Kitap Künyesi

Yazar: Rachel Kushner

Çevirmen: Suat Ertüzün

Yayın Evi: Can Yayınları

İSBN: 9789750721618

Sayfa Sayısı: 504

Alev Püskürtenler Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Rachel Kushner’ın romanı bizlere hız tutkunu insanoğlu ile sözcüklerin hızını örtüştüren bir dünya sunuyor. Bir film senaristliği benzer biçimde birbirinden oldukca değişik sahnelerde akan romanda sürat ve cinsellik, gerçek ve gerçek dışı, sanat ve entelektüellik, siyaset ve korku her an patlayabilecek bir motorun gerilimi içinde aktarılıyor. 

Reno’da doğduğu için roman süresince yalnız Reno lakabıyla anılan 20’li yaşlarda genç bir bayan motosiklet tutkusunu sanat kariyeriyle birleştirmek niyetiyle New York’a geliyor. Amacı motosikletle Tuz Düzlüğü üstünde bıraktığı izi fotoğraflayıp sergilemek. Kushner, renkli ve çarpıcı anlatımıyla kızın öyküsünü bu tekdüzelikte bırakmıyor ve onu 1970’lerin New York’undaki sanat çevresinin ortasına yerleştiriyor. Kushner çeşitli sanat yayınlarında editörlük yapmış olduğu için yakından tanımış olduğu New York bohemini, taşralı bir kızın şaşkınlığı ve tepkileriyle yansıtıyor. 

Kushner, tarihsel gerçeklerle kurgusal gerçekleri inandırıcı bir potada eritirken, yirminci yüzyıl başlarındaki sanat akımlarını ve çevrelerini, 1970’lerin sanat anlayışı ve sanatçıların yaşam biçimiyle paralellik kurarak, bir solukta okunacak Alev Püskürenler’i hayata geçiriyor.

(Tanıtım Bülteninden)

