Özdemir Asaf sözleri, Özdemir Asaf şiirleri, Özdemir Asaf kimdir, Özdemir Asaf en güzel sözleri, Özdemir Asaf aşk sözleri, Özdemir Asaf yaşamı, Özdemir Asaf en güzel sözleri  benzer biçimde en güzel sözler için aliskanlik.com

Özdemir Asaf aslolan adı ile Halit Özdemir Arun, 11 Haziran 1923 tarihinde Ankara’da dünyaya gelmiştir. Hukuk Fakültesi’ne, İktisat Fakültesi’ne ve de 1 yıl eğitim görmüş olduğu Gazetecilik Fakültesine devam etmiş olduğu esnada Tanin ve Zaman gazetelerinde çalışmış ek olarak birçok tercüme de yapmıştır.

İlk yazısı Servet-i Fünun doğrusu Uyanış adlı dergide yayımlanmıştır. Ayrıca kendisi Cumhuriyet Periyodu Türk şairlerinden de biridir. Sanat Basımevini 1951 senesinde kurmuştur. Ayrıca tüm kitaplarını da Yuvarlak Masa Yayınları adı altında yayımlamıştır.

Ayrıca meşhur ozan Temel Hakları Yaşatma Derneği’nin de kurucularından biri olmuştur. Ozan 1955’te kendisinin de ilk şiir kitabı olan Dünya Kaçtı Gözüme şiirlerini ve ondan sonrasında piyasaya sürülen şiirleri de aynı basımevinde yayımlamıştır.

Meşhur ozan Özdemir Asaf, 28 Ocak 1981 senesinde hayata gözlerini yumdu.

Özdemir Asaf Sözleri

Özdemir Asaf sözleri sizlerle;

Herkes fazlasıyla sevmiş, ben eksikleriyle de sevdim oysa.

Artık benim mutluluk denen bir kavramım olmayacak. Daha mutsuz olmamak için.

Bir sevgiyi idrak etmek, bir yaşam harcamaktır. Harcayacaksın!

İmkânsızları yaşamak mıdır sevmek, yoksa severken imkânsız mıdır yaşayabilmek?

Ben ölseydim, o bir ihtimal ağlardı. Ama o ağlasaydı; ben ölürdüm.

İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri, yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?

Gelmeyecek bir gideni, olmayacak bir sebebi beklediniz mi?

İnsanlar gelmeleriyle boşluk dolduranları severler, gitmeleriyle boşluk yaratanlara aşık olurlar.

Gelmesen mühim değil, gelsen mühim olurdu! Gelmemen büyük yalnızlığımı doldurdu.

Sırtımızı yaslayıp uyuduğumuz taşları mı atacaklar kafamıza; taş kalpleri taç yaptık diye başımıza.

Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş, sersem. Beni seni beklerken ölmem ki. Beklersem.

Ne cenneti merak ediyorum ne de cehennemi. Şundan dolayı ben annemi gülerken de gördüm ağlarken de…

İnsansız hakkaniyet olmaz. Adaletsiz insan olur mu? Olur, olmaz olur mu? Ama olmaz olsun.

Benimle yaşam geçer mi ki dedim. Senle geçirmeye yaşam yeter mi? Dedi. İşte bu bana bir yaşam yetti.

Dost gerçekleri. Düşman işine geleni. Deli ağzına geleni. Aşık içinden geçeni söylermiş.

“Geleceğim bekle” dedi. Ben beklemedim. O da gelmedi. Ölüm benzer biçimde bir şeydi. Ama kimse ölmedi.

Bekle dedi gitti; ben beklemedim, o da gelmedi. Ölüm benzer biçimde bir şey oldu fakat kimse ölmedi.

Uykunun içinde bir rüya, rüyamda bir gece, gecede ben. Bir yere gidiyorum, delicesine. Aklımda sen.

Dün yağmur yağacaktı, gün döndü, yarın yağdı, bugün dindi. Ağlayacaktı. Kim anlayacaktı.

Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın. Bu yılan doğadaki yılandır, toplumdaki değil. Yanlış anlaşılıyor.

Düşümde aşk ile karşılaştım. İnsanı arıyordu. Uyandım, insan ile karşılaştım. Aşkı arıyordu.

Ilkin büyük büyük düşündüm sonrasında büyük büyük yaşadım ne var ise onlar aldı şimdi bana minik bir ölüm kaldı.

İnsanı bedenen ameliyat etmek için bayıltmak gerekir, ruhen ameliyat etmek içinse ayıltmak.

Kadınları sevmek bir hanıma haksızlık etmek anlamına gelir. Bir hanımı sevmek hanımefendilere haksızlık etmek anlamına gelir.

İnsan parasını kaybedince yoksul, özgürlüğünü kaybedince tutsak, aşkını kaybedince ozan olurmuş.

