Kitap Künyesi

Yazar: Ziya Osman Saba

Yayın Evi: Can Yayınları

İSBN: 9789750723452

Sayfa Sayısı: 192

Cümlemiz Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Son yirmi beş senelik şiirimizde ölümü, içinde küçükten beslediği için asla dehşete düşmeden, irkilmeden, tam bir inanç ve teslimiyetle, özleyerek beklemiş tek şairimizdir o. Tanrı’ya bu şekilde bağlılığı onu beyazın hayranı yapmış oldu. Şiirlerinde kir yoktur, kir yoktur. Katıksız, arı duru, dünya kirlerinden uzak, temiz şiirlerdir bunlar; hatıraları, vefası, sevgileri benzer biçimde temiz.

Behçet Necatigil

Yedi Meşale hareketine topluluğun en genç yazarı olarak katılan Ziya Osman Saba’nın şiiri Ahmet Haşim’den Necip Fazıl ve Tanpınar’a uzanan bir çizgidedir. Bu anlamda, Dağlarca şiiriyle yakınlığı vardır. Dağlarca’nın Tanrı ve yaşam üzerine soruları Ziya Osman Saba’nın da sorularıdır. Öte taraftan Saba’nın şiirlerinde Verlaine ve çoğu zaman Fransız simgeci şiirin tesirleri gözleniyor. Fakat mevzuları, hüznü ve lirizmi yerlidir. Bazen dindarca bir boyun eğiş olanla yetinme, çocukluk anıları ve akıp giden süre kimi zaman de toplumsal eleştiriler, çocuksevgisi, daha güzel ve yaşanılası bir dünyaya hasret olgunluk süreci şiirlerinin başlıca temalarıdır. Cahit Sıtkı şiiriyle öz ve şekil bakımından ortak özellikler taşıyan iddiasız görünüşlü şiirlerinde yer yer Necatigil’i anımsatan kırık söyleyişlerle şairin aydınlık, namuslu, duygulu sesi duyumsanır.

Ataol Behramoğlu 

Cümlemiz Alıntıları – Sözleri

• O sokağa ne süre yolum düşse, bir ses:
  Günler geçti, geçti, geçti… der.
• Ah, nasıldı yaşamak?
• Alın yazısı hepsi. . . Kısmet. . .
  Ha yazı ha kışı geceyle gündüzün,
  Kim bilir kaç günü kaldı
  Ömrümüzün?

Cümlemiz İncelemesi – Kişisel Yorumlar

Yaşamla ölüm içinde bembeyaz bir ozan, Ziya Osman Saba… Çocuk yaşta annesini yitirmiş, bu da onu oldukca etkilemiş olacak ki şiirlerinin çoğunda ölüm terimi karşımıza çıkıyor. Tanrı ile oldukca saf bir bağları var Ziya Osman Saba’nın. O şekilde ki kendi açımdan oldukca değişik hislerin karşılığını bulduğum “Her Akşamki Yolumda” isminde şiirinde “Sana azca daha yakın yaşamak için artık/ Rabbim ben yalnız zeytin ve ekmek isterim” der Saba. Bir çok şiirinde insani, bayağı pek oldukca kavrama, yaşayışa dair öne çıkarılmış izler bulabiliriz. “Bu acayip dünyada ben yadırgadım yerimi” diyen ozan. Herkese iyi okumalar. (Meryem Ağar)

Cümlemiz: Kitap tıpkı adı benzer biçimde çocuğundan yaşlısına, hanımından erkeğine “Cümlemiz”i ele alıyor. Yaşam, ölüm, gündelik yaşam, sevgi, aşk, çocukluk, aile, insan ilişkileri, tabiat ve daha nicesi samimi bir edayla bizleri karşılıyor. İçtenlik, şiirle böylesine güzel hemhâl olabilirdi. “Cümlemiz”e esenlikler dilerim efendim. 🙂 (Kübra Şahinbaş)

nevbahar. .: Gelin Ziya Osman Saba okumanın iyi mi bir his bulunduğunu anlatayım.
Ilık bir bahar sabahına uyanırsınız ve havada hafifçe bir rüzgar vardır. Sabah neşeli bir kahvaltı yaparsınız -eşi ve evlatları olanlar bolca gülücüklü, yaşamı yalnız omuzlayanlar ise umutlu- ve arkasından güneşin sizi yakmadığı serin bir gökyüzüyle ağaçlardaki kuş seslerinin size -ruhunuzun müziğine- eşlik etmiş olduğu bir yolculuğa çıkarsınız. Sokaklarda insanlara rastlar ve yaşama, geleceğe dair hayaller kurarsınız. Deniz kenarına indiyseniz oturur ve denizle hasbihal edersiniz. Meltem teninize serinlik verir ve çimenlere yaslanıp gökyüzünü seyre dalarsınız. Yolculuğun sonunda eve mutlu dönersiniz. Yaşadığınız için Allah’a şükreder ve bu ömrün uzaması için yakarma edersiniz.
Kitabı okurken tam da bu tarz şeyleri hissettim. Bu sebeple bana kendimle yolculuklarımı hatırlattı. Benim için yazılmış benzer biçimde hissettirdi. Sıcacık bir kitap. Hayaller, şükran duyulacak güzellikler, hatıralar, ölüm ve daha nicesi. İyi ki ömrüme dokundun. (ay)

Cümlemiz PDF indirme linki var mı?

Ziya Osman Saba – Cümlemiz kitabı için internette en oldukca meydana getirilen aramalardan birisi de Cümlemiz PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Ziya Osman Saba Kimdir?

Ziya Osman Saba, cumhuriyet süreci ozan ve yazarı (30 Mart 1910, İstanbul-29 Ocak 1957, İstanbul).

Yedi Meşaleciler Hareketi’nin kurucularındandır. Ozan olarak ün kazanan edebiyatçı, minik hikâye türünde de eserler verdi.

30 Mart 1910 tarihinde İstanbul’da dünyaya geldi. Babası Binbaşı Osman Bey, Paris askeri ateşesi idi. Sekiz yaşlarında iken annesini yitirdi. Bu kaybın hüznünü hep hisseti ve eserlerine yansıttı. Ziya Osman, dokuz yaşlarında yatılı talebe olarak kaydedildiği Galatasaray Lisesi’nden 1931’de mezun oldu.

İlk şiiri 1927’de, lise talebesi iken Servet-i Fünun’da Ziya imzasıyla yayımlandı. Lisede bir yıl sınıfta kalınca bir alt sınıftaki Cahit Sıtkı ile tanışma fırsatı bulması, edebiyat dünyasında nadir görülen bir dostluğun oluşmasını sağlamış oldu. Dostu Cahit Sıtkı’nın öğrencilik yıllarından itibaren kendisine yazdığı mektupları bir araya getirmesi ile ilk basımı 1957’de meydana getirilen Ziya’ya Mektuplar adlı meşhur kitap oluşmuştur.

1928’de altı lise arkadaşı ile beraber (Yaşar Nabi, Sabri Esat, Cevdet Kudret, Vasfi Mahir, Muammer Lütfi, Kenan Hulusi) Yedi Meşale isminde ortak kitap yayımladılar. Ziya Osman, kitabın başarısı üstüne Yusuf Ziya’nın desteğiyle çıkarılan ve yayımı sekiz ay devam eden aynı isimdeki derginin kurucu yazarları içinde yer aldı. Ömrü süresince topluluğun şiir anlayışına bağlı kalan tek Yedi Meşaleci oldu. Derginin kapanmasından sonrasında şiirlerini Milliyet ve İçtihat’ta yayımlattı. Varlık Dergisi’ninkurulmasından sonrasında ise metinlerini orada yayımlatmaya başladı.

Sinir hastası olan kuzenine aşık olan Ziya Osman, ailesinin itirazlarına karşın liseyi bitirdiği yıl onunla evliliğe ilk adımını attı. 12 yıl devam eden bu evlilik mutsuz ve karamsar olmasına yol açtı. Yüksek öğrenimini 1936’da İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde tamamladı, aynı yıl İstanbul’da askerliğini yapmış oldu.

Hukuk eğitimi esnasında bir taraftan da Cumhuriyet Gazetesi muhasebe servisinde çalışan Ziya Osman Saba, emek verme hayatına 1938 senesinde girmiş olduğu Emlak ve Eytam Bankası’nda uzun seneler devam etti. 1943 senesinde ilk eşinden ayrıldı. Aynı yıl, Yedi Meşale’den sonrasında ilk kitabı olan Sebil ve Güvercinler adlı kitabı yayımlandı. ABC Kitabevi’nin yayımladığı kitapta 66 şiiri yer almaktaydı. Ertesi yıl, çalmış olduğu bankada tanıştığı Rezzan Hanım ile evlenerek yavaş yavaş karamsarlığından kurtuldu. Bu evlilikten Orhan ve Osman isminde iki oğlu oldu.

Ziya Osman Saba, bankası tarafınca Ankara’ya atama edilmesi üstüne bir süre bu kentte yaşadıysa da İstanbul özlemi sebebiyle 1945 senesinde bankadaki görevinden ayrıldı. İstanbul’da Milli Eğitim Bakanlığı Basımevi’nde tashih şefi (düzeltmen) olarak çalıştı. 1947’de ikinci kitabı Geçen Zaman yayımlandı. Varlık Yayınları tarafınca basılan bu kitap, şairin “Sebil ve Güvercinler” kitabındaki şiirlerle 1943-1946 içinde yazdığı şiirlerin biraraya getirilmesinden oluşuyordu.1950’de geçirdiği bir kalp krizi sebebiyle bu işi de bırakmak zorunda kalan Saba, yaşamının geri kalanında arkadaşı Yaşar Nabi’nin sahibi olduğu Varlık Yayınları’nın kitaplarını evinde basıma hazırlayarak geçimini sağlamış oldu.

İlk hikâye kitabı Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi 1952’de yayımlandı. 29 Ocak 1957 günü İstanbul’da bir kalp krizi sonucu Kadıköy’deki evinde yaşamını kaybeden şairin Nefes Almak adlı şiir kitabı ile Değişen İstanbul adlı hikâye kitabı ölümünden sonrasında basıldı.