Alev Püskürtenler Alıntıları – Sözleri

• (…)
  Şarkı Booker T&MGs’ten ”Green Onions”tu.
  (…)
  Ve başını sallayıp hımlayarak ”Green Onions”a birlikte rol aldı.
  …..”Başta o denli fena değildi. ‘ Green Onions’ hususi sırrımdı.Giysimin kolundan içeri ittirdiğim bir pizza bıçağı benzer biçimde sakladığım bir şeydi. Ben mahpus arkadaşlarımı kandırır, ‘ Green Oniuns’u aşkla söylerken onlar soğuk duşlarını alır, turşulu salamlarını yer, kocalarının kısa- fakat sahiden- kısa tasmaların ucunda tutmak isteyen karılarının mektuplarını okurlardı. Yalnız karılarının mektuplarına cevaplar yazar, şınav çeker ve onların kızarmış tavukları ve alınmış kaşlarıyla görüş günü gelmelerini beklerlerdi bu adamlar.” Diğer mahpusların hanımefendileri mektup yazmalarına yardım etmiş. ”Toplantı odasındaki bir tabelada, Sevdiklerinize ulaşın, 39 sent, diyordu. Birer zarf, kağıt ve pul veriyorlardı. Halk kütüphanelerinde sizden kitap numaralarını yazmanızı istedikleri benzer biçimde bu adamlar da ufak kurşunkalemlerle çalışıp duruyorlardı. ‘Pıtış iyi mi yazılır?’ diye soruyorlardı. ‘Göğüsler iyi mi yazılır?’ Peniste ‘i’ var mı?”
  (…)
• ”(…)Karanlıkta, sessizlikte, yağmurda uzun saatler otomobille seyahat yaptıktan sonrasında tüm ışıkları yanan, kimisi kanepelere kimisi de yere yayılmış, çoğunluğun erkeklerden oluşan – biri akortsuz bir gitarı tıngırdatıyordu- kalabalık bir apartman dairesine girmek rahatsız ediciydi. Tipler bana değişik geldi.Kirli giysiler, siyah deri ceketler, siyah balıkçı yaka kazaklar giymişlerdi.Uzun saçları yağlıydı ve özenle iki yana ayrılmıştı.Bir çok bıyıklıydı., Bana, her ne kadar hippilere benzemeye çalışsalar da daima fazla sert ve tekinsiz bir izlenim veren Topkins Meydanı Parkı’ndaki sivil polisleri hatırlatıyorlardı(…)”
• “(…)İnsanlar kendilerine, taşlarla olmasa bile, bir halde ağırlık yapıyordu; Sandro bunu biliyordu.
  ……Bir filmle, bir aşıkla.Arkadaşlarla.Karmaşık durumlarla.Bir miktar başarıyla.Yeterince sık vites değiştirilebildiği sürece bunlar muntazam destek sunar sayılırdı.Ve sanatla doğal.Sanatla uğraşmak hakkaten de bir ruh meselesi,onu kaybetmeme meselesiydi.Dünyayı konut tutmanın bir yoluydu.Dünyada çözülüp dağılmamanın bir yolu(…)’
• .
  Tüm pişmanlık konuşmaları. Hayatınızı tek bir şey, yaptığınız şey çevresinde şekillendirmenizi sağlarlar ve geri alınamayacak olandan kendinizi geliştirmeniz gerekir.
  Yoktan bir şey yapmanızı isterler. Kendilerinden ve kendinden nefret etmeni sağlarlar. Kendilerini dünya benzer biçimde gösteriyorlar ve siz ona ihanet ettiniz, fakat dünya oldukca daha büyük.
  …
• * ”(…)Bir barın kapısından müzik geliyordu, yumuşak piyano notalarının sesi ve peşinden bir müzisyen, üflemelerinin üzerine kendi sesini attı. ”Neyi değiştirecek yaptığın seçim? Her iki halde kaybedeceğim” O denli kısıktı ki ses, yavaş şekilde yavaşlatılmış bir bayan vokalini çağrıştırıyordu. Nina Simone’du bu. Bir piyano notasıyla adam bir bariton sesi beraber çınladıktan sonrasında tiz piyano notaları tıngır tıngır yaklaşarak pes olanlarla buluştu. İçeri girdim.
  …….Barın uzak ucunda bir erkekle kadının yegane müşteriler olarak dip dibe oturmuş olduğu salonun yankısı aslına bakarsanız yüksek sesli olan müziği bozuyordu. Kadının güzelliği benim asilzade zenginlere yakıştırdığım türdendi. Çıkık elmacıkkemiklerinin üzerine gerilmiş zar benzer biçimde incecik solgun bir ten ve kiraz odununun kızıla çalan sarımsı sıcak rengine haiz kalınca, dalgalı saçlar. Adam içkisindeki mini kamışla şarkıya birlikte rol alıyor, barın tahta tavanındaki aralıklardan üstümüze ağır ağır yağan saksafon ve piyano notalarına uygun olarak kolunu havada sallıyordu. Üflemeliler, telli çalgılar, piyano ve hanım sesi hep beraber uyum içinde giderken ansızın hepsi kesildi. Salona cereyanlı bir sessizlik çöktü.
  …….Kadın başını eğerek, mahrem bir üzüntü anının üzerine çekilmiş perdeler benzer biçimde saçını yüzüne düşürerek burnunu çekti; fakat numara yaptığını hissedebiliyordum.
  …….Adam genizden gelen Güneyli aksanıyla bana, ” Neden oturmuyorsun? Bizi geriyorsun,” diye seslendi. Takım elbiseli ve kravatlı olmasına karşın güzel giysilerinin yalanladığı bir pejmürdelik vardı halinde.
  ……..Kadın yanaklarındaki ıslaklığın parıltısıyla başını kaldırıp bana baktı.
  ……..Onun kimseyi gerdiği yok,” dedi ve parlak kırmızıya boyalı uzun tırnaklarıyla kendini çizmemeye dikkat ederek, parmaklarının etli kısmıyla gözlerinin altını sildi. Yanıldığımı anladım. Kadın asilzade zenginlerden değildi. Yani hem öyleydi hem de değildi. Bazen tüm bilgiler ilk beş dakika süresince göz önündedir. Sonra kaybolur, ergonomik kaygılarla bastırılır. Yabancılar hakkında oldukca şey bilmek ağır gelir. Fakat bazıları sonrasında yabancı olmaktan çıkar. Size yakınlaşırlar ve onların gerçekte iyi mi insanoğlu bulunduğunu görebileceğiniz beş dakika geçmiş, şansınızı kaçırmışsınızdır(…)”
  * Dördüncü bölümden
• “(…)Doğal erdemlere kimin haiz bulunduğunun bir önemi var mıydı? Hayır. İnsanlar iyi ve fena vasıfların bir toplamıydı ve bu tarz şeyleri ayıkladığını savlamak insanoğlunun karmaşıklığı da bir hakaretti. Fakat Sandro, bir taraftan da anlıyordu ki, insanoğlu kendi çelişkilerine göz yumarken başkalarınkine pek tahammül edemiyorlardı.Kendinize karşı kuşkulu olmanızda, bir melek olmadığınızı bilmenizde bir sakınca yoktu fakat başkaları derli toplu bir halde iyiye ve kötüye ayrılmazsa olmuyordu(…)”
• (…)
  ……..Birbirimizi iyi mi bulacağız?
  Dev meydana insanoğlu doluştukça aklımda yine ediyordu.Sorudaki çoğul ifade: dünyanın gür sazlıklarında yitik insanoğlu.İnsanlar içinde yitik insanoğlu – şundan dolayı başka bir şey yoktu.Dünyayı icra eden insanlardı ve bu durum iki kişinin birbirini bulma ihtimalini daha da uzaklaştırıyordu.Katıksız bir şans ve kaçırılmış bağlantılarla bir aşık bulmak benzer biçimde.Hatta aşık bulmanın kendisi.
  (…)
• ”(…) Kadın yol göstermeleri için mankenlere bakıyor. Parlak makyajlarını inceliyor; kaskatı bir koldan bir el çantası sarkıyor, gerçek boyutlu her mankeni arkadan bir sırık destekliyor ve pantolonunun arka dikiş yerindeki bir delikte kayboluyor. Kadının yüzünde ansızın beliren alaycı ifade, ”Hepsinin götüne bir sırık giriyor,” diyor. ” Buna ne buyrulur?”
• .
  Adını bilmek istemediğimi söylemiştim ve bu bir yalan değildi. İsimleri geçmek ve daha derindeki şeye gitmek istemiştim.
  …
• .
  Onu öpmemiştim fakat öpeceğimi biliyordum ve o da benim bildiğimi biliyordu ve bu kaçınılmazlığa doğru kaymada bir tür karşılıklı sevinç vardı.
  …

