. Naber, nasılsın, diye ta uzaktan haykırır gezegen. Hiç iyi değilim, der Dünya, homo sapiens’im var. Merak etme, geçer, diye bağırır gezegen ve yine üç yüzyıllığına gözden kaybolur.”
• Mutluluğumuz için savaşım etmeyi unuttuk mu tamamımız? Yoksa mutluluğun ne olduğundan artık o denli güvenilir değil miyiz?
• İkili bir yaşam sürüyordum ben. Biri gerçekti, diğeri anlattığımdı.
• Etimiz yavaş yavaş gözenekli kemiğe dönüşürken, hayata aç şu turnabalığı yüreği benzer biçimde akılsız, budala kalbimiz hiçbir şeyin bilincinde değilmiş benzer biçimde yapıyor, eski alışkanlıkları için atmaya devam ediyor.
• Uzunca bir seyahatten her dönüşümde her şeyi bıraktığım benzer biçimde bulunca şaşırıyor, bir ihtimal birazcık hayal kırıklığına da uğruyordum.
• Sevgi bir tomurcuk değil, toprağın derinliklerinde bir köktür.
• Bir şeyi niçin yaptığımı ya da niçin yapmadığımı sadece birkaç yıl sonrasında anlarım ben. Bir şeyi yapmam ya da yapmamamın sıkı sıkıya inandığım sebepleri olsa da, seneler içinde başka, daha derinde yatan, pek de hoşa gitmeyecek nedenler, tabiri caizse latif tenin altındaki nedenler iskeleti açığa çıkarabilir. Artık bunu öğrenmiş bulunuyorum ve kimi zaman yılların geçmesini beklemeyi, o zamana kadarda kararlarımı öylece kabullenmeyi beceriyorum.
• Sonuçta kalp ruhun muhafazası değildi, makine benzeri, ikame edilebilir bir kas parçasıydı bir tek.
• “Son zamanlarda, duygularım bile tamamen anlamını yitirmiş benzer biçimde geliyordu bana, şundan dolayı bir duygu beslediğim ne var ise, kim var ise uzaklaşıyordu benden.”
• Özlediğim bir duygu var, âşık olduğunda ya da bir şey için savaşım ettiğinde hissettiğin o heyecandan ölme duygusu, bir tutku doğrusu, evet, bu işte: Ben tutkuyu özledim.
• “Hiç ummadık bu gelecekte ne yapacağım umurumda değildi herhalde. Bu geleceğe adım atmış olmak bile, bundan sonrasında başıma geleceklerin hepsini telafi ediyordu.”

Acayip Bir Başlangıç İncelemesi – Kişisel Yorumlar

Johanne, Doğu Almanya’da biyografiler yazan, devrin baskıcı siyasalı yüzünden yazılarına otosansür uygulayarak, metin içlerine anlamlar sıkıştıran bir bayan. Editör kocasının mütemadiyen sırtına ve parlak, kumral saçlarına konuşan bir bayan. Tükenmişliği, tek düzeliği, yaşamış olduğu gerçek ile bir türlü uyuşmayan huzursuz varlığı ve çoğunlukla zihnini bulandıran iç çatışmaları ile kendinin (kim bilir her insanın) uzağına gidebilmek için Berlin haricinde Basekow’da küçük bir köyde yeni dostlar edinen sadece bu uzun iç sorguları asla durmayan bir bayan. Mektuplar yazıp postalayan, ruhunu uykulara yuvarlayan. Nitekim okurken, bir yerlerde aynı hislere gözlerimi kapamış, aynı bayanların yorgunluğundan geçmiştim diyorsunuz. Yalnızlık, birbirine geçen öyküler, hayatları hatta mezarları bölen bir duvar. İlk okumamı 2014’te yapmıştım. Yeniden okumak, her cümleye daha ağırbaşlı eğilmek, daha fazlaca susup daha azca yetinmek, Irene’yi düşünmek ve durmadan sormak kim bilir kendine: “bu bitimsiz gök, bu dağınık elleri bulutların, bu en olmadık zamanı kollayan umutlarım; yüzümün menekşesini sen mi aldın?” (vekambur)

