Bitirgen kimin eseri? Bitirgen kitabının yazarı kimdir? Bitirgen konusu ve anafikri nedir? Bitirgen kitabı ne konu alıyor? Bitirgen PDF indirme linki var mı? Bitirgen kitabının yazarı Figen Şakacı kimdir? İşte Bitirgen kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi…

Kitap Künyesi

Yazar: Figen Şakacı

Yayın Evi: Everest Yayınları

İSBN: 9789752898547

Sayfa Sayısı: 94

Bitirgen Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Hepimiz aynı mı büyürüz? Daha azca hasarla, daha azca kederle büyüyenlerimiz de yok mu? Tıpkı daha korkulu ve onarılamaz hasarla büyüyenlerimiz olduğu şeklinde. Derecesi ne olursa olsun “bizim buralar”da bir kız çocuğunun büyümesinde hep ciddi bir hasar vardır, çocukluğunun kuytularında illa bir terslik!

Hikâyelerimiz değişik yollarda çatallansa da aslen hepimizin başına ne geldiyse şu “gelişme” işinden gelmiştir. Düşünen hepimiz büyümenin ne belalı bir şey bulunduğunu bilir. Büyüyüp de seneler sonrasında geriye dönenimiz, büyümeye çalışan o çocuğa bakanımız, halini soranımızsa nadirdir.

Bitirgen, büyük bir cesaretle buna bakıyor.

Seneler öncesine, o kız çocuğuna gidip… Onun diline,

onun inine iniyor. Niye?

Oldukça şeyimiz ve kim bilir her şeyimiz oradaki o çocukta, oradaki hasarda duruyor şu sebeple.

Yoksa bunca zordan sonrasında nihayet “büyüdüğümüzde” niye

oturup bu tarz şeyleri yazalım ki?

Bizim buraların gelişme hikâyeleri bilinmeden, bu hikâyeler

iyileşmeden bizim buralar da asla iyileşmeyecek şu sebeple.

Figen Şakacı’nın cesareti bundan.

Bitirgen’i okurken Şakacı’nın ifade dilinde yuvalanan o ironik ton, size edebiyat adına lezzet verecek asla kuşkusuz, fakat o ironik tonun edebiyat için orada olmadığını kavradığınızda, işte hakikaten süre anlayacaksınız hasarın ve kederin kardeşinin kim bulunduğunu.

Bitirgen: Öyküsü büyümenin o dikenli kollarında geçen bir anlatı, dili incecik bir kâğıt kesiği…

-Birhan Keskin-

(Tanıtım Bülteninden)