Alev Püskürtenler İncelemesi – Kişisel Yorumlar

Hippi Reno ve Dünya: ______Aslolan, bu kitabın içinde ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Nadir kitapta, sanal sahaf dükkanlarının teşhirlerini ve efemeralarını tararken tesadüfen karşıma çıktı.İlk intiba anlamında ödüllü olması birazcık irrité etse de beni, kitabın kapak tasarımı ve özeti , okumak için bir talih vermemi salık verdi.
______Kitapta hippiyen genç bir kızın ( Reno) İtalya’dan, Newyork’a, motosiklet ve hız tutkusu çerçevesinde gelişen bir takım yol hikayesine dayanıyor. Bittabi bu öykü, Kushner tarafınca o şekilde yavan, bireysel bir kıvamda, genç bir kızın kendini gerçekleştirme seansları şeklinde değil de, devrin (1968-70)paracı buhranında; talebe vakaları, işçi hareketleri, feminen bir üslupla hanım-adam eşitliği , 1970’lerin Newyork sanat çevresinin halet-i ruhiyesi ve gene o devrin Avrupa ve ABD’sinin toplumsal, siyasal ve ekonomik direncine , Valera motosiklet markası özelinde motosiklet evveliyatına, insani rekabete, bireysel tutkulara varana değin, gerçeklikle kurguyu adeta birbirine dönüştürerek sıkı bir roman kurulmuş.
_____En sevdiğim yanı da, Kushner’in genç bir hanıma (Reno) yüklediği o müthiş şuur ve tutku, ki insanoğlunun tüm bireysel ve toplumsal duygudurumlarına bir tüm olarak seslenebilen, sorgulatan, ayıklayan ya da eleyen yönüyle , hem tarihsel hem de bu kadar zor bir romanı yazınsal bir üslupla kotaran bir kitap olduğundan, benim adıma tüm geçerli akçeleri oluşmuş nefis bir yapıt diyebilirim. Katiyyen çerez seven bir okuyucu kitlesine hitap etmeğen bir yapıt, kaldı ki yeri ulaştığında ansiklopedi de karıştırmaya sevk eden bir kitap olması sebebiyle, belli bir idrak seviyesi ve zihinsel emek istiyor diyebilirim. Keyifli okumalar dilerim… (DaDa)