Eyüp Sultan’daki aile mezarına defnedilmiştir; sadece gömüt bugün kayıptır.

Ziya Osman Saba Kitapları – Eserleri

• Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi
• Cümlemiz
• Geçen Zaman
• Geçen Zaman
• Konuşanlar, Bir Hüzünle Sesinde
• Nefes Almak
• Sebil ve Güvercinler
• Değişen İstanbul
• Bıraktığım İstanbul

Ziya Osman Saba Alıntıları – Sözleri

• Alın yazısı hepsi. . . Kısmet. . .
  Ha yazı ha kışı geceyle gündüzün,
  Kim bilir kaç günü kaldı
  Ömrümüzün? (Cümlemiz)
• Artık yaşamak için herkesten kaçacağız (Geçen Zaman)
• GEÇEN ZAMAN
  Hiç eğer olmazsa unutmamak arzu ederdim.
  Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar.
  Yalnız bırakmayın beni hatıralar!
  Az yanımda kal çocukluğum,
  Temiz yürekli,  uysal çocukluğum.
  Ah, umut dolu gençliğim,
  İlk şiirim, ilk dostum, ilk sevgim.
  Sizleri bulmak için ne yapsam?
  -Doğduğum ev! Rahatlıyacak içim, duysam
  Bir tek kapının sesini.
  Arıyorum aklımda bir ninni bestesini..
  Bu şekilde uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler!
  Güneş, getir bir bayram sabahını.
  Açılın, açılın yine
  Çocuk dizlerimdeki yaralar.
  Hepiniz benimsiniz:
  Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar..
  Yalnız anımsamak, anımsamak isterim
  Nerde kaldı sevgilim seni ilk öptüğüm gün,
  Rengine doymadığım o gökyüzü,
  Ahengine kanmadığım ırmak.
  Bırakıp her şeyi nereye gidiyorum?
  Neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığın, neydi güldüğün?
  Ah, nasıldı yaşamak? (Sebil ve Güvercinler)
• Yaşamak, yaşamak ey dünya!
  Sana doya doya… (Nefes Almak)
• Artık tüm insanoğlu bana yabancı, ırak… (Geçen Zaman)
• Ben de pekala şu mesut insanların fotoğraflarını çıkarttıkları fotoğrafhanelerden birine girebilir, ben de mesudum, benim de fotoğrafımı çekebilirsiniz, diyebilirim. (Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi)
• Artık tüm insanoğlu bana yabancı, ırak,
  Ölüleri kendime ne yakın duyuyorum! (Geçen Zaman)
• “Sizce bir yazar ne kadar kazanmalıdır?
  Yazarın, şu demek oluyor ki sanatçının, dünyanın zevkini en iyi çıkarabilecek, yaşamın tadına en iyi varabilecek yaradılışta, hem en müsrif hem en eli bol bir insan olabileceğini düşünürsek para ihtiyacına bir sınır çizip şu kadar kazanmalıdır, diyemeyiz.” (Konuşanlar, Bir Hüzünle Sesinde)
• “Dünün şairi, temiz, açık Türkçeyle şiirini yazdı mı, vazifesini bitmiş sanıyordu. Hatta diyebilirim ki dün meydana gelen nesilde ozan olmak için aşık olmak kâfi idi.” (Konuşanlar, Bir Hüzünle Sesinde)
• Gün gelir, anımsamak bile bir acı olur. (Geçen Zaman)
• Hep geçireceğiz içimizden;
  Hayat birlikte, ölüm, birlikte… (Geçen Zaman)
• Tüm saadetler mümkündür.. (Sebil ve Güvercinler)
• Şu ölümlü dediğimiz dünyada, tüm ölümlere karşın yaşam gene başat, gene muzafferdir. (Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi)
• Kalbim, sen çocuk kaldın, tanımadın düşmanlığı,
  Memnun olacağım senden bir baba kadar. (Sebil ve Güvercinler)
• Dünyadaki her şey: umut, teselli. (Geçen Zaman)
• Tüm bu resimlerdeki annem, iyi mi çoktan, çoktandır yok olabiliyor dünyada? (Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi)
• Hayat!
  Ömrüm süresince bana sunduğun üzüntü. (Geçen Zaman)
• Tekrar yaşayacağız ümitli sabahları
  Bulacağız dünyanın o en güzel yerini.
  Ebedi bir sahilde ah yine tadacağız
  Kol kola sükûnn dolu o akşam gezmelerini… (Geçen Zaman)
• Cennet meğerse şu üstünde bulunduğumuz dünya, şu kuşları ötüşmeye başlamış bahçe, insan, hayvan, hep birlikte, sevişerek, gülüşerek yaşamak olabilirdi. (Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi)
• Duvarda, resimlerde, yaşanmış hayatınız,
  Elbiseler içindeki vücudunuz
  Yine şarkısı kuşun, her günkü sesleri yolun,
  Etrafın cıvıltısı: azat vakti okulun.
  Ama, dört bir yanda, sükutunuz. (Nefes Almak)