Hint sanatının en gelişmiş kolu mimarlıktır.Çok ziynetli yapılar, Hint mimarlığının karakteristiklerini açık seçik belirtir. Başka cinsli açıklamak gerekirse, Hint mimarlığında keskin özellik fazla miktarda ziynetli bir üsluptur. Ancak bu fazla ziynetli üslubun asla bir haylilik miktarına varmadığını da belirtelim.
Hint mimarlığında ve resiminde dini mevzular temeldir. Budizmin dağılması,daha önceki Hint mimarlığının karakteristik örneklerini günümüze eriştiren tapınakların yaygın can vericide yapılmasına yol açmıştı. Reel anlamıyla büyük ve üstün mimarlık değeri taşıyan tapınakların yapılması dönemi 6. asırdır. Heykelcilik ve kabartma işleri,bu tapınakların yapımında Hint mimarlığına eforlu bir irtibatla destekçi unsur kalitesindeki değişik sanat dallarıdır .Hint mimarlığında İslam etkisinin bakılması 11.asırda başlar.
Hint heykelcilik yapıtlarında da esas unsur dindir.Dolayısıyla bu heykeller ilk bakışta kaba izlenimi verebilir. Oysa bu izlenim, heykellerde korunan kitle sadeliğinin neticeyidir. Hint heykellerinin çoğu taş ve tunçtan yapılmıştır.
Müziğe gelince, Hint müziği batılılar için çok farklı bir müzik cinsidir. Bildiğimiz anlamda armoniden yoksun Hint müziği yalnızca ritimler ve melodilerle örülmüştür. Birlikte çalınan müzik aletleri her zaman-yeknesak sayılacak miktarda aynı sesi verir.
Fotoğraf Hint sanatının en cılız dallarından biridir.
Çömlek, mücevher ve maden işleri de Hint sanatında büyük yer meblağ.
Çok dilli bir ülke olan Hindistan’da edebiyat son derece gelişmişti. Hint şiirinin en hoş örnekleri, Sanskritçe ya da Farsça,bazen de bunlardan türemiş dillerle kaleme alınmıştır. “Rig-Veda” diye belirlenen ilahiler, en daha önceki edebiyat örnekleri arasında sayılır.Hintli kahramanlar hakkında yazılan epopelerin gerçekten büyük değer taşıyanları “Ramayana” ve “Mahabarata” dır.
Yakın geçmişte Hind edebiyatının en büyük bireylerinden biri olan ünlü şair Tagor 1913 senesinde Nobel Edebiyat Ödülünü de almıştır.
