Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 kimin eseri? Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 kitabının yazarı kimdir? Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 konusu ve anafikri nedir? Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 kitabı ne konu alıyor? Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 PDF indirme linki var mı? Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 kitabının yazarı Refik Durbaş kimdir? İşte Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi…

Kitap Künyesi

Yazar: Refik Durbaş

Yazar: Abdullah Özkan

Yayın Evi: Boyut Yayın Grubu

İSBN: 9789755212319

Sayfa Sayısı: 256

Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Türk şiirinin Cumhuriyetten günümüze dek uzanan gelişimini ve birikimini gözler önüne sermeyi amaçlayan ve beş ciltten oluşan bu antolojide, şiire yıllarını vermiş ve vermekte olan 526 şairin 1909 seçilmiş şiiri içeriyor. Bu biçimiyle de, devletimizde şimdiye dek hazırlanan antolojilere nazaran fazlaca geniş kapsamlı. Bir anlamda Türk şiirinin gelişimini gösteren “Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi”, şiire emek verenlerle şiir dostlarını bir araya getiriyor ve hem de şiirimizin tarihsel çizgisini de gözler önüne seriyor. Bunun yanı sıra şairlerin yaşam öykülerinin, fotoğraflarının, el yazılarının ve şiirlerinin yayımlandığı mecmua sayfalarının, kitap kapaklarının görüntülenmesi; bazı şiirlerin, Türk ressamlarından seçilmiş tablolarla desteklenmesi benzer biçimde görsel özelliklerin, şiir dünyamızı yakından tanımak isteyenler için varlıklı bir kaynak olacağını ve şiirimize yeni okurlar kazandırabileceğini ummaktayız. Antolojinin şiir kısmı beş ciltten oluşmaktadır. Altıncı ciltte yer edinen CD-ROM’da ise kitaptaki tüm şairlerin şiirlerini ve fotoğraflarını bulabilecek, şiirlerinden bazılarını ise kendi sesinden dinleyebileceksiniz. Ayrıca CD’nin sonunda yer edinen ve multimedya düzenlemeleriyle tanınan ressam Nil Yalter’in interaktif multimedya ortamında hazırladığı “Sanal Şiir” çalışmasında kendi seçtiği sekiz şairimizin dizelerinde görsel bir yolculuğa çıkacaksınız.

Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 Alıntıları – Sözleri

• Yalnızlığın kadarsın
  Yalnızlığın mis kokmalı
  Yalnızlık söylediğin büyük bir zindan
  Dünyanın en kalabalık zindanı
  Dinden imandan çıkarır
  Ama o şekilde bir adam ederki insanı
  (Bedri Rahmi Eyüboğlu)
• Sende, ben, imkansızlığı seviyorum,
  Fakat asla ümitsizliği değil…
• Sanma bigün geçer bu karanlıklar,
  Zulmetin ardında gene zulmet var,
  Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
  Yaşlı gözlerini kal anneciğim.
• Buğulandıkça yüzü her aynanın
  Beyaz dokusunda bu saf rüyanın
  Göğe uzanır-tek,tenha-bir kamış
  Sırf unutmak için, unutmak ey kış!
  Büyük yalnızlığını dünyanın.
• Sevmek
  Güzel meslek
  Ama zor
  Can dayanıyor
  Dayanmasına
  Ama yürek
  Gitti gidecek
• Bu kadar yürekten çağırma beni
  Bir gece ansızın gelebilirim
  Beni bekliyorsan, uyumamışsan
  Sevinçten kapında ölebilirim
  Belki de hayata yeni başlarım
  İçimde küllenen kor alevlenir
  Bakarsın asla gitmem kölen olurum
  Belki de seversin beni kimbilir
  Kal dersen, dağlarca severim seni
  Bir deniz olurum ayaklarında
  Aşk bu özleyiş bu, asla belli olmaz
  Kalbim duruverir dudaklarında.
  Ya da unuturum kim olduğumu
  Hatırlamam bir ihtimal adımı bile
  Belki de çıldırır, deli olurum
  Sana kavuşmanın heycanıyla
  Aşk bu, bilinir mi nereye varır
  Ne durdurur özlemini, seveni
  Bakarsın ansızın gelebilirim
  Bu kadar yürekten çağırma beni.
• Uzağı sen bilir misin?
  Hani çağırınca
  En derin uykusundan eder
  Kişiyi.
  Boyunu bosunu görmediğin değil ,
  Sesini duymadığın,
  Tadını duymadığın değil bir tanem!
  Sağ avucundaki,
  Dilinin ucundaki uzağı,
  İçindeki uzağı
  Paydosu!
• Ya şevk içinde harâb ol, ya aşk içinde gönül!
  Ya lâle açmalıdır göğsümüzde, yâhud gül.
• Hayır, mâtem senin hakkın değil… Mâtem benim hakkım:
  Asırlar var ki, aydınlık nedir asla bilmez âfâkım!
• Sana koşuyorum bir vapur içinden
  Ölmemek, delirmemek için…
  Yaşamak; tüm adetlerden uzak
  Yaşamak…
• Dünyâda sevilmiş ve seven nâfile bekler;
  Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.
  Bir oldukca gidenin her biri memnun ki yerinden,
  Bir oldukca seneler geçti; dönen yok seferinden.
• Ben
  senden ilkin ölmek isterim.
  Gidenin arkasından gelen
  gideni bulacak mı zannediyorsun?
  Ben zannetmiyorum bunu.
  Iyisi mi,beni yaktırırsın,
  odanda ocağın üzerine korsun
  içinde bir kavanozun.
  Kavanoz camdan olsun,
  saydam, beyaz camdan olsun
  ki içinde beni gorebilesin
  Fedakarliğimi anlıyorsun
  vazgeçtim toprak olmaktan,
  vazgeçtim çiçek olmaktan
  senin yanında kalabilmek için.
  Ve toz oluyorum
  yaşiyorum yanında senin.
  Sonra, sen de ölünce
  kavanozuma gelirsin.
  Ve orada birlikte yaşarız
  külümün içinde külün
  ta ki bir savruk gelin
  veya vefasız bir torun
  bizi ordan atana kadar…
  Ama biz
  o zamana kadar
  o denli
  karışacağız
  ki birbirimize,
  atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
  yan yana düşecek.
  Toprağa birlikte dalacagız.
  Ve bigün yabani bir çiçek
  bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse
  sapında muhakkak
  iki çiçek açacak :
  biri sen
  biri de ben.
  Ben
  daha ölümü düşünmüyorum.
  Ben daha bir çocuk doğuracağım
  Hayat taşıyor içimden.
  Kaynıyor kanım.
  Yaşayacağım, fakat ,oldukca, pek oldukca,
  fakat sen de birlikte.
  Ama ölüm de korkutmuyor beni.
  Yalnız pek antipatik buluyorum
  bizim cenaze şeklini.
  Ben ölünceye kadar da
  Bu düzelir herhalde.
  Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
  Içimden bir şey :
  bir ihtimal diyor.
• Hayır, mâtem senin hakkın değil… Mâtem benim hakkım:
  Asırlar var ki, aydınlık nedir asla bilmez âfâkım!

Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 İncelemesi – Kişisel Yorumlar

