Bozkır Çiçekleri kimin eseri? Bozkır Çiçekleri kitabının yazarı kimdir? Bozkır Çiçekleri konusu ve anafikri nedir? Bozkır Çiçekleri kitabı ne konu alıyor? Bozkır Çiçekleri PDF indirme linki var mı? Bozkır Çiçekleri kitabının yazarı Selçuk Baran kimdir? İşte Bozkır Çiçekleri kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi…

Kitap Künyesi

Yazar: Selçuk Baran

Yayın Evi: Yapı Kredi Yayınları

İSBN: 9789750816154

Sayfa Sayısı: 212

Bozkır Çiçekleri Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

İşinde, bodrumdaki odasında, üstünde yükselen tüm katların ağırlığını duyuyor, boğulacağını sanıyordu. Üst katlarda odası olmayacaktı hiçbir vakit. Hayri Bey emekliye ayrıldıktan sonrasında onun yerine geçebilirdi, o denli. Belki de ömrü süresince bodrum katından çıkamayacaktı. (…) Minik insan olarak yakaladığı ve seve seve yetinebileceği ufak yaşama sevinçlerini, Hayri Bey gibiler kirletecek; üst derecedekiler de, aslen gereksindikleri, benimsemeye, hiç olmazsa varlığını duymaya can attıkları olağan duyarlılıkları –ayrıcalıklarını küçümsemeyle pekiştirebildikleri için– horlayacaklardı. Kimseler sevinmesine izin vermeyecekti.

Bozkır Çiçekleri’nde, yalnızlığı seçmediği halde umarsızca yalnız kalan kahramanlarıyla 70’li yılların Ankarası’nı adımlıyor Selçuk Baran: Yolları bozkırın ortasında kesişen Seyfi’nin, Nurten’in ve Müfit’in bakış açısından, yer yer ümitli, yer yer coşkulu fakat çokça hüzünlü bir fotoğraf çiziyor.

Selçuk Baran, Bozkır Çiçekleri’yle 1979 Milliyet Yayınları Roman Yarışması’nda mansiyon kazanmıştı.

Bozkır Çiçekleri Alıntıları – Sözleri

• Sana yakın olmak isterken bir de bakıyorum mutsuzluğumla, umutsuzluğumla baş başa kalıvermişim…
• “Yüreğim mi bu benim?” “Yüreğimin arkasından gidemiyorum. Şimdi nerelerde kimbilir…
• Kimse acı çekmiş olduğu için ölmez…
• Ama bağları koparmak hiçbir şey kazandirmiyordu insana. Özgürlük bile değildi bu…
• Sahip olmak kadar, ilişkin olmak da güzel bir duyguydu, itimat vericiydi; fakat yetmiyordu…
• Oldukça hesaplı yaşayanlar, tatsız tuzsuz insanlardır.