Bitirgen Alıntıları – Sözleri

• Yan yana asla mi dondurmamışız zamanı, bu kadar mı teğetmişiz birbirimize, bu kadar mı eminmişiz asla ayrılmayacağımızdan…
• …en gerçek sevgiler karşılık beklemeden olandır. Yani sevilmek değil mühim olan, sevmek…
• “Asla affetmeyeceklerimin listesini yaptım. Bu listeyi her an yanımda taşıyacağım şu sebeple kimi zaman ben kızdığım insanları unutuyorum, oysa insan hiçbir süre hiçbir şeyi unutmamalı…”
• Burası o şekilde bir yer ki ; hepimiz bilinmeyen bir ülkede bilinmeyen kimseler olarak yaşıyor, adları, soyadları falan yok, kimse hiç kimseye sual sormadığı için kimse hakkında bir şey öğrenemiyor. Öğrenmek şeklinde bir dert de yok.
• Babama Bitirgen ne demek diye sormuş oldum; meğer ufak ve şeker şeklinde tatlı kayısıymış. Ben de ufak ve şeker olduğum için onun Bitirgeniymişim. Ne güzel değil mi?
• Annem diyor ki, bir içine atan bir de oldukca okuyan delirirmiş; Ben hâlâ delirmediğime bakılırsa annem atıyor.
• Annem diyor ki, bir içine atan bir de oldukca okuyan delirirmiş; Ben hâlâ delirmediğime bakılırsa annem atıyor.
• Zaman, eti kemik geçmiyordu artık, rüyalara yüz vermiyordu nicedir, büyümek hem esrarengiz hem buhranlı bir şeymiş meğer. Bulutu gördün mü yağmura hazırlanmak demekmiş…
• Ben seni anne, ben seni hep bilmeden, hep şaşırarak, hep ta şuramda taşıyarak, hep fakat hep kendimden gizleyerek sevmiştim…
• Zaten ne süre yemekte kavga çıkmadı ki, ben asla kavgasız bir akşam yemeği hatırlamıyorum, kahvaltı da. Öğlen esasen hepimiz bir yerde, şu demek oluyor ki anlayacağın yiyecek yerine birbirimizi yiyoruz fakat bir türlü doymuyoruz.
• Benim için dört mevsim yok artık, üç mevsim var. Denize, güneşe, kumsala, kayalara küsüm artık… Yani yaza, sensiz geçecek her yaza küstüm ben Müjde abla!
• Kitabın her sayfası kırmızı kalemle işaretlenmişti, bana birazcık ters geldi. Kitabı bu şekilde çizmek fena bir şey değil mi diye sormuş oldum. Hayır, mühim olan her sözün altını çizmek lazım dedi; unutmamak içinmiş.
• Bu kez son demek, bir gençlik atasözü, bir ne oldum deliliğiymiş. Üşümenin de bir yordamı, yorgunluğu bulunduğunu şimdi anladım.
• Türker elindeki faraşı ve süpürgeyi kenara koydu ve parmakları ile tek tek sayarak anlatmaya başladı.: “Dedim ya ben Bi muhbirim, ya ben Bi ajanım, ya da ben bu vakada yoktum.Tabi.” Bu cevabın peşinden kendisine aşık olacak olan Füsun Türkere üniversite de kaçıncı yılı bulunduğunu sordu. Türker oturmuş olduğu yerde kafasını hızla birkaç kere sağa sola çevirdi ve “Yedi” diye bağırdıktan sonrasında kahkaha atmaya başladı. “Yedi…. Hahaahhaahhahahah”
• Zaman, eti kemik geçmiyordu artık, rüyalara yüz vermiyordu nicedir, büyümek hem esrarengiz hem buhranlı bir şeymiş meğer. Bulutu gördün mü yağmura hazırlanmak demekmiş, kaçışlara oluşturulan bir saçak altı, yolculamalara hazır bir durakmış.

Bitirgen İncelemesi – Kişisel Yorumlar

“Zaman, eti kemik geçmiyordu artık, rüyalara yüz vermiyordu nicedir, büyümek hem esrarengiz hem buhranlı bir şeymiş meğer.Bulutu gördün mü yağmura hazırlanmak demekmiş, kaçışlara oluşturulan bir saçak altı, yolculamalara hazır bir durakmış.Ne ki yetmedi bildiklerim gördüklerime, her türlü ıssızlıkta ıslanmayı seçmiştim bir kere.Bu kez son demek, bir gençlik atasözü, bir ne oldum deliliğiymiş.Üşümenin de bir yordamı, yorgunluğu bulunduğunu şimdi anladım.Şimdi ne garip, ne hoş ne acele, ne boş bir kelime.Baba şeklinde iki hece, ağızda dağılıveren, yutkunurken unutulan daha.Tıpkı sen, müskat, tıpkı sen.Küçücük ellerimde yarılan dağ, heybeti kadar hükmedemeyen heyula!Tıpkı babam, tıpkı kabuk, tıpkı o gizli saklı bulut…” syf 94
Bitirgen, ufak ve şeker şeklinde tatlı kayısı demekmiş.Bitirgen, ergen kızımızın günlüğünün adı.Babası için kızımız da bitirgen.Büyümenin sancıları ile kıvranan, dünyayı anlamlandırmaya çalışan Bitirgen’imiz günlüğüne not düşer kafasındakileri.Bitirim bir ergenin bakış açısından dünyaya bakmak büyük keyif verdi bana.Bitirgen, serinin ilk kitabı.Hatta ben bilmeden serinin ikinci kitabı Pala Hayriye’yi almıştım ilk.Epeydir de okunmayı bekliyordu kitaplığımda.Devam etmeli o halde seriye.Önerir miyim? Kesinlikle tavsiye ederim.Kitabın sonunda iki bölüm var ki ( Tıpkı Kabuk ve Ceviz Oynamaya Geldim Yoktun…) uzun süre etkisinden kurtulamayacağım.Yukarıdaki alıntı Tıpkı Kabuk bölümünden.Tıpkı Kabuk baba demekse Ceviz Oynamaya Geldim anne demek…
“Ben seni anne, ben seni seneler sonrasında yeniden o ağacın altına yatırayım, gene kahkahalarla gülelim diye başlangıcında beklemiştim.Ben seni anne, o ceviz tanesi şeklinde içimde oldurmuş, canımdan can vermeye hazır durmuştum.Ama olmadı, artık o ağaç kurudu, artık o sırık kırıldı, artık o cevizlerin içi küf, artık o bahçe kuru, artık o yazlar yok…Artık ne bir kız çocuğunun günlüğü yetiyor anlatmaya her şeyi, ne cevval bir akıl, ne harlı bir kalp, ne kırık dökük bir müskat, ne de kabuğunu haiz bir ceviz…Olmuyor, bu şekilde olmuyor.” (Hasret Akbaş)