İnceleme içermez. Şiirlerle ilgili anımı anlatacağım.
Her insan şiirle oldukca erken yaşta tanışır. Ta ilköğretim sıralarında bizlere Atatürk, vatan, tabiat temalı şiirler ezberletilir. Ezberimde hala ilköğretim döneminden kalma bir sürü şiir var. Ancak ben öğrencilere yanlış bir eğitim verildiği kanısındayım. Keşke öğretmenler şiiri ezberleyin demek yerine hissederek okuyun, ne anlattığını anlayın deseler o vakit şiir seven insan sayısı fazla olurdu.
İlkokuldaydım. Cumhuriyet bayramı için öğretmenlerimiz törende okutulmak için günün anlam ve önemine hususi çocukça yazılmış şiir arayışına girmişlerdi. Her biri ben yazabilirim sadece rahat olmaz diyordu.
Okul kütüphanemiz genel anlamda okulun en sessiz odası olduğundan toplantıların bir çok burada gerçekleşirdi ve kütüphanenin tek sürekli üyesi olan ben onlara kulak misafiri oluyordum ve aniden “şiiri ben yazarım” dedim. Önümde Atatürk ve Cumhuriyet şiirleri isminde bir kitap okuyordum ve ben o an aşka gelip yazarım demiştim.
Onların kararsız gözleri benim alev almış öz güvenimi söndürmüştü. Ve Selim öğretmenim söze girdi. Şu gözleri görmüyor musun cin benzer biçimde inanırım yazabilir diyince birazcık kendime geldim. Paydos saatine 2 ders vardı. ”Sen derslere girme şiir yaz. Çocuk diliyle yazman lazım unutma” dedi kontes kılıklı bir öğretmen.
Kendimle başbaşa kalmıştım. Şiir yazmak tamam fakat çocuk diliyle iyi mi olacak anlamamıştım. İlgi görmek için mi yoksa hakikaten yazabileceğime inandığım için mi ben yazarım demiştim bilemiyorum fakat demiştim bir kere. Ve onlarda yazabileceğime hakikaten inanmışlar miydi acaba. Babamla bazı şiir denemelerimiz oluyordu sadece bu bambaşka bir şeydi.
Önümdeki Atatürk ve cumhuriyet şiirleri kitabını karıştırmaya devam ettim. Deliler benzer biçimde uğraşıp sağdan soldan mısralar yürütüp değiştirerek kırparak eklemeler yaparak 6 kıtalık şiir hazırlamıştım.
Selim öğretmenim geldi. Çekingen bir edayla şiiri gösterdim. Gözleri gittikçe açılmaya başladı. Beraber öğretmenler odasına geçtik. Benim uydurma şiir için görkemli deniliyordu. ”Şiiri ezberle törende okuyacaksın” dediler. Sonucun bu olacağını bilmiyordum. Heyecan basmıştı beni. Merasim okul töreni değildi il geneli bir törendi. Bu iş niçin bu kadar büyüdü diye düşünüp ölmek istedim.
Ertesi gün şiiri ezberledim fakat korkuyordum. Selim öğretmenim geldi şiiri okuttu bana fakat okumamı beğenmedi. Ezbere okuma uyumlu oku coşkuya kapıl diyordu fakat coşkuya iyi mi kapılır bilmiyordum. Ve bana o öğretti iyi mi anlayarak şiir okumam icap ettiğini. Ezberlemekten oldukca daha farklıydı.
Törene hazırdım. İsmim anons edilirken ben bayılacak benzer biçimde olmuştum. ”Gözünü kapat ve bir tek bana okuyormuş benzer biçimde yap bak TRT gelmiş seni meşhur yapacaklar” dedi Selim öğretmenim. Tek kanallı tv döneminde değildik fakat TRT mühim bir kanaldı.
Elimden tutup kürsüye çıkarttı beni iner benzer biçimde yapmış olup gizlendi ve elimi asla bırakmadı. Ondan aldığım cesaretle şiiri oldukca güzel okuduğumu aldığım alkışlardan anlamıştım. İşte coşku buydu. Sonra vali beni yanına isteyip kutlama etmişti. Heyecandan onunla da konuşamamıştım. Ama beni unutmamıştı 30 tane çocuk kitabı göndermişti okula. Müdür kitapların okulda kalması icap ettiğini söylese de Selim öğretmenim engel olmuş ve kitapları evime götürmüştüm.
Sonrasında her gün büyük teneffüste Selim öğretmenimle kütüphanede buluşur şiirler okurduk. ”Beni şiire yeniden döndürdün yazmaya da başladım” diyordu. O aslen benim öğretmenim değildi. Alt sınıfın öğretmeniydi. Ben sınıfta kalıp onun talebesi olmayı bile istemiştim.
Ve 24 yaşlarındayken Selim Öğretmenimin öldüğünü öğrendim. Oldukça istediği şiir kitabını çıkartamamıştı. Kendisi de şiirleri de toprağa gömülmüştü. Bende bırakmıştım şiir okumayı. Şimdi gene çıkarttım ve anlamlı okuyorum artık. Tıpkı gene kürsünün altından elimi tutuyor bana güç veriyormuş benzer biçimde. Ruhu şad olsun.

Neyse iki satır araştırma yazayım. Bu kitabı yeni şairlerle tanışma adına okudum. 84 şairimiz var kitapta. Hepsi 1800’lü dönemlerde doğan şairler. Bu sebeple şiirler eski kelime fazlalığından dolayı bana birazcık uzak kaldı. Sanırım okumaya son ciltten başlamam lazım. (DUA)

Babamın kitaplığından, oldukca minik yaşlarda beni şiir ile tanıştıran kitap. Şimdi bir kez daha okuyunca en sevdiğim şiirlerin; Nazım Hikmet’in “Ne güzel şey anımsamak seni” Necip Fazıl’ın “Kaldırımları” ilk sevdiğim şiirler bulunduğunu fark ettim. (Emrah)

Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 PDF indirme linki var mı?

