Behçet Bey Neden Gülümsedi? kimin eseri? Behçet Bey Neden Gülümsedi? kitabının yazarı kimdir? Behçet Bey Neden Gülümsedi? konusu ve anafikri nedir? Behçet Bey Neden Gülümsedi? kitabı ne konu alıyor? Behçet Bey Neden Gülümsedi? PDF indirme linki var mı? Behçet Bey Neden Gülümsedi? kitabının yazarı Abdullah Harmancı kimdir? İşte Behçet Bey Neden Gülümsedi? kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi…

Kitap Künyesi

Yazar: Abdullah Harmancı

Yayın Evi: İz Yayıncılık

İSBN: 9786053263746

Sayfa Sayısı: 136

Behçet Bey Neden Gülümsedi? Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Dikkatin, inceliğin, naifliğin öykülerini yazan Abdullah Harmancı’nın yeni kitabı Behçet Bey Neden Gülümsedi? yirmi dört öyküden oluşuyor. Yazar genişleyen öykü evreninde muhayyilesinin seçtiği sahnelere çağrı ediyor okurunu. Okurunu hikayeye ortak kılıyor. Ona hüznünü bulaştırıyor. Bu hüzün duygusal değil felsefi bir hüzün. Kalbi acıtıyor fakat insana iyi geliyor.

Harmancı’nın altıncı öykü kitabı. Ustalık eseri.

Behçet Bey Neden Gülümsedi? Alıntıları – Sözleri

• Bir gün oldukca daraldım, oldukca bunaldım, oldukca ağır geldim kendime ve kendimden çıktım.
• Ben onları eleştirecek olsam, hayatınızı tuğla biriktirerek geçirdiniz, namaz abdesti tamam da, Kur’an’da “yığmayınız” diyor, otomobil, ev derken, ömürde geçivermiş, derdim; hadi kendinize ev aldınız ya da yaptırdınız, oğlanlarınıza ev yaptırmak da ne oluyor, hadi bir tane ev aldınız, ikinci ev de ne oluyor, evin üzerine kat çıkmak da ne oluyor, arsa almak için, ev almak için, çimento için, tuğla için bir ömrü heder etmek de ne oluyor, O denli yokun yoksulluğun içinde, o denli çaresizliğin içinde, o denli parasızlığın içinde, şehrin uzak tarlalarına, uzak arsalarına, kibrit kutusu şeklinde evler yaptırmak için gece dememek gündüz dememek de ne oluyor, evlerinizde ev olsa bari, iki oda bir mabeyn, ufak, kullanışsız, biçimsiz, nedense hep yeşil kapılı üstelik…
• Yalnızlık değil Durmuş abi, yaşam üstüme olmuyor.
• Size kendinizi gösteren bir şeye rastladınız mı?
• tedirginsin. kıldığın namazın kabul olduğundan güvenli olmadığın zamanlardaki benzeri biçimindesin
• Af da hak edilmeli.
• Bir gün… oldukca ağır geldim kendime ve kendimden çıktım.
• yaşlanmak için acil ediyor bu ülkenin insanları.
• Kimseler yoksa gözlerimin yaşarmasına aldırış etmiyordum.
• Ben onları eleştirecek olsam, hayatınızı tuğla biriktirerek geçirdiniz, namaz abdest tamam da, Kur’an’da “yığmayınız” diyor, otomobil, ev derken, yaşam de geçivermiş, derdim; hadi kendinize ev aldınız ya da yaptırdınız, oğlanlarınıza ev yaptırmak da ne oluyor, hadi bir tane ev aldınız, ikinci ev de ne oluyor, evin üzerine kat çıkmak da ne oluyor, arsa almak için, ev almak için, çimento için, tuğla için bir ömrü heder etmek de ne oluyor, o denli yokun yoksulluğun içinde, o denli çaresizliğin içinde, o denli parasızlığın içinde, şehrin uzak tarlalarına, uzak arsalarına, kibrit kutusu şeklinde evler yaptırmak için gece dememek gündüz dememek de ne oluyor, evleriniz de ev olsa bari, iki oda bir mabeyn, ufak, kullanışsız, biçimsiz, nedense hep yeşil kapılı üstelik… Derbent yeşili… Sinema yok… Kitap yok… İlim yok… Tahsil yok… Evlatları İstanbul’a tahsile gönderme yok… Korkak… çekingen… derdim…
• …niçin yaralıyım ben bu şekilde ve nereden yaralıyım, bu yarayı ne süre aldım, kim açtı bende bu yarayı, niçin bırakıp gitti?!
• O uzak yerlerde kendine iyi davranılacağını nerden biliyor?
• Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları şeklinde
  Tırnakları ile düzeltemiyor insan…
  Didem Madak
• Yalnızlık değil Durmuş abi, yaşam üstüme olmuyor.