Kitap adı ve kapağındaki vaadlerden dolayı, beklentimi süratli bir serüven romanı okuyacağım yönünde yükselmiştim ki; bir kaç bölüm hariç aradığımı bulamadım. Hatta ilk bölümlerde kitabı oldukca sevdiğimi söyleyebilirim. Ama hep söylediğim benzer biçimde fazla detaylı ifade sevmiyorum o yüzden ben birazcık sıkıldım. Fakat kitabın ve yazarın alın terini yabana atamam. 
Yazar geniş bir araştırma ve yoğun bir emek vermiş kitaba ki, bu derhal anlaşılıyor. İki değişik dönemde yaşamış hız ve motorsiklet tutkunu kişilerin serüven ve ilişkileri bölüm bölüm yazılmış. Bir ondan bir bundan. Bu sevdiğim bir biçim. Biraz daha coşku ve azca detay olsa kesinlikle ‘kişilik bir kitap’ diyebilir yada tavsiyede rahat olabilirdim. Ama şimdi tavsiye mevzusunda çekimserim. Detaylı ve bolca informasyon içeren kitapları seviyorsanız deneyebilirsiniz. 
Kitabı okumamın en güzel yanı  okuma arkadaşımdı ki keyifli ve bolca kahkahalı bir okuma oldu. (Huzursuz Kitap)

Senenin okuduğum son kiabı olan Alev Püskürtenler,bana oldukca garip gelen kitaplardan biri oldu. Konusu,alışılagelmiş roman mevzularından birazcık değişik olarak, iki değişik dönemde yaşamış iki motorsikletli hız tutkununun öyküsünü konu alıyor. Daha oldukca odaklanılan kısım 1970’lerin New York’u. Sanatla motorsiklet tutkusunu birleştirmek için New York’a yerleşen 20’li yaşlarındaki bir kızın çevresinde gelişen vakalara yer veriliyor. Farklı mevzularda kitap arıyorsanız, kafa dağıtıcı,rahatlatıcı bir kitap (Burak Ceylan)

Alev Püskürtenler PDF indirme linki var mı?

Rachel Kushner – Alev Püskürtenler kitabı için internette en oldukca meydana getirilen aramalardan birisi de Alev Püskürtenler PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Rachel Kushner Kimdir?

1968’de, ABD’nin Oregon eyaletindeki Eugene kentinde dünyaya geldi. Berkeley, California Üni­ver­sitesi’nden me­zun olduktan sonrasında 2001’de, Columbia Üniversitesi’nin yaratıcı yazarlık yüksek lisans programını tamamlamış oldu. Daha ilkin Grand Street ve BOMB dergilerinde, halen de Soft Targets dergisinde editörlük icra eden Kushner’ın modern sanat üzerine oldukca sayıda yazısı bulunmaktadır. Yazar ilk romanı Küba’dan Teleks’le 2008’de, ikinci romanı Alev Püskürtenler’le de 2013’te ABD Ulusal Kitap Ödülü’nün seçmelerinde finale kaldı. Alev Püskürtenler, ABD’de The New York Times dahil, birçok saygı duyulan mecmua ve gazete tarafınca senenin en iyi romanlarından biri seçildi. 2013’te Guggenheim Bur­su’na da layık görülen yazar, eşi ve oğluyla Los An­ge­les’ta yaşıyor.