Figen Şakacı’nın son kitabını okumak için ilk iki kitabı ışık hızında okumam gerekiyor. İlk kitap Bitirgen ile bir kız çocuğunun büyümesine bir günlükle tanıklık ettim. Babaya olan sınırsız sevginin, kayıpların acısının, ergenliğe girişteki insanoğlunun kendisine yakın bulduklarına yüklediği misyon, verilen sevgi, yaşanılan yalnızlık ne kadar güzel anlatılmış kitapta okusanız demek istediğimi anlayacaksınız. Hep adam yazarların çocuk ve ergenlikleri ile ilgili kitaplardan sonrasında bir kız çocuğunun hayatına bakış beni mutlu etti. (Burcu Bergen)

Annem diyor ki, bir içine atan bir de oldukca okuyan delirirmiş; ben hala delirmediğime bakılırsa annem atıyor.
En iyisi ilkin yazar olayım, sonrasında iyi mi olsa ölürüm.
Figen Şakacı (nur kaya)

Bitirgen PDF indirme linki var mı?

Figen Şakacı – Bitirgen kitabı için internette en oldukca meydana getirilen aramalardan birisi de Bitirgen PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Figen Şakacı Kimdir?

1971 İstanbul doğumlu. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi mezunu. 1989 senesinde gazeteciliğe başladı, çeşitli gazete ve dergilerde muhabirlik, köşe yazarlığı yapmış oldu. İş Bankası Kültür Yayınları’ndan Her Doğum Bir Mucizedir ve Mizah Zekânın Zekatıdır adlı iki dere söyleşi kitabı yayımlandı. Trio olarak tasarladığı roman serisinin ilk kitabı Bitirgen 2011’de Everest Yayınları’ndan çıktı.

Figen Şakacı Kitapları – Eserleri

• Pala Hayriye
• Bitirgen
• Hayriye Hanım’ı Kim Çaldı?
• Her Doğum Bir Mucizedir
• Kesekli Tarla
• Topuklu Terlik Süt Yapar