Behçet Bey Neden Gülümsedi? İncelemesi – Kişisel Yorumlar

William Faulkner’ın çorak topraklarından sonrasında-ara vermişken- öykü dünyasında dolanıp da yeni yeni adlar okumak, ve sonrasında şaşırıp kalmak var: hüseyin su bir tanesiyse, bir diğeri de abdullah harmancı. Sadece “otopsi” adlı öyküsü için bile okunmaya kıymet bu kitap. Ama Harmancı öykülerinde kendisiyle didişen, başkalarıyla didişen, huzursuz, problem çıkaran, bir türlü refah bulamamış karakterleriyle kalemini konuştururken ilgi çekici öyküler konu alıyor bizlere: tek sorun kitabın geneliyle bence bir ilgisi bulunmayan ufak bilim kurgu tarzındaki öykü. O öykü çıkarılsa kitabın damağımızda bıraktığı lezzeti daha net alabileceğiz sanki.
Yazarın dünyasında birbirini iten, çekişen yazan çizen üreten kafalar, vicdanlar içinde bir şeyler sebebiyle debelenen, tıkanan ve bu tarz şeyleri aşmaya çalışan karakterler görüyoruz. Bir oldukca değişik karakter kitabın başlangıcındaki ağır, yavaş süregelen seslerle bir araya gelmiş olarak bir koro sesi kuruyor, bu koro insanı etkiliyor, zira sanki hepimiz aynı yöne doğru söylüyor, ve sıkıntılar aynı yerde düğümleniyor ve hepsi aynı yere doğru patlıyor bu karakterlerin. Tüm çekişmeler, zıtlaşmalar, gerginlikler içinde ölüm, ömrün sonu, ve nihayetimiz her şeyi bir kenara bırakıp hakikati kabullenerek sesi kitabın başındaki hâle geri dönen sonuçlar bırakıyor bir taraftan da: ölüm bir terbiye aracı olarak, ürkütücü da olmadan fakat, varlığıyla her insana aynı şeyi hatırlatıyor. Tüm öyküler içinde “otopsi” ise benim en sevdiğim öykü oldu: gecekonduları, eski evleri yıkmak için greyderde çalışırken gençliğinden bir adı, eski dostlarını, onların hatırlattığı geçmişi karşısında kabul eden Aslan evin duvarları yıkılırken, vicdanını rahatsız eden herşeye karşın, tüm anılar, eskiden mevcud ve gerçek olan her şeyin buharlaşıp yok olmasını, tarihten ve dünyadan silinmesini, geçmişe dökülüp kaybolmasını ne kadar etkisi altına alan, güzel bir üslupla anlatılarak izliyor…
Bu öykücüler; Abdullah Harmancı ve peşinden okuduğum Hüseyin Su edebiyatımızı, edebiyatı daha oldukca sevmek ve bu ülke toprağı kokan kalemleri okuyarak bu ömrü tamamlamak için büyük bir talep uyandırıyor bende… iyi ki edebiyat var, iyi ki öyküler var, iyi ki bu şekilde güzel yazarlar var.. (CemCBG)

Harmancı öyküsü bir dikkatin, inceliğin, naifliğin öyküsüdür. Acı bir dokunuştur fakat merhametli bir konuşmadır. İnsana iyi gelen bir öyküdür müşfiktir. dermandır.
Harmancı öyküsü.
Yankılıdır, sarsıcıdır.
-Köksal Alver
Diyor Köksal Alver Abdullah harmancının bu kitabı için. Kitabı okuduğunuzda bu tanımın ne kadar doğru bulunduğunu anlıyorsunuz. Abdullah Harmancı’dan okuduğum ikinci kitaptı ve okumaya da devam edeceğim. (Sessizimza)

“Tam otuz yıl saatim işlemiş ben durmuşum
Gökyüzünden habersiz uçurtma uçurmuşum.”
Zaman geçmiş. Sahiden ne acele geçmiş süre. İnsanlar yaşlanmış. Oldukca değil denilse de bir ihtimal yirmi yıl olmuş. Mahallenin silueti değişmiş. Evler yıkılmış. Eski hanımefendilerin sesi gitmiş, sokakta oynayan evlatların cıvıltısı, mahalle bakkalının veresiye defteri, … Hepsi gitmiş. Erkekleri ölmüş, hanımefendileri dul kalmış. Çocuklar büyümüş, evlenmiş, ana olmuş, baba olmuş, onlar da yaşlanmış. Birileri mahalle değiştirmiş, birileri dünya. Bırakılan bırakıldığı yerde kalmamış.
Peki ne oldu? Bunca süre sonrasında göz iyi mi ilişti, kulak iyi mi duydu, yürek iyi mi hissetti? Geçmiş, gitmiş her şey? Peki ya iyi mi geçip gitmiş? Bir yürek ferahlığı mı, bir vicdan muhasebesi ya da bir yürek yangını mı? Geçip gideni tutmak ne mümkün? Ya şimdi tutulsa dönemin bir ucundan? Tövbenin bir kenarından? Bir bozukluktan, bir şiirden, bir şehirden, bir merhametten, bir inanmaktan, bir sabahleyin ezanından? Oldukca mu geç kalındı? Vakit daralmakta. Bir karar vermeli, bir duaya iştirak etmeli, bir yolculuğa niyet edilmeli, bir memleket terk edilmeli, bir yüke omuz vermeli. Bir şeyler yapmalı veya yapmayı denemeli. Vakit daralıyor. Tik tak, tik tak…
“Dönülmez akşamın ufkundayız zaman oldukca geç
Bu son fasıldır ey ömrüm iyi mi geçersen
 geç”
Geç kalmışlığın, son anda fark edişlerin, ara verip geri dönüşlerin hikayesi. Peki ya Behçet Bey ne süre ve niçin gülümsedi? (Ayşe Nur)

Behçet Bey Neden Gülümsedi? PDF indirme linki var mı?

Abdullah Harmancı – Behçet Bey Neden Gülümsedi? kitabı için internette en oldukca meydana getirilen aramalardan birisi de Behçet Bey Neden Gülümsedi? PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Abdullah Harmancı Kimdir?

1974 Konya doğumlu. Eğitimine 1980’de Kıbrıs’ta başladı. 1996’da Selçuk Üniversitesi Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Kısmı’nü tamamladı. Halen Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi’nde öğretim üyesi. İlk öyküsü 1995’te Dergahta çıktı. Öyküleri başta Dergah, Kırklar, Hece Öykü ve İtibar olmak suretiyle çeşitli edebiyat dergilerinde gösterildi. 2007 senesinde Yerlere Göklere adlı eseriyle Türkiye Yazarlar Birliği tarafınca senenin hikayecisi seçildi.

Abdullah Harmancı Kitapları – Eserleri

• Seni Ne İhtiyarlattı
• Behçet Bey Neden Gülümsedi?
• Melek Kayıtları
• Yerlere Göklere
• Ertesi Dünya
• Aynalı Baba ile Râci
• Baltan Taşa Değecek
• Muhteris
• Hışırtı Avcısı
• Ötücü Kuşlar Festivali
• Bilgenin Gölgesi
• Yirmi Sekiz
• Ufak Prens Hakem Olsun
• Seni Ne İhtiyarlattı
• Kışın Şarkısını Kim Söyleyecek
• Kurmacanın Esrarengiz Sureti
• Evliya’nın Sırları
• Hışırtı Avcıları
• Baltan Taşa Değecek
• Yazının Yükü
• Yirmi Sekiz

Abdullah Harmancı Alıntıları – Sözleri

• Size kendinizi gösteren bir şeye rastladınız mı? (Behçet Bey Neden Gülümsedi?)
• Güzel olanı fark etmek. Güzel olanı görmek ve buna şaşkınlık etmek doğrusu şaşırmak. İşte bu hayretin insana verdiği bir kıymet varmış. İnsan bu basamağa yükselmeden tamamlanamazmış! (Aynalı Baba ile Râci)
• “Yahu birazcık susun da uyuyalım…Değil mi fakat? Toplum bunu gerektirir.” (Ötücü Kuşlar Festivali)
• Hep ikilik birlik için,
  Bak iki göz bir görüyor… (Aynalı Baba ile Râci)
• “Aynaya baktığında kendini görmüş oldu.
  Kendine baktığında yokluğunu.
  Yokluğundan bir boşluk hayata merhaba dedi.
  Boşluğa baktığında O’nu görmüş oldu.
  O’na baktığında yoksulluğunu.” (Melek Kayıtları)
• Kula itaat için Allah’a isyan olmaz. (Yirmi Sekiz)
• Kimseyi kırmak istemedim. Kimseyi incitmek istemedim. Olurladım. Onayladım. Gülümsedim. Sevdim. Mutlu olsunlar istedim. Ama daima yitirdim onları. (Seni Ne İhtiyarlattı)
• Kibrin incecik kanatlarının kalbine dokunup geçmiş olduğu demlerde kalbinde bir ürperiş bulurdu. Allah korusun, derdi. Allah korurdu. (Melek Kayıtları)
• Kendimden yada başkalarından yada içimden yada dışımdan kaçmak istediğimde bilmediğim sokaklarda yürürüm, yürürüm, yürürüm. (Baltan Taşa Değecek)
• “Marifet incitmemekte değil , incinmemekte!” (Bilgenin Gölgesi)
• Ruhum mu? Onunla baş başa kalmak mı? (Ertesi Dünya)
• “bazı insanoğlu bazı insanlara bazı insanları hatırlatır
  hatırlayanlar üzgündür, hatırlatanlar habersiz
  hatırlananlar mı
  onlar uzak bir şehirde büyük olasılıkla hiçbir şey hatırlamamaktadırlar” (Muhteris)
• Ben yağmurlu bir havada bilmediğim şehirlere doğru yolculuklara çıkayım. (Melek Kayıtları)
• Öykücüyü besleyen kaynakların başlangıcında edebiyat dışı metinler gelmektedir. Tarih okumak, anı okumak, sosyoloji okumak, günceli izlemek, felsefe okumak ve bu gündemleri edebiyata taşımak gerekir. Öykücü öykü okuya okuya belli bir ifade ustalığına ulaşabilir. Ulaşmalıdır da. Peki ne anlatacaksın? Derdin ne? Problem olarak neyi gündeme getireceksin? (Kurmacanın Esrarengiz Sureti)
• “ Hayatımda bir yıkılış,
  Bir doğruluşlarla.
  Bir ritm oluşturmuştum.” (Melek Kayıtları)
• Babasının kokusu koltuğa sinmişti. Uzun uzun kokladı. “Baba” dedikleri şey, ne kadar güzel, ne kadar kudretli, ne kadar tatlı bir şeydi. (Kışın Şarkısını Kim Söyleyecek)
• Bu kırgın duruş bir yakarma yerine geçsin temenni ediyorum. (Yirmi Sekiz)
• Anladım ki bu karanlık, sonunda şafak olan bir karanlık değil… (Ertesi Dünya)
• “Kalbimizin mutluluğa tahammülü bir yere kadardır.” (Yerlere Göklere)
• Yüzümü geri alabilsem, kızarıklığı ve karasıyla, saklanmış çizgileri, kapatılmış rengiyle yalnız benim olan yüzümü… (Yirmi Sekiz)