Rachel Kushner Kitapları – Eserleri

• Küba’dan Teleks
• Alev Püskürtenler

Rachel Kushner Alıntıları – Sözleri

• * ”(…)Bir barın kapısından müzik geliyordu, yumuşak piyano notalarının sesi ve peşinden bir müzisyen, üflemelerinin üzerine kendi sesini attı. ”Neyi değiştirecek yaptığın seçim? Her iki halde kaybedeceğim” O denli kısıktı ki ses, yavaş şekilde yavaşlatılmış bir bayan vokalini çağrıştırıyordu. Nina Simone’du bu. Bir piyano notasıyla adam bir bariton sesi beraber çınladıktan sonrasında tiz piyano notaları tıngır tıngır yaklaşarak pes olanlarla buluştu. İçeri girdim.
  …….Barın uzak ucunda bir erkekle kadının yegane müşteriler olarak dip dibe oturmuş olduğu salonun yankısı aslına bakarsanız yüksek sesli olan müziği bozuyordu. Kadının güzelliği benim asilzade zenginlere yakıştırdığım türdendi. Çıkık elmacıkkemiklerinin üzerine gerilmiş zar benzer biçimde incecik solgun bir ten ve kiraz odununun kızıla çalan sarımsı sıcak rengine haiz kalınca, dalgalı saçlar. Adam içkisindeki mini kamışla şarkıya birlikte rol alıyor, barın tahta tavanındaki aralıklardan üstümüze ağır ağır yağan saksafon ve piyano notalarına uygun olarak kolunu havada sallıyordu. Üflemeliler, telli çalgılar, piyano ve hanım sesi hep beraber uyum içinde giderken ansızın hepsi kesildi. Salona cereyanlı bir sessizlik çöktü.
  …….Kadın başını eğerek, mahrem bir üzüntü anının üzerine çekilmiş perdeler benzer biçimde saçını yüzüne düşürerek burnunu çekti; fakat numara yaptığını hissedebiliyordum.
  …….Adam genizden gelen Güneyli aksanıyla bana, ” Neden oturmuyorsun? Bizi geriyorsun,” diye seslendi. Takım elbiseli ve kravatlı olmasına karşın güzel giysilerinin yalanladığı bir pejmürdelik vardı halinde.
  ……..Kadın yanaklarındaki ıslaklığın parıltısıyla başını kaldırıp bana baktı.
  ……..Onun kimseyi gerdiği yok,” dedi ve parlak kırmızıya boyalı uzun tırnaklarıyla kendini çizmemeye dikkat ederek, parmaklarının etli kısmıyla gözlerinin altını sildi. Yanıldığımı anladım. Kadın asilzade zenginlerden değildi. Yani hem öyleydi hem de değildi. Bazen tüm bilgiler ilk beş dakika süresince göz önündedir. Sonra kaybolur, ergonomik kaygılarla bastırılır. Yabancılar hakkında oldukca şey bilmek ağır gelir. Fakat bazıları sonrasında yabancı olmaktan çıkar. Size yakınlaşırlar ve onların gerçekte iyi mi insanoğlu bulunduğunu görebileceğiniz beş dakika geçmiş, şansınızı kaçırmışsınızdır(…)”
  * Dördüncü bölümden (Alev Püskürtenler)
• (…)
  ……..Birbirimizi iyi mi bulacağız?
  Dev meydana insanoğlu doluştukça aklımda yine ediyordu.Sorudaki çoğul ifade: dünyanın gür sazlıklarında yitik insanoğlu.İnsanlar içinde yitik insanoğlu – şundan dolayı başka bir şey yoktu.Dünyayı icra eden insanlardı ve bu durum iki kişinin birbirini bulma ihtimalini daha da uzaklaştırıyordu.Katıksız bir şans ve kaçırılmış bağlantılarla bir aşık bulmak benzer biçimde.Hatta aşık bulmanın kendisi.
  (…) (Alev Püskürtenler)
• ”(…) Kadın yol göstermeleri için mankenlere bakıyor. Parlak makyajlarını inceliyor; kaskatı bir koldan bir el çantası sarkıyor, gerçek boyutlu her mankeni arkadan bir sırık destekliyor ve pantolonunun arka dikiş yerindeki bir delikte kayboluyor. Kadının yüzünde ansızın beliren alaycı ifade, ”Hepsinin götüne bir sırık giriyor,” diyor. ” Buna ne buyrulur?” (Alev Püskürtenler)
• .
  Tüm pişmanlık konuşmaları. Hayatınızı tek bir şey, yaptığınız şey çevresinde şekillendirmenizi sağlarlar ve geri alınamayacak olandan kendinizi geliştirmeniz gerekir.
  Yoktan bir şey yapmanızı isterler. Kendilerinden ve kendinden nefret etmeni sağlarlar. Kendilerini dünya benzer biçimde gösteriyorlar ve siz ona ihanet ettiniz, fakat dünya oldukca daha büyük.
  … (Alev Püskürtenler)
• Bazen temiz bir sayfa açmak gerekirmiş. Veda etmeden; eylemin kendisiyle veda ederek. (Küba’dan Teleks)
• (…)
  Şarkı Booker T&MGs’ten ”Green Onions”tu.
  (…)
  Ve başını sallayıp hımlayarak ”Green Onions”a birlikte rol aldı.
  …..”Başta o denli fena değildi. ‘ Green Onions’ hususi sırrımdı.Giysimin kolundan içeri ittirdiğim bir pizza bıçağı benzer biçimde sakladığım bir şeydi. Ben mahpus arkadaşlarımı kandırır, ‘ Green Oniuns’u aşkla söylerken onlar soğuk duşlarını alır, turşulu salamlarını yer, kocalarının kısa- fakat sahiden- kısa tasmaların ucunda tutmak isteyen karılarının mektuplarını okurlardı. Yalnız karılarının mektuplarına cevaplar yazar, şınav çeker ve onların kızarmış tavukları ve alınmış kaşlarıyla görüş günü gelmelerini beklerlerdi bu adamlar.” Diğer mahpusların hanımefendileri mektup yazmalarına yardım etmiş. ”Toplantı odasındaki bir tabelada, Sevdiklerinize ulaşın, 39 sent, diyordu. Birer zarf, kağıt ve pul veriyorlardı. Halk kütüphanelerinde sizden kitap numaralarını yazmanızı istedikleri benzer biçimde bu adamlar da ufak kurşunkalemlerle çalışıp duruyorlardı. ‘Pıtış iyi mi yazılır?’ diye soruyorlardı. ‘Göğüsler iyi mi yazılır?’ Peniste ‘i’ var mı?”
  (…) (Alev Püskürtenler)
• “(…)İnsanlar kendilerine, taşlarla olmasa bile, bir halde ağırlık yapıyordu; Sandro bunu biliyordu.
  ……Bir filmle, bir aşıkla.Arkadaşlarla.Karmaşık durumlarla.Bir miktar başarıyla.Yeterince sık vites değiştirilebildiği sürece bunlar muntazam destek sunar sayılırdı.Ve sanatla doğal.Sanatla uğraşmak hakkaten de bir ruh meselesi,onu kaybetmeme meselesiydi.Dünyayı konut tutmanın bir yoluydu.Dünyada çözülüp dağılmamanın bir yolu(…)’ (Alev Püskürtenler)
• “(…)Doğal erdemlere kimin haiz bulunduğunun bir önemi var mıydı? Hayır. İnsanlar iyi ve fena vasıfların bir toplamıydı ve bu tarz şeyleri ayıkladığını savlamak insanoğlunun karmaşıklığı da bir hakaretti. Fakat Sandro, bir taraftan da anlıyordu ki, insanoğlu kendi çelişkilerine göz yumarken başkalarınkine pek tahammül edemiyorlardı.Kendinize karşı kuşkulu olmanızda, bir melek olmadığınızı bilmenizde bir sakınca yoktu fakat başkaları derli toplu bir halde iyiye ve kötüye ayrılmazsa olmuyordu(…)” (Alev Püskürtenler)
• Bazen bazı şeyleri sırf istemek için isteriz ve sonunda istediğimizi alınca da geriye yalnızca pişmanlık kalır. (Küba’dan Teleks)
• Büyük çocuk başını alıp gider.Klasik bir durumdur. Minik olan da annesinin oğlu olarak yuvada kalır. (Küba’dan Teleks)
• .
  Adını bilmek istemediğimi söylemiştim ve bu bir yalan değildi. İsimleri geçmek ve daha derindeki şeye gitmek istemiştim.
  … (Alev Püskürtenler)
• .
  Onu öpmemiştim fakat öpeceğimi biliyordum ve o da benim bildiğimi biliyordu ve bu kaçınılmazlığa doğru kaymada bir tür karşılıklı sevinç vardı.
  … (Alev Püskürtenler)
• ”(…)Karanlıkta, sessizlikte, yağmurda uzun saatler otomobille seyahat yaptıktan sonrasında tüm ışıkları yanan, kimisi kanepelere kimisi de yere yayılmış, çoğunluğun erkeklerden oluşan – biri akortsuz bir gitarı tıngırdatıyordu- kalabalık bir apartman dairesine girmek rahatsız ediciydi. Tipler bana değişik geldi.Kirli giysiler, siyah deri ceketler, siyah balıkçı yaka kazaklar giymişlerdi.Uzun saçları yağlıydı ve özenle iki yana ayrılmıştı.Bir çok bıyıklıydı., Bana, her ne kadar hippilere benzemeye çalışsalar da daima fazla sert ve tekinsiz bir izlenim veren Topkins Meydanı Parkı’ndaki sivil polisleri hatırlatıyorlardı(…)” (Alev Püskürtenler)