Monica Maron değişik bir yazar,ilk Animal Triste kitabını okuyup fazlaca beğenmiştim.Acayip Bir Başlangıç da beni pişman etmedi.Belli bir vaka örgüsü çatısında gitmiyor roman aslen.Yaşlanmak suretiyle olan Johanna, yaşam öyküsü yazarıdır.Yazdığı biyografiyi bitirmek suretiyle taşradaki evlerine gider.Burada hayatıyla yüzleşmeye adım atar.Eşiyle niçin arasına bir duvar ördüğünü,istemediği halde niçin yaşam öyküsü yazmaktan vazgeçemediğini, neşeli bir hanımdan niçin bir bezgin bir hanıma dönüştüğünü sorgulamaya,hayatta yolunu bulmaya çalışır.Bu arada Christian P.ile mektuplarla ilerleyen aşk- dostluk içinde gidip gelen ilişkisi ve taşradaki komşuluk ve arkadaşlıkları yönünü bulmasında Johanna farkına varmadan bir pusulaya dönüşür.Eserde Doğu Almanya’daki yaşamın izlerini,duvar yıkıldıktan sonraki değişimi gözlemlemek de mümkün.Kitapta insanı düşündüren fazlaca derin cümleler var.Kısa fakat anlamalı bir yapıt .Maalesef Maron’un dilimize çevrilip okumadığım bir eseri kaldı,keşke daha fazlaca olsaydı.Hem bu eseri hem Animal Trsite değişik,derin,incelikli eserler okumak isteyenlere tavsiyemdir. (Devrim Özgür)

İlk Monika Maron kitabım ve evet değişik bir deneyimdi..
Günlük tarzında yazılmış Johanna’nın haytından bir kesit sunuyor bizlere yazar. Kahramanımız aniden kendini yaşlanmış buluyor ve birçok şeyi sorguluyor. Eşiyle arasındaki mesafenin ne vakit arttığı sözgelişi. Ya da işiyle ilgili ne vakit bu kadar isteksiz olduğu. O denli gerçek geliyor ki insana! Farklı karakterler de işin içine girince lezzet artıyor. Yer yer Herzog benzer biçimde mektuplar yazıyor kahramnımız, sadece o çoğunu gönderiyor 🙂 Yer yer komşuluk ilişkilerini konu alıyor ki benim en zevk aldığım noktalar bunlar oldu. Kitabın sonundaki o tatlılığa bayıldım, sadece bazı şeyler noksan kaldı sanki . Ne bulunduğunu bulamıyorum…
Nedenini tam çözemesem de Acayip Bir Başlangıç bende sanki Rachel Cusk romanı okuyormuşum hissi uyandırdır. Eğer Monika Maron’u seviyorsanız Rachel Cusk ile de tanışmanızı tavsiye ederim.
Zamanınızı ayırmanıza değecek güzel bir yapıt. Tercüme kalitesi de kendini derhal hissettiriyor. Tavsiye ederim.. (Hatice Ceren DEMİR)

Acayip Bir Başlangıç PDF indirme linki var mı?

Monika Maron – Acayip Bir Başlangıç kitabı için internette en fazlaca meydana getirilen aramalardan birisi de Acayip Bir Başlangıç PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Monika Maron Kimdir?

1941’de Berlin’de doğan Monika Maron Doğu Almanya’da büyüdü, 1988’de Batı’ya göç etti, halen doğduğu şehirde yaşıyor. Yayınlanmış romanları içinde Flugasche, Die Überläuferin, Stille Zeile sechs“ , Animal triste, Pawels Briefe, Eine Familiengeschichte, Endmoränen ve Ach Glück vardır. Hikayeden makaleye pek fazlaca yapıtıyla çeşitli ödüllere layık görülmüştür: 1992 Kleist Ödülü, 2003 Friedrich Hölderlin Ödülü ve 2009 Alman Milli Ödülü

Monika Maron Kitapları – Eserleri

• Animal Triste
• Acayip Bir Başlangıç
• Uçucu Kül

Monika Maron Alıntıları – Sözleri

• Hatıralar da bir incinin içindeki yabancı cisimler gibidir, ilk önceleri bir tek istiridyenin etine girmiş rahatsız edici bir yabancı cisim, sonrasında istiridye onu epitelyum dokusuyla kapatır ve sedef tabakalarını üst üste geliştirir, sonunda ıslak yüzeyli, parlak, yuvarlak bir oluşum çıkar ortaya; aslen insanların kıymetli kıldıkları bir hastalıktır. (Animal Triste)
• Hayatta, minimum yapabildiğimiz şeyin kendimizi tanımak bulunduğunu kabullendim. Nasıl göründüğümüzü bile bilmiyoruz. Kendi ayna görüntümüzü biliyoruz, kendimizi fotoğraflardan ya da filmlerden tanıyoruz, hepsi bu kadar. Birisi çıkıp da başka birisine benzediğimizi ileri sürdüğünde, bunun nedenini bile anlayamıyoruz. (Animal Triste)
• Sonuçta kalp ruhun muhafazası değildi, makine benzeri, ikame edilebilir bir kas parçasıydı bir tek. (Acayip Bir Başlangıç)
• Bir köyün sakinlerini gözlemlemek, bir sosyoloji enstitüsünün istatistiki araştırma neticeleri kadar önemliydi. (Acayip Bir Başlangıç)
• Hayatta, minimum yapabildiğimiz şeyin kendimizi tanımak bulunduğunu kabullendim. Nasıl göründüğümüzü bile bilmiyoruz. Kendi ayna görüntümüzü biliyoruz, kendimizi fotoğraflardan ya da filmlerden tanıyoruz, hepsi bu kadar. Birisi çıkıp da başka birisine benzediğimizi ileri sürdüğünde, bunun nedenini bile anlayamıyoruz. (Animal Triste)
• Sevgi bir tomurcuk değil, toprağın derinliklerinde bir köktür. (Acayip Bir Başlangıç)
• Gençliğimde, genç insanların bir çoğu gibi ben de genç ölmem gerektiğine inanmıştım. İçimde o şekilde fazlaca gençlik, o şekilde fazlaca başlangıç vardı ki, sadece şiddetli ve güzel bir son düşünülebilirdi; ben yavaş yavaş ölüp gitmek için yaratılmış değildim, fazlaca iyi biliyordum bunu. (Animal Triste)
• Insanlar şu bahçenin, o avlunun, mümkünse her ağacın etrafını niçin asla durmadan çitle çevirirler ki? (Uçucu Kül)
• Söyleyecek fazlaca şeyiniz var ise, susmak kimi zaman akıllıcadır. (Uçucu Kül)
• Hep telaş içindeyiz, sürekli acil etmek zorundayız. (Uçucu Kül)
• Yaşlanma içeride adım atar, çizgiler bunun yansımasıdır bir tek. (Uçucu Kül)
• Aşk da dinozorlar gibidir, tüm dünya onların ölümünü düşünerek oyalanır.
  Tristan ile İsolde, Romeo ve Juliette, Anna Karenina, Penthesilea, devamlı yalnızca ölüm, devamlı olanaksız olana duyulan bu kösnü. (Animal Triste)
• “Dünya uzaydan hızla geçerken, uzun süre sonra ilk kez tanıdık bir gezegene rastlar. Naber, nasılsın, diye ta uzaktan haykırır gezegen. Hiç iyi değilim, der Dünya, homo sapiens’im var. Merak etme, geçer, diye bağırır gezegen ve yine üç yüzyıllığına gözden kaybolur.” (Acayip Bir Başlangıç)
• Her hikâye benim hikâyemdi… (Animal Triste)
• “Yoksa ben yaşamayı unutmuş muyum?” (Animal Triste)
• Masanın çevresinde yuvasına dönmüş bitkin insanoğlu benzer biçimde oturuyorduk ve her birimiz bir ötekinin yüzünde kendi yaşını bulmaya çalışıyordu. (Animal Triste)
• Bir şeyi niçin yaptığımı ya da niçin yapmadığımı sadece birkaç yıl sonrasında anlarım ben. Bir şeyi yapmam ya da yapmamamın sıkı sıkıya inandığım sebepleri olsa da, seneler içinde başka, daha derinde yatan, pek de hoşa gitmeyecek nedenler, tabiri caizse latif tenin altındaki nedenler iskeleti açığa çıkarabilir. Artık bunu öğrenmiş bulunuyorum ve kimi zaman yılların geçmesini beklemeyi, o zamana kadarda kararlarımı öylece kabullenmeyi beceriyorum. (Acayip Bir Başlangıç)
• Özlediğim bir duygu var, âşık olduğunda ya da bir şey için savaşım ettiğinde hissettiğin o heyecandan ölme duygusu, bir tutku doğrusu, evet, bu işte: Ben tutkuyu özledim. (Acayip Bir Başlangıç)
• Yaşlılar ve sakatlık birbirine benzer durumlar, dedim; şundan dolayı yaşlılar benzer biçimde sakatlar da bazı taleplerde bulunma hakkına bile haiz değiller. (Acayip Bir Başlangıç)
• ”Neyi bekleyeceğim ki?” dedi bitkin bir sesle, ”Evlenmeyi mi? Migreniniz mi var? Vücudunuzda yağlanma mı var? Evlenin. Evladınız öğrenme güçlüğü mü çekiyor? Evlenin. Burnunuz fazla mı uzun? Evlenin. Evli olanlara ne tavsiye edilecek peki?”
  ” Boşanmaları. Hem ben evlilikten söz etmedim,” dedi Christian. (Uçucu Kül)