Bozkır Çiçekleri İncelemesi – Kişisel Yorumlar

Selçuk Baran, son zamanlarda başıma gelen en güzel şey…
“Tortu” adlı eserini okuduktan sonrasında cümlelerimi özenle seçmiş, abartılı ifadeler kullanmaktan kaçınmıştım. Bundan dolayı okurları etkilediğimiz bu tür kitap yorumlarında daha dikkatli hareket etmeli ve hiçbir okuru yanlış yönlendirmemeliyiz. Bilhassa de genç okurları… Fakat “Bozkır Çiçekleri” adlı bu eserden sonrasında artık daha cüretkar yorumlar yapabilirim. Bu yüzden incelememe de iddialı bir cümleyle giriş yapmak istedim.
Sadece şimdi vereceğim, Bozkır Çiçekleri’ne ilişkin informasyon bile size yazarın tarzını ve yazınsal enerjisini azca fazlaca yansıtacaktır. İncelemenin sonlarına doğru ise yazarla ilgili genel düşüncelerimi ifade etmek isterim. “Bozkır Çiçekleri” özelindeki bilgiye geçersek, yazar kitabın derhal başına Metin Altıouk’un şu şiirini yerleştirmiş:
“Acıya, aşka ve kışa
Rengini savura savura,
Bozkır Çiçeği
Kavrulur zaman içinde.”
İstanbul’da doğup büyümüş ve nebat örtüsü olarak beton görmüş biri olarak bozkırdaki yaşamı ve bozkır çiçeklerini pek bilmiyorum. Bu sebeple bozkır çiçeği nedir diye internetten araştırdım. Karşıma Ekşisözlük’te yer edinen şu informasyon çıktı:
“Bozkırın kızgın güneşli günlerine kadar ömürleri olan, ince narin fakat kıraç toprağa ve gecenin soğuğuna dayanabilecek kadar kuvvetli çiçeklerdir bunlar. Ne bolca su isterler ne de humuslu bir toprak. Hayatta örnek alınası canlılar…”
Kitapta ise yolları kesişen üç basit insanoğlunun -üç bozkır çiçeğinin- birbirlerinin hayatlarına dokunup hemen sonra sükunet içinde kendi yollarına gitmesi anlatılmış. Selçuk Baran’ın bozkır çiçeklerinin adları, Seyfi, Nurten ve Müfit. Yukarıdaki Metin Altıok’un şiirinde bahsedilen bozkır çiçeği ile Ekşisözlük’ten aldığım tanımda yer edinen bozkır çiçeği özellikleri, eserimiz açısında son aşama ehemmiyet arz etmekte. Bundan dolayı yazar, bozkır çiçeklerinin özelliklerini bitkilerden alarak insanlara karakter olarak yansıtmış. Bununla beraber her üç karakterin de değişik yönlerinin eserin içinde yazar tarafınca çok büyük bir halde irdelendiğini ve okura sunulduğunu görüyoruz.
Yazarın bu seçimi ve edebiyata olan bu yaklaşımı benim fazlaca hoşuma gitti. Benim yazarlarım, işte bu tür yazarlar… Bu şekilde yazarları okudukça yada keşfettikçe kesinlikle onlara kayıtsız kalamıyorum.
Selçuk Baran’ı genel olarak vasıflandırmak gerekirse, eserlerinde yalnızlığı, hüznü, umutsuzluğu, hayal kırıklıklarını, geleceğe karşı olan ilgisizliği, kayıpları işlemeyi seven bir yazar olarak niteleyebilirim. Seçtiği karakterler basit, içimizden, mahallemizden karakterler. Konuyu işleme şekli, şiirsel, yazınsal ve bana nazaran sanatla alakalı… İnsan ilişkilerini fazlaca iyi çözümleme etmiş, hem adamların hem de hanımefendilerin doğasını fazlaca iyi bilen, betimlemeleri doyurucu bir yazar… Bu şekilde bir yazar niçin okunmaz, aklım almıyor…
Kitabı beraber okumaya karar vermemiş olsak da aynı vakit diliminde okuduğumuzu fark ettiğim annefrank ile kitabından paylaştığımız alıntılara baktığımda, ikimizin de fazlaca değişik ve fazlaca fazla alıntı paylaştığımızı gördüm. Yani kitap birçok okura birçok değişik açıdan görüntü sağlıyor. Bu da yazarın kaleminin ne kadar kuvvetli bulunduğunu ve eserin dolu dolu bir yaratı bulunduğunu bizlere gösteriyor.
Son olarak, Selçuk Baran’ın okuduğum bu ikinci kitabında da kitabı bitirdiğim anda beni sürüklemiş olduğu duygulardan dolayı kafamın içinde bir şarkı dolanıp durmaya başladı. Bence kitaptaki duyguları da iyi yansıtmakta. Sizinle de paylaşıp keyifli okumalar dilerim: https://www.youtube.com/watch?v=uCk2eiOdsyA (Semih Doğan)

İyi ki tanıdım seni Selçuk Baran, iyi ki o güzel ruhundan esintiler taşıyan kaleminin yazdıklarını okuyabildim, hissettiklerine tanık olabildim…
Her eserinde paylaştığın kişiliklerle değişik yolculuklar yapabilmemi sağladın, asla görmediğim bir şehrin değişik taraflarını tanıttın, tabiatın uyanışını, çiçeklerin renklerini, yağmurun bereketini, gecelerin ıssızlığını anlattın. Bir yüreğin savruluşunu, kırılganlığını, yalnızlığını hissettirdin. Her eserinde, değişik bir lezzet bıraktın dimağımda…
Bozkır Çiçekleri, okuduğum beşinci eseri yazarın, sanıyorum tüm eserlerini tamamlayacağım. Hem öyküleri hem romanları ayrı bir macera oldu benim için. Bir solukta okumak istediğim, sayfalar dolusu daha sürmesini istediğim…
Eser dört bölümden oluşuyor. Seyfi, Nurten, Müfit ve Gidenler. Seyfi ana karakterle başlamış olan roman Nurten ve Müfit’in eklenmesiyle değişik bir boyut kazanıyor. Yaşama tutunmaya çalışan, yalnız kalmadan yaