Kitap Künyesi

Yazar: A. Kadir

Yayın Evi: İş Bankası Kültür Yayınları

İSBN: 9786053322757

Sayfa Sayısı: 144

Bugünün Diliyle Mevlana Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

A. Kadir, tasavvuf ehli, büyük ozan Mevlânâ Celâleddin’in şiirlerini bugünün diliyle söylediği bu derlemede, günümüz okuyucusunun esas olarak şairin şiirlerinden zevk almasını, içsel dünyasının derinliklerine girmesini sağlamayı gözetiyor. Kitap, divan şiiri formunda yazılmış bu şiirlerin bir tek günümüz diline aktarılmasını değil, bugünün diliyle ve şiir tekniğiyle yenilenmesini hedefliyor. Elinizdeki derlemede Mevlânâ’nın 36 gazeli ile 8 rubaisi içeriyor. Mesnevî ile yüzyıllardır insanımızın içsel yaşamına seslenen Mevlânâ Celâleddin, A. Kadir’in bu emsalsiz çalışmasıyla günümüz okuyucularına da tıpkı ilk yazıldıkları dönemdeki şeklinde, olanca tazeliğiyle seslenmeyi sürdürüyor.

(Tanıtım Bülteninden)

Bugünün Diliyle Mevlana Alıntıları – Sözleri

• Gene gel, gene.
  Ne olursan ol.
  Umutsuzluk kapısı değil bu kapı;
  nasılsan o şekilde gel.
• Şu insanlardan hangisi ben’im?
• Gönlüm benim paramparça.
• Ben bir denizim,
  kendi varlığı içinde taşan,
  uçsuz bucaksız,
  alabildiğine geniş,
  kıyısız, hür bir deniz.

Bugünün Diliyle Mevlana İncelemesi – Kişisel Yorumlar

Hz. Mevlana Celaleddin Rumi’den günümüz diline sadeleştirilmiş şiirler, gazeller, beyitler.
Önsözü son dönemlerin Mevlana ve Mevlevilik duayeni Abdülbaki Gölpınarlı tarafınca yazılmış. (lazcuk)

Bugünün Diliyle Mevlana PDF indirme linki var mı?

A. Kadir – Bugünün Diliyle Mevlana kitabı için internette en oldukça meydana getirilen aramalardan birisi de Bugünün Diliyle Mevlana PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı A. Kadir Kimdir?

A. Kadir ya da tam adıyla İbrahim Abdülkadir Meriçboyu (d. 1917, İstanbul – ö. 1 Mart 1985, İstanbul), 1940 kuşağı toplumcu şairleri içinde yer edinen Türk ozan. Tercüme çalışmalarıyla dünya şiirinin tanınmasına katkıda bulunmuştur.

Ortaöğrenimini Eyüp Ortaokulu (1933) ve Kuleli Askeri Lisesi’nde (1936) tamamladı. Kara Harp Okulu son derslik öğrencisiyken (1938) Nâzım Hikmet’le birlikte tutuklandı; on ay hapse mahkûm oldu. Hapisten çıkınca askerlik görevini er olarak tamamladı. İstanbul Hukuk Fakültesi’ne girdi (1941). 1943’te yayımladığı Tebliğ adlı şiir kitabı yasaklanarak toplatıldı. İstanbul’da bulunması sakıncalı görülen kişilerle beraber sıkı yönetimce sürgüne gönderildi. Sürgünlük sürecini Muğla, Balıkesir, Konya, Kırşehir ve Adana’da geçirdi. 1947’de İstanbul’a döndü ve bir bisküvi fabrikasında çalışmaya başladı. Buradan ayrılınca çeşitli gösterim evlerinde düzeltmenlik, çevirmenlik şeklinde işler yapmış oldu. 1965’ten sonrasında kitaplarını kendisi yayımlayarak yazarlık yaşamını sürdürdü.

A. Kadir Kitapları – Eserleri

• Bugünün Diliyle Hayyam
• Mutlu Olmak Varken
• Bugünün Diliyle Mevlana
• 1938 Harp Okulu Olayı ve Nazım Hikmet
• Bugünün Diliyle Tevfik Fikret
• Dünya Halk ve Demokrasi Şiirleri 1
• Dünya Halk ve Demokrasi Şiirleri 3
• Dünya Halk ve Demokrasi Şiirleri 2
• Hoş Geldin Halil İbrahim
• Sovyet Rusya’da On Beş Gün

A. Kadir Alıntıları – Sözleri

• Bir gün gelir,
  dünyamız aydınlık olur,
  dünyamız kurtulur. (Mutlu Olmak Varken)
• Tüm bu çablaman niçin?
  Karnını doyurmak içinse bir diyeceğim yok
  Üstün başın, çoluğun çocuğun içinse gene yok
  Ama oldukça paralı bir adam olmak içinse
  Kıyma güzel ömrüne, değmez. (Bugünün Diliyle Hayyam)
• “Ne okumamı istiyorsunuz benim? Halit Fahri’leri
  Orhan Seyfi’leri, Yahya Kemal’leri mi?
  okuyacağım, Nâzım Hikmet’i okuyacağım. Ama
  okuyorum diye isyan falan mı düşünüyorum sanıyorsunuz? Askeri isyan nerde, ben nerde?. Bizim aklımızın ucundan geçmiş değil bu şekilde şeyler. Bedava yiyecekleri kursağımızdan çıkarmak istiyorsunuz bakıyorum. Nedir bu dünyada zenginlik, yoksulluk, diye düşündük mü, derhal komünist deniyor. Ben zenginleri sevmiyorum. Komünistlik mi bu sizce? Soruyorum, koministlik mi? Mahallemizde 《yorgancilar》 denen birleri vardı, oldukça zengindiler, komşumuzdular. Bir akşam bir tabak yiyecek gönderdiler bizlere. Koyduk yemeği sofraya. İlk lokma boğazımda kaldı. Yemek ekşimişti. Namussuzlar, bizi insandan mı saymıyorlardı fukarayız diye?
  İşte ben o günden beri asla iyi gözle bakmam zenginlere. Zenginleri sevmemek, fakirlere acımak, Nazım’ı okumak ve sevmek komünistlik mi? Eğer komünistlikse bu, komünistim ben işte, ne yapmış olursanız yapın.” (1938 Harp Okulu Olayı ve Nazım Hikmet)
• …oldukça acele çoğalıyoruz biz yoksullar
  beşikten mezara kan ter içinde
  luktan yana hep sonda.
  çabucak büyüyor, yaşlanıyoruz
  bitiveriyor yaşamımız herkesten ilkin…
  …
  (vasil karagozov) (Dünya Halk ve Demokrasi Şiirleri 3)
• Ne kadar da mutsuz bizim şu halk (Dünya Halk ve Demokrasi Şiirleri 1)
• Gene bir sis kaplamış ufuklarını, inatçı bir sis,
  gitgide büyüyen bir ak karanlık.
  Ağırlığı altında ne var ise sanki yok olup gitmiş,
  kalmış ortada kala kala bir tozlu yığın,
  o tozlu, korkulu yığına bakan göz
  şaşırır titrer, ilerisine gidemez.
  Ama sen hak ettin bu karanlık, kalınca örtüyü, bu örtü tıpatıp sana uydu, ey kanlı toprak,
  ey zulümler meydanı, ey yaldızlı ülke, döktüğü kanla, çektirmiş olduğu acıyla çalım satan! Ey gösterişin, şatafatın beşiği ve mezarı, oldum ihtimaller içinde imrenilen kraliçesi Doğu’nun!
  Ey kanlı sevgileri, kılı kıpırdamadan
  zevk ve safaya susamış bağrında emziren! Ey Marmara’nın mavi kucağında
  ölüm uykusuna dalmış diri,
  ey köhne Bizans, büyücü kocakarı,
