Kitap Künyesi

Yazar: Kadir Aydemir

Yayın Evi: Yitik Ülke Yayınları

İSBN: 9786059782166

Sayfa Sayısı: 100

Ay Yağmurları Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Birbirine karışan izler, iki insanoğlunun tanışmasıyla ayrıldıkları an arasına sıkışan vakit, ölümle yaşamın buluşmuş olduğu rüyalar, insanoğlunun acısıyla tabiat ananın hissettiği acı… Zamanla hiçbir şeyi “unutmayan”ların ve zehirli düşlerin anlık öyküleri var Ay Yağmurları’nda. Kadir Aydemir, şiirsel ve kuvvetli bir üslupla ustaca değindiği yeni öykülerinde azca sözcükle oldukca şeyin anlatılabildiğini kanıtlıyor okura. Edebiyatı seven hepimiz için esrarengiz metinlerle dolu hususi bir kitap…

Bir ağaç köklerini unutabilir mi? Hayır, kazanan sen değilsin asla. Yalnızlık elinde bir bıçakla gelir ve kendini hissettirir. Metali anlarsın. Perdeye sürtünen hafifçe bir rüzgar gibidir vakit. Her şey aniden olur. Sokağın ortasında tek başına kalırsın. Biçimsiz evlerin kör gözleri, çöp kutusu, kediler, yalnızlık ve sen. Kanlar içindesin!

Ay Yağmurları Alıntıları – Sözleri

• Gittikçe bir kitaba dönüşüyorum…
• Diğer insanlardan farkın nedir, çözemedim bunu, fakat sözcüklerin beni içten içe etkiliyor. Doğanın sana verdiği hususi bir armağan olmalı bu.
• Ona bir ada koymayı gereksiz bulmuştu. Tanımlamak bir şeyin sonunu çağırmaktı kim bilir.
• “Mutluluk nedir biliyor musun?” dedi adam.
  “Nedir?” dedi hanım.
  “Kitaplarla dolu bir odadır,” dedi adam.
  Kadın, tozlanan raftan gelişigüzel bir kitap seçti.
• “Belki de bir taşın altındadır aradığın,” dedi, “bir ağacın kökünde, akan bir suda, mağaradaki yılanın uykusunda…”
  “Peki, ya yüreğindeyse hepsi,” dedim!
• “Ne yapıyorsun?” dedi.
  “Yaşlanıyorum,” dedim.
• -Ah, kimi zaman ne zor şey “anlatmak”. Keskin bir bıçakla ölü bir taşı soymaya çalışmak benzer biçimde… Bir şimşeğin kestiği ağaca boşuna su vermek benzer biçimde.
• “Ne acayip, seni bekleyen asla kimsenin olmaması,” dedi adam.
  “Toprak” dedi hanım, “sabırlı bir sevgilidir.” Aralarından geçen ölümü duymadılar.
• Bir kitap okuyup yaşamı değişen bir insanla tanışmıştım. Şansa bak.
• “İki insanoğlunun birbirine en uzak olduğu an, karşı karşıya oturmuş birbirlerinin gözlerine bakarken söyleyecek tek bir söz bile bulamadıkları andır.”

Ay Yağmurları İncelemesi – Kişisel Yorumlar

Nedense kitabı okumak için dolunayın olduğu bir geceyi seçmiştim. Kitabın adı beni etkilemişti. Bir gecede okuyup rafa kaldırsam da arada sırada gene elime alıp kesitlerden okuyorum.
Kısa öyküler ve şiirlerden oluşan bu kitabı eğer sizde seviyorsanız öykü okumayı ya da kitaplar içinde kısacık bir mola istiyorsanız okuyun derim. (Sognare)

Ay Yağmurları PDF indirme linki var mı?

Kadir Aydemir – Ay Yağmurları kitabı için internette en oldukca meydana getirilen aramalardan birisi de Ay Yağmurları PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Kadir Aydemir Kimdir?

İlk, orta ve lise öğrenimini İstanbul’da tamamladı. Üniversitede bir süre İşletme, sonrasında Halkla İlişkiler eğitimi aldı. Şiirleri Varlık, Kitap-lık, Şiir Oku, No, Dize, Özgür Edebiyat, Akatalpa, Mor Taka, Ada benzer biçimde dergilerde ve çeşitli şiir yıllıklarında yayımlandı. Cumhuriyet Kitap, Virgül ve Radikal Kitap dergileri başta olmak suretiyle pek oldukca dergide röportaj ve kitap eleştiri yazılarına rastlandı. 1997 senesinde Başka şiir dergisini çıkarttı. 2000 senesinde Yitik Ülke şiir-edebiyat dergisini kurdu. 2006 senesinde Yitik Ülke Yayınları’nın kurucusu ve editörü oldu. Şiirleri ve öyküleri Almanca, Rusça, İngilizce, Fransızca, Ermenice, Azerice, Bulgarca, Japonca benzer biçimde dünya dillerine çevrildi. Yazarın “Aşksız Gölgeler” adlı kısa öykü kitabı 2013’te Almanya’da Binooki Yayınları tarafınca “Lieblose Schatten” adıyla Almancaya çevrilerek yayımlandı. Şiirin yanında öyküler, düz yazılar da yazmaktadır. Yazar, hem de İstanbul’da gazetecilik ve editörlük yapmaktadır.

