Gıybet diye öğrenilen fena mizacın Türkçe’deki karşılığıdır. Bir insanın bazı hatalarını ele alarak iftiramaktır. Bir adamın arkasından duyduğu zaman sev şeyleri açıklamaktır. Bu haram bir tavır olup ahlâk dışı bir harekettir.
Başkasından -veya arkadaşlarımızdan- dinlediğimiz bilgiyi aktardığımızda, sözlerimizin gıybeti aşarak kötüleli gıybete dönüşme olasılığı en az %80’dir. Zira insanların %80’i dinlediklerinin doğruluğunu tahkik etmezler; duygularını ve tercihlerini gezdirdikleri söze katarlar; üstelik bellekleri bozuktur, bilgi dilden dile gezerken kırk değişik kimliğe bürünür.
Bi rahmetike ya erhame’r-rahimin.”
Anlamı: “Allah’im; hesap gününde (Ruz-i Mahserde) beni ve hakkinda kötüle ettigim veya fena söz açıklayıp çekistirdigim kimseyi, anne ve babami ve tam müminleri affeyle. Ey acımalıların en acımalısı..”
.