  ey bin kocadan artakalan el değmemiş dul, gene de güzel görür, taptaze görür seni, gene de üzerine titrer sana bakan.
  Ne kadar tatlı, cana yakınsın, ne kadar, süzgün, mavi gözlerinle sen uzaktan!
  Oysa ne farkın var kirli kadınlardan senin, hiçbir şey umurunda değil, belli,
  ne bunca acı türkü, ne bunca kan ağlayan! Sen kurulurken katmış olmasın bir hain el senin temeline zehirli suyunu kötülüğün.
  İşte her yanda ikiyüzlülüğün kiri,
  nereye baksan çekememezlik, nereye baksan çıkarcılık,
  nereye baksan hergelelik, yalan dolan.
  Demek yükselmek yalnız bunlarla oluyor.
  Koynunda barınan nice mahluk içinde
  kaç tanesinin alnı açık, yüzü ak?
  Örtün, ey İstanbul, kanlı toprak,
  örtün, kart orospu, örtün, asla uyanma!
  (…)
  Adamı yukarlara çıkaran yol, el etek öpme yolu.
  Yakınması senin yüzünden tüm
  öksüzlerin, dulların, arkasızların,
  senin yüzünden tüm, ey silahlı korku!
  Nasıl dokunulmaz olacak, özgür olacak şöyleki bir nefes almayla şahıs,
  söyle, ey kanun denen efsaneleşmiş!
  Ey tutulmayan sözler, sonsuz yalan!
  Ey mahkemelerden her gün kovulan hak!
  Ey kuşkunun pençesinde kıskıvrak, duygusuz,
  ta yüreklere dek uzanan gizli saklı kulak,
  senin korkundan ağızlar sımsıkı kilitli.
  Seni hor görüyorlar, halkım için dökülen alınteri!
  Ey kalem ve kılıç, siyasal iki mahkûm,
  ey doğruluk ve yiğitlik,
  unutulmuş yüzlersiniz artık!
  Ey kodamanlar ve kuyrukları onların, pısırıklar, çekingenler, korkaklar sizi,
  iyi mi da alışmışsınız iki büklüm yaşamaya, adınızın sanınızın da maşallahı var hani!
  Ey yere eğilmiş kafalar, ak temiz, fakat tiksindirici!
  Ey genç hanım ve peşinden koşan delikanlı!
  Ey kahırlı ana, ey dargın karı koca!
  Ya sizler be çocuklar,
  anasız babasız, başı boş yavrucaklar, ya sizler…
  Örtün, ey İstanbul, kanlı toprak,
  örtün, kart orospu, örtün, asla uyanma! (Bugünün Diliyle Tevfik Fikret)
• “Bugün pazar.
  Bugün beni ilk kere güneşe çıkardılar.
  Ve ben ömrümde ilk kere
  gökyüzünün bu kadar benden uzak,
  bu kadar mavi,
  bu kadar geniş olduğuna şaşarak
  kımıldanmadan durdum.
  Sonra saygıyla toprağa oturdum.
  Dayadım sırtımı beyaz duvara.
  Bu anda ne düşmek dalgalara,
  bu anda ne kavga, ne özgürlük, ne karım.
  Toprak, güneş ve ben…
  Bahtiyarım. ”
  Nazım Hikmet RAN (1938 Harp Okulu Olayı ve Nazım Hikmet)
• Ben bir denizim,
  kendi varlığı içinde taşan,
  uçsuz bucaksız,
  alabildiğine geniş,
  kıyısız, hür bir deniz. (Bugünün Diliyle Mevlana)
• …durur kankırmızı barikatta, ayakta
  durur içinde ölü kardeşlerinin
  yıkıntılar üstünde tek başına ve yüce
  bir hayalet şeklinde bakar dosdoğru…
  ….
  (hristo smirnenski) (Dünya Halk ve Demokrasi Şiirleri 3)
• Hiçbir şeyden korkmuyorum artık. Kaya şeklinde kuvvetli buluyorum kendimi. Ve en ağır acılara katlanmaya hazırım. (1938 Harp Okulu Olayı ve Nazım Hikmet)
• Bir fikir durmadan kurcalar kafamı:
  Yatakta, başım yumuşak yastıkta mı ölmeli?
  Yoksa bir karanfil şeklinde mi solmalı yavaşça,
  gizli saklı bir kurdun içten içe kemirdiği?
  Sessiz sedasız eriyip gitmeli mi yoksa
  boş bir odaya bırakılmış mum şeklinde?
  İstemem, tanrım, bu şekilde bir ölüm istemem!
  Ölmeyi dilerim ben, ölmeyi aniden:
  Ayakta, yıldırımla parçalanan bir ağaç şeklinde,
  kasırgayla devrilen bir ağaç şeklinde ölmeyi,
  uçuruma yuvarlanan bir kaya şeklinde,
  tepeden tırnağa titrete sarsa yeri göğü.
  -Sandor Petöfi-
  (Çev.: A. Kadir – Asım Bezirci) (Dünya Halk ve Demokrasi Şiirleri 2)
• Kimden medet umayım? Tanrıdan mı? Onunla bir ilişiğim yok. Oldum ihtimaller içinde aramız iyi değil. Hiçbir ahbaplığım olmadı onunla. Ne diye medet umayım ondan? (1938 Harp Okulu Olayı ve Nazım Hikmet)
• Siz bakmayın onların pazar töreninde yakarma ettiklerine,
  hele tanrıyı hoşnut etmek istediklerine inanmayın sakın,
  derdi günü paradır onların,
  dinleri imanları para. (Dünya Halk ve Demokrasi Şiirleri 1)
• Bir de mutlu görünürsünüz
  – fakat bir tek görünürsünüz -,
  acıyı gizlemek istersiniz,
  içinizden asla çıkmayan acıyı,
  gizlemek için de konuşursunuz durmadan, fakat bir türlü gizleyemezsiniz (Dünya Halk ve Demokrasi Şiirleri 1)
• Bu memlekette bu iltimas varken biz adam olmayız, arkası olan gemisini kurtarıyor, bizim şeklinde kimsesizlere iş yok. (1938 Harp Okulu Olayı ve Nazım Hikmet)
• Kendilerinden başka türlü düşünenleri beğenmezdiler kolay kolay. Burunları Kafdağındaydı. Yalnız kendileriydi gerçek milliyetçi. Bu vatan yalnız onlarınmış şeklinde, bu yurt üstünde söz etmek yalnız onların hakkıymış şeklinde bir halleri vardı. (1938 Harp Okulu Olayı ve Nazım Hikmet)
• Günahsız tek şahıs göster bana.
  İnsan iyi mi yaşar günah işlemeden? (Bugünün Diliyle Hayyam)
• Siz ki, sillesini yediniz kaderin,
  durursunuz gene dimdik, ayakta,
  yürekleriniz öfkeli, inanç dolu,
  siz ki, kederlisiniz ve kavgaya hazır,
  siz ki, sürgündesiniz ve baş kaldırmışsınız,
  ve yüzleriniz taş şeklinde katıdır;
  geliyor mısralarım size doğru. (Dünya Halk ve Demokrasi Şiirleri 1)
• – Oldukca teşekkür ederim… Oldukca teşekkür ederim… Açıklayın, açıklayın… Olmaz… Olmaz. Pişsinler, pişsinler… Bırak pişsinler… (1938 Harp Okulu Olayı ve Nazım Hikmet)
• Şimdi iyi mi bu şiire emek veriyorsam,
  şu satırlarda, sanatın şu ince dokusunda
  iyi mi apaçık, ortadaysa çabam,
  ömrümün oranı yıkım ve mutluluk da
  o şekilde gelir, kendi isteğim, emeğimle.
  Arada kafam bozulunca gülerim içimden:
  Tüm acı, tatlı günlerimi meydana getiren benim,
  şu güzel duruşu, şu çok kötü şekli
  değersiz mermere keyfimce veren ben.
  Demek bir oyuncağım kendi elimde ben kendim. (Bugünün Diliyle Tevfik Fikret)