Mutluluğun gözü kördür yalnızlık sağır. Ondandır biri tökezleyerek yürür öbürü uykusunda bile bağırır.

Özdemir Asaf Aşk Sözleri

Özdemir Asaf aşk sözleri sizlerle;

Adının üzerine anılar koyma sen gömüt değilsin. Anılar adının peşinden gelsin sen duvar değilsin…

Unutsun beni demişsin bu bana imkânsız geliyor. Şundan dolayı unutmam için ilkin seni hatırlamam gerekiyor.

Bir insan treni kaçırırsa başka bir tren gelir onu alır. Bir millet treni kaçırırsa başka bir millet gelir onu alır.

Beni benden çıkardınız beni benden aldınız. Göz görmeye görmeye bir uzağa bıraktınız. Kendime dönmeye artık oldukca geç.

Kaçmak istedikçe sana yakalanıyorum. Söndürmek istedikçe sana yanıyorum. Yenildim işte! Yine de seviyorum.

Dünyanın nüfusu ikiye bölünüyor. Yarısı sen oluyorsun, yarısı ben. Sonra ikimiz bir tüm oluyoruz, hiç kimseye sezdirmeden.

Sana bir şiirler olmuş sevgilim. Yüzün gözün söz içinde. Hangi yazım kitabına baksam ben den ayrı yazılıyorsun.

Ne süre nereye gitmedimse asla kimseyi de incitmesem de mevzular birikti kendiliğinden ben ne kadar biriktirmesem de.

Kaybedeceğini bile bile niçin savaşım ediyorsun dedi. Öleceğini bile bile yaşadığını unutmuştu o fakat bozmadım.

Son isteğin nedir? Sorusu oldukca oldukca kolaydır ilk isteğin nedir? Sorusundan. Şundan dolayı o suali kimse hiç kimseye soramadı korkusundan.

Bir anda her şeyden vazgeçip gitmek kolaydır nede olsa fakat marifet değil. Aşk gitmekten vazgeçip sevmektir aslen.

Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç. Başka şehirleri özleyelim orada seninle. Bu evler bu sokaklar, bu meydanlar ikimize yetmez…

Yanına kadar koştuktan sonrasında bir adım daha atamayacaksan eğer, oraya kadar sakın koşma. Sana değil bekleyene yazık olur.

Küçükken hayvanlarla konuşabilsem ne garip olurdu diye düşünürdüm. Meğer senelerdir yazışma kurabildiğim bir sürü hayvan varmış.

Yaşamak ilkin sevgi ile sevmek ile adım atar doğumla doğmakla değil. Yaşam da sevgisizlikle biter ölümle ölmekle değil…

Bir kadının alnı dudaklarından daha değerlidir. Şundan dolayı dudaklarından dökülecek olan ‘seni seviyorum’ sözü, evvelde alnına yazılmıştır…

Ne an yaklaştımsa ittiniz ve ne süre geldimse gittiniz. Siz hep büyük ve ilkin idiniz hakikaten o şekilde oldu ilkin siz bittiniz.

Yanına kadar koştuktan sonrasında, Bir adım daha atamayacaksan eğer; oraya kadar sakın koşma. Sana değil, bekleyene yazık olur.

Aynı günde dört mevsime tanık olmak benzer biçimde bir şey bu. Ilkin özlüyor sonrasında ağlıyor akşamları küsüyor geceleri oldukca seviyorum.

Seni büyük buldum anladım seni güzel buldum korudum seni minik buldum uyardım seni yakın buldum uyudum biri yanlış idi unuttum.

Kendini bir şeye bölmesini bil bilmezsen bir şeyi bilmesini bil onu da bilmezsen anlatıyorum olan oluvermez ölmesini bil.

Dün sabaha karşı kendimle konuştum. Ben hep kendime çıkan bir yokuştum. Yokuşun başlangıcında bir düşman vardı. Onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum.

Konuşmak susmanın kokusudur. Ya sus git ya konuş gel ortalarda kalma. Yalan korkaklığın tortusudur. Dürüst kaba ol, eğreti saygılı olma.

Seni bulmaktan ilkin aramak isterim. Seni sevmekten ilkin idrak etmek isterim. Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, sana hep tekrardan adım atmak isterim.

Tutkuların evinde harp kırıkları var kül olmuş bir bütünün yonga yanıkları var. Eski özlemlilerin yeni bahçelerinde anı kuyularının suskun çığlıkları var.

Sen devasa çöllerde bir kalabalık şeklindesin, devasa denizlerde nadir bir balık şeklindesin. Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır, bir güldürür sen hem bir hastalık hem de sıhhat şeklindesin.

Biri yükseğe çıkmaya görsün. Herkes de bir analık duygusu belirir. Oldukca çıkma, düşersin dercesine bakarlar. Bunu acınma sanarak inmiş oldukca kimseler vardır.

Ağlamak unutmak kadar kolaydır inan. Sevin ağlayabiliyorsan. Sevin ağlıyorsan. Gül ağlayabiliyorum diye, gül ağlıyorum ağlıyorum diye sana bir şey yapamam ağlayamıyorsan!

Ölebilirim bu genç yaşımda en güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim. Şimdi kavak yelleri esiyorken başımda sevgilim seni bir akşamüstü düşündürebilirim.

Bazen dayanmaktır pekguzelsozler.com sevmek yaşam nereden vurursa vursun ayakta durabilmek. Bazen yaşamaktır sevmek soluksuz ciğer benzer biçimde sevgisiz kalbin duracağını bilmek. Bazen ağırdır sevmek sevdiğine layık olabilmek. Ve kimi zaman hayattır sevmek birini oldukca uzaktayken bile yüreğinde.

Onun güzelliğini hepimiz görüyorsa o bence azca güzeldir. Herkes biliyorsa o bence asla güzel değildir. Onun güzelliğini yalnız ben görüyorsam bu sevgidir. Yalnız ben biliyorsam bu aşktır. Hiç kimse görmüyorsa bu yalnızlıktır.

İyi geceler canım derdin. Gecenin iyiliğinden oldukca canın olma düşüncesi yeşerir dururdu içimde. Ben yürümeye başlayınca denizlerin üstünde karalarda koşanlar durup bana baktılar. Ben de gittim sığınacağım adaları birer birer batırdım.

İnsanlar gelmeleriyle boşluk dolduranları severler gitmeleriyle boşluk yaratanlara aşık olurlar. Dün sabaha karşı kendimle konuştum. Ben hep kendime çıkan bir yokuştum. Yokuşun başlangıcında bir düşman vardı. Onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum.

Özdemir Asaf Kimdir

Özdemir Asaf kimdir birlikte inceleyelim.

Özdemir Asaf, Türk edebiyatı içinde daima kısa özlü sözleri ile ve de düşündüren emsalsiz sözleri ile yer almıştır. Usta bir halde sözcüklerle oynar ve de söz sanatlarını en iyi şekilde kullanmaktadır. Zıtlıkları ve benzerlikleri bir arada tutarken bununla beraber bu konuların da inanılmaz bir farklılığa haiz bulunduğunu bizlere anlatmaktadır.

Özdemir Asaf’ın hususi hayatında da oldukça kibar ve de anlayışlı olduğu bilinmektedir. Mesela bigün binmiş olduğu bir taksiciyle içinde geçen diyalog sıkça anlatılmaktadır. Kekeme olan taksiciye karşı yanlış anlaşılmamak ve de onu alaya aldığını düşündürmemek adına “r”leri söyleyemeyen Özdemir Asaf gideceği yerin de içinde “r” harfi olduğundan gitmek istediği yere uzak olan fakat kekelemeden söyleyeceği bir yerin adresini verir.

Şiirlerinde akıcılığı fark etmemek mümkündür. Büyük bir ozan olacağı minik yaşlarından beri belli olmasına rağmen Özdemir Asaf daima ve her kesimden insana karşı mütevazi hareket etmiştir.

Lisede bir edebiyat öğretmeni her insana şiir okutmasına rağmen “r” harfini söyleniş edemeyen Özdemir Asaf şiirleri okutmadan bir başkasına geçer. Buna karşı içerlenen büyük ozan öğretmenine nedenini sorduğunda öğretmeni; “Sen şiir okumuyorsun, şiirin canına okuyorsun.” Diye yanıt vermiştir. Buna rağmen ileriki tarihte meşhur ozan en oldukca okunan şiir olan Lavinia şiirin yazar ev bu şiirin son dörtlüğünde asla “r” harfi olmamaktadır. Dolayısıyla kendi şiirini istediği şekli ile okuyabilmektedir.

Özdemir Asaf, düşündürücü bir şiir teması kullanmayı daima tercih etmiştir. Şiirlerinde insan-toplum ilişkisine ehemmiyet vermiş ve de bu temayı neredeyse her yönü ile şiirlerinde kullanmıştır.

Özdemir Asaf, her ne kadar azca malum bir yönü olsa da oldukça şakacıdır ve derin bir gülmece anlayışı vardır. Bunu hususi hayatında da sıkça gösteren meşhur ozan, yazınsal eserlerinde taşlama yaparak ve alay temalı eserler vererek göstermiştir.

Hayatının son dönemlerine doğru şiirlerindeki mısra sayılarını azaltmayı tercih etmiştir. Daha mütevazi ve daha öz şiirler yazmayı seçen meşhur şairimiz Özdemir Asaf, şiirlerinde kendi davranışlarını da soyutlama yolu ile açıklamak istemiştir.

Biroldukca şiirinin bazı bölümlerinde şairin hem iç hesaplaşmalarından dolayı duyduğu hem de cemiyet ile yapmış olduğu hesaplaşmalardan kaynaklı bir buruk hiddet izleri hissedilmektedir.