Refik Durbaş – Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 kitabı için internette en oldukca meydana getirilen aramalardan birisi de Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1 PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Refik Durbaş Kimdir?

10 Şubat 1944’te Erzurum Pasinler’de dünyaya geldi. Liseyi İzmir’de tamamladı. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Kısmı’ndeki öğrenimini yarıda bıraktı. Gazeteciliğe 1967’de Yeni İstanbul gazetesinde başladı, yirmi yıl Cumhuriyet gazetesinde çalıştıktan sonrasında 1992’de emekli oldu. Ardından Sabah gazetesinde kitap ve sanat sayfaları hazırladı. Yeni Yüzyıl gazetesinin kuruluşunda vazife alarak kültür-sanat bölümünü yönetti. Yeni Yüzyıl ve Ateş gazetelerinde köşe yazarlığı yapmış oldu. Sabah gazetesinde iki yıla yakın “Sabah Posta Kutusu” köşesini yönetti. Yaşamını İstanbul’da sürdürüyor.

Refik Durbaş Kitapları – Eserleri

• Refik Durbaş – Seçme Şiirler
• Kalbim Dinamit Kuyusu
• Nereye Uçar Sema
• Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 1
• Çırak Aranıyor – Toplu Şiirler 1
• Yeni Bir Defter – Şiirler – Meçhul Bir Aşk
• Şiirin Gizli Tarihi
• Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 2
• Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 3
• Düşler Şairi
• Hücremde Ayışığı
• Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 5
• Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 4
• İstanbul Hatırası
• Selam Olsun Çocukluğuma
• Siyah Bir Acıda
• Kimse Hatırlamıyor
• Rakı ile Edebiyat Muhabbeti
• Bağışla Ziyanımı
• Kurabiye Ev
• Türk Yazınından Seçilmiş Cezaevi Şiirleri
• Köroğlu
• Edebiyat Anılarda Yaşar
• Hatıram Olsun
• Kırk Dört Sıfır Dört
• Şayeste
• Kardan Adam Üşüyor
• Menzil
• İki Sevda Arasında Karasevda
• Beyaz Güvercinleri Çocukluğun
• Efsaneler Kenti İstanbul
• Kanatların Yelken Ettik Gemiye
• Güneşli Rüzgarı Nazım’ın
• Kuyruklu Hayvan Masalları
• Adresi Yar
• Anneye Sevgi Babaya Saygı
• Kar Altında Allı Turna
• Kırık Ayna
• Yaramaz Şiirler
• Geçti mi Geçen Günler
• Adresi Kalbimde
• Çırak Çıktı Çocukluğum
• Galata Köprüsü
• Maviydi Sema Yeryüzü Yeşil
• Zuzu ile Babası
• Şaşkın Baykuş
• Anılarımın Kardeşi İzmir
• Kuş Tufanı
• Gölgem İstanbul Sokaklarında
• Rüzgarla Randevu
• Gazeteci Çocuk
• Kırmızı Kanatlı Kartal
• Yol Uzundur Günden Ama Ölümden Kısa
• Biri Dev Biri Pire
• Anadolu Efsaneleri
• Rüya Tabirleri
• Menzil
• Çaylar Şirketten
• Şimdi Haberler
• Mehmed Akif: Hayatı ve Toplu Şiirleri
• Yazılmaz Bir İstanbul
• Pençesi Pamuk Kedi
• Mektup Var İlhami Bekir’den
• Yasemin ve Martı
• Nar Düştü Kar Üzerine
• Kar Üstünde Beyaz Bulut
• Bez Bebekle Kuklası
• Kalbim Dinamit Kuyusu
• Zuzu ile Minnak
• 100 Aşk Bir de Şiiri
• İstanbul Hayattır I
• Gözbebeğim İstanbul
• Tilki Tilki Saat Kaç
• Gül ile Sitemkar
• Kuyruğu Zıp Zıp Kanguru
• Gözbebeğim Türkiye

Refik Durbaş Alıntıları – Sözleri

• Yaşadığım ile gördüğümü aynı tasa koyamam. Duyduklarımsa ezberimde değil artık. Bir çeşmeden akan iki ayrı kurnanın suyu tatta, renkte ayrı olmasa da, halde farklıdır. Göz de o şekilde değil midir, biri diğerinden sakınır gördüğünü! biri candan can süzerken, diğeri sözü yalan eder… (Anadolu Efsaneleri)
• “Aşk lügatinde söz, bizim canımızdır.
  Biz sözlerden ibaretiz.”
  Nizami (Anadolu Efsaneleri)
• O zamanlar, kişiler kendinden söz etmeye utanırdı. (Anadolu Efsaneleri)
• Çıkrığım, çocukluğumun safran sarısı zamanından kalma
  hüznüm, atalarımın akreplerle akrabalığı zamanından
  meşe ağaçlarıyla döşeli avluda
  suyun ve ecelin nöbetini beklemekteyim
  yaşamın nöbetini bir de…
  Ozan, seneler ve yüzyıllar geçip giderken
  taşın ve sabrın ve yalnızlığının arasından
  bigün sen de dur o kuyunun başlangıcında
  ve sor kendin ile zamanı damıtan o suya
  Ne kaldı şunun şurasında ömrünün vaftizine? (Hatıram Olsun)
• “Köprü’den oldukca geçerim; hem ne kadar geçtimse, beni düşürmedi bir kerecik olsun ümitsizliğe, ne Haliç’in o yosun yüzlü miskin suları; ne onun yaratılışa küsmüş benzer biçimde durgun kenarı!” (Mehmed Akif: Hayatı ve Toplu Şiirleri)
• Maça gitmişliğim bir elin parmaklarını geçmez, fakat televizyonda Göztepe’nin, Akhisar’ın, Adana Demirspor’un maçlarını izlemeye çalışıyorum. (Şiirin Gizli Tarihi)
• Her elvedada iki veda vardır
  biri kalana, diğeri gidene yazılır
  her vedanın iki elvedasından
  biri yaşam, diğeri ölümle yaşanır. (Şayeste)
• Ben ki umutsuz bir resimim bu kent albümünde
  Kalbinin sevda duvarına asmalısın beni
  Bu rahmetler, bu rüzgarlar, kutsal geceler
  – adına seviyorum seni. Beni anlamalısın. (Kuş Tufanı)
• Sevdimse seni sevmişim
  Rüzgar olmuş peşin sıra esmişim
  Yolumda izlerin var kim bilir
  Gözümde nazların var görülmez.
  Sevdimse seni sevmişim
  Kırk haneli ağızlara düşmüşüm
  Canım ciğerim
  Hürriyetim,
  SEVDİMSE SENİ SEVMİŞİM (Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 2)
• ” Bana bir varmış de!
  Bir varmış bir yokmuş deme!
  İçime dokunuyor.” (Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 3)
• İşte geldim. Karanlığını çaldım.
  Korkudan , yalnızlıktan sana sığındım. (Kuş Tufanı)
• Aşk ya da kavga dizeleriyle gönülleri çelen şairler; gizli saklı korkuları, akıl almaz gariplikleriyle günlük yaşamlarında bayağı birer insandır. (Şiirin Gizli Tarihi)
• Ey neşeli ölüm! Acıyla yaratılan aşk
  Sizlerle tüm her şeyden, anılardan geçtim (Adresi Kalbimde)
• Yüreğimde mezarlar açma artık
  elimde kırbaçları tutuklu rüzgar (Hücremde Ayışığı)
• Ey adımı adı misali taşa yazan usta
  Yalnızlığımı da yazsaydın ya
  Başımın tacında duran zamana
  Ayaklarımın ucundan akan zamana…
  Bir de geçmiş ve gelecek zamana… (Adresi Kalbimde)
• Yüreğimde karanfillerden damıtılmış bir yas Yaşıyor muyum acaba? (Kimse Hatırlamıyor)
• Ey serseriliğim, ey anılarımın ahşap kraliçesi
  Şarabı sev, tütünü incitme, beni de unut artık (Kuş Tufanı)
• Arkadaşımdı uçurtma ve üzüntü
  Birini gökyüzüne armağan verdim
  Keder, kalbime emanet kaldı. (Bağışla Ziyanımı)
• Binlerce çiçeğe yüz bin ad koydum;
  Papatya, lale, nergis, gül, yasemen…
  – Birinin adını da sen koy. (Refik Durbaş – Seçme Şiirler)
• Dinle sana bir tembih edeyim
  hatırdan gönülden geçici olma
  Yiğidin başına bir iş erişince
  onu yâd ellere açıcı olma (Kanatların Yelken Ettik Gemiye)