Kadir Aydemir Kitapları – Eserleri

• 80’lerde Çocuk Olmak
• 90’lar Kitabı Çocuk Mu? Genç Mi?
• Sonsuz Unutuş
• Ay Yağmurları
• Aşksız Gölgeler
• Bozcaada Öyküleri
• Kedi Öyküleri
• Soğuk Yazgı
• Sessizliğin Bekçisi
• Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı
• Dikenler Sarayı
• Rüzgarla Saklı
• Yitik Öykü
• Mutsuz Aşk Vardır
• Olimpos Öyküleri
• Cunda Öyküleri
• Köpek Öyküleri
• Ekşi Öyküler

Kadir Aydemir Alıntıları – Sözleri

• “Uyumsuz olmalısın…” demiştim sana, “Başka türlü yazılamaz bir ihtimal o şiirler.” (Aşksız Gölgeler)
• Beni seviyor musun, dedi hanım
  Seni öyleki seviyorum ki, dedi adam
  Her an kar yağabilir (Soğuk Yazgı)
• Sahi beni ne kadar seviyordun? (90’lar Kitabı Çocuk Mu? Genç Mi?)
• “Ve işte şimdi buradayım
  Bu som ölü kentte
  Dikenler ülkesinde.” (Olimpos Öyküleri)
• Hevesi kursağında kalmıştı. Kendine ilişkin bir düş kurmasına bile izin yoktu. (Aşksız Gölgeler)
• Ağzım suya kavuşuyor; işte o an kurumuş dallarıma narçiçekleri açıyor; ben beyazım derken nara çalıyorum. Uzun süredir bekledim ne sessiz tanıktı vakit. (Olimpos Öyküleri)
• “Uzun süredir bekledim ne sessiz tanıktı zaman.” (Olimpos Öyküleri)
• “Her insanoğlunun kendine özgü tuhaflıkları var sanırım fakat etrafa düzgüsel görünmek için üstesinden gelirler ve kendilerine haslıklarını yitirirler… ben korudum benimkini ve inanıyorum ki varoluşuma cömertçe katkısı oldu… ” diyen Bukowski ‘ye merhaba vermeden ilkin kendisine içtiği şarabın tarihini soralım.
  (Ardagül Yıldız) (Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı)
• Kim demişse demiş, “Kedi evine, köpek sahibine bağlıdır,” diye. Sevgiyi çoğaltmak için vardılar onlar. Yazın gölgesine, kışın kuytu sıcaklığına yakışan varlıklarıyla… Bir küskün, bir barışık, çoluk çocuk oynaşırdık hep beraber. (Kedi Öyküleri)
• İşte bu çocukluğumun en tatlı, en sorunlu, en Kozmopolitik, en sıradışı, olduğu yıllarda, “kırmızı nokta” adlı bir sloganla tanışmıştık. Tutti Frutti adlı bir İtalyan erişkin programı gece saatlerinde gösterilmeden ilkin televizyonumuz bir kırmızı hale geliyor, utanıyor, birazcık utangaç anlatıyordu sonraki olacakları bizlere. Bizler daha buluğ çağına gelememiş delikanlı adayları olarak, yorgan altından veya da parmak arasından izlemeye çalışırdık olan bitenleri. (80’lerde Çocuk Olmak)
• Zaman kimi zaman iyi mi da ezerek geçiyor üzerimizden ve altında duygularımız kalıyor. Hatta dümdüz olup pestilleri çıkıyor. Ya da bir tüfek maharetiyle dağılıyor her şey…Bu şekilde tasvir etmek istemesem de, böylesi sert tanımlamalar ihanet benzer biçimde görünse bile, gerçeğin hep tahmin ettiğimden sert olması beni yoluma döndürüyor. Bir tüfeğin ucuna… Geriyeyse şarkılar ve kim bilir kâğıtlara sükunet içinde karalanan, yaşama karşı yakılmış ağıtlar misali notlar kalıyor… (90’lar Kitabı Çocuk Mu? Genç Mi?)
• Ölümün için öyleki saatleri diyorlar. Oysa oldukca “zamansızdı” bilmiyorlar… (Yitik Öykü)
• Sadece bir yol
  Şu tarla kuşları
  İnce gecede. (Sessizliğin Bekçisi)
• “Ne yapıyorsun?” dedi.
  “Yaşlanıyorum,” dedim. (Ay Yağmurları)
• Bir martı öldüğünde,
  Neden kaskatıdır deniz? (Rüzgarla Saklı)
• “Kavuşmalı
  Ve orada incecik belini
  sararken tatlı yapraklar
  senelerce bekledim
  Aramızda kıyı
  kaybolana dek
  Vapur uzaklaştıkça
  suya değiyordu kırlangıç kanatları
  Göğsünde denizanaları
  binlerce şey biriktiren kalbim
  yosun, kılıçbalığı, sünger
  karnında patlayan mavi gök
  ve senin elmas ayakların
  aklımdan asla çıkmayan
  o elmas ayakların…
  Sevgilim, hangi mısra anlatabilir
  susayarak uyumayı senle
  Beyaz gül kokan elini?
  Dudağındaki çiçek batsın etime
  Ve sevişelim ağlayarak!” (Soğuk Yazgı)
• İnsanın acısını hissederdi kendisi benzer biçimde olmayan her şey. Bir tek insan anlamazdı bunu. (Ay, Zaman, Ölüm) (Sonsuz Unutuş)
• “Yarınlarından koparıp
  Almalıdır mutluluğu insan.
  Şu yaşamda en kolay iştir ölmek
  Asıl güç olan
  Yepyeni bir yaşama adım atmak…
  Ve…
  En güzel günlerimiz:
  Henüz yaşamadıklarımız
  Ve sana söylemek istediğim en güzel söz:
  Henüz söylememiş olduğum sözdür.” (90’lar Kitabı Çocuk Mu? Genç Mi?)
• Gittikçe bir kitaba dönüşüyorum… (Ay Yağmurları)
• ”Eskiler alırım,” diye bağırdı. Tablasının üzerine yukardan yaşlı bir karı düştü. Yükte ağır, pahada hafifti. İnsanlık ölmüştü!
  (TimeStain) (Yitik Öykü)