Figen Şakacı Alıntıları – Sözleri

• Ne süre ki her şeyden korkmaya başladım, büyüdüğümü anladım. (Pala Hayriye)
• Ne savaşıydı bu, bunca ölüm, bunca ölü ne içindi? (Hayriye Hanım’ı Kim Çaldı?)
• Devrana atıp tutacağına, derdini sev. (Hayriye Hanım’ı Kim Çaldı?)
• Türker elindeki faraşı ve süpürgeyi kenara koydu ve parmakları ile tek tek sayarak anlatmaya başladı.: “Dedim ya ben Bi muhbirim, ya ben Bi ajanım, ya da ben bu vakada yoktum.Tabi.” Bu cevabın peşinden kendisine aşık olacak olan Füsun Türkere üniversite de kaçıncı yılı bulunduğunu sordu. Türker oturmuş olduğu yerde kafasını hızla birkaç kere sağa sola çevirdi ve “Yedi” diye bağırdıktan sonrasında kahkaha atmaya başladı. “Yedi…. Hahaahhaahhahahah” (Bitirgen)
• Yan yana asla mi dondurmamışız zamanı, bu kadar mı teğetmişiz birbirimize, bu kadar mı eminmişiz asla ayrılmayacağımızdan… (Bitirgen)
• Kitabın her sayfası kırmızı kalemle işaretlenmişti, bana birazcık ters geldi. Kitabı bu şekilde çizmek fena bir şey değil mi diye sormuş oldum. Hayır, mühim olan her sözün altını çizmek lazım dedi; unutmamak içinmiş. (Bitirgen)
• Aşka benzer bir arkadaşlıktı onlarınki. Aldanmadan ayıklanmış, kendini unutmayı güzellemekten vazgeçmiş bir aşk… Birinin yokluğu ötekini elden ayaktan keser, hayatla bağını çıt diye koparmaya yeterdi. (Hayriye Hanım’ı Kim Çaldı?)
• Ben seni anne, ben seni hep bilmeden, hep şaşırarak, hep ta şuramda taşıyarak, hep fakat hep kendimden gizleyerek sevmiştim… (Bitirgen)
• “Çekiç sesleriyle kitap tozları içinde kaldın mı kızım Hayriye. Oradan çıkış yokmuş, doğduğun yer kaderinmiş, kabul et!” (Pala Hayriye)
• Teşekkür ederim beni bu ödüle layık gördüğünüz için… Yine de sizi hiçbir süre affetmeyeceğim beni bunca süre görmediğiniz için. (Kesekli Tarla)
• Hasret çekmek, bir hayalin yerini durmadan değişiklik yapmak demek. Özlemek daha başka, onda tüm dünyayı aynı anda kucaklamak isteği şeklinde imkânsız bir şey var… Birinde asla kavuşamayacağını bilmenin sancısı, diğerinde yutkundukça fark ettiğin bir yumru… (Pala Hayriye)
• Hayriye Hanım’ın her sorusu çilingir misali kapıları zorlar eninde sonunda açmayı başarır, başka başka odalara çıkarırdı insanı. (Hayriye Hanım’ı Kim Çaldı?)
• Babama Bitirgen ne demek diye sormuş oldum; meğer ufak ve şeker şeklinde tatlı kayısıymış. Ben de ufak ve şeker olduğum için onun Bitirgeniymişim. Ne güzel değil mi? (Bitirgen)
• Zaten ne süre yemekte kavga çıkmadı ki, ben asla kavgasız bir akşam yemeği hatırlamıyorum, kahvaltı da. Öğlen esasen hepimiz bir yerde, şu demek oluyor ki anlayacağın yiyecek yerine birbirimizi yiyoruz fakat bir türlü doymuyoruz. (Bitirgen)
• Olmadı, yapamadım. (Kesekli Tarla)
• Vedanın da çocukluk şeklinde asla bitmediğini anladım. (Kesekli Tarla)
• “Asla affetmeyeceklerimin listesini yaptım. Bu listeyi her an yanımda taşıyacağım şu sebeple kimi zaman ben kızdığım insanları unutuyorum, oysa insan hiçbir süre hiçbir şeyi unutmamalı…” (Bitirgen)
• Sevgide bir kol boyu mesafe isterdi; yapış yapış, öpüş-kokuş cilveleri vıcık bulurdu. (Kesekli Tarla)
• Düşünürken sallanmayı niye seviyorum ben Rüya diye sormuştu bir keresinde. Bu sallanan koltukların, çocukluktan kalma bir hatıraya hizmet ettiğini ben mi uyduruyorum yoksa birileri benim yerime çoktan akıl etmiş olabilir mi ? (Hayriye Hanım’ı Kim Çaldı?)
• Bu kez son demek, bir gençlik atasözü, bir ne oldum deliliğiymiş. Üşümenin de bir yordamı, yorgunluğu bulunduğunu şimdi anladım. (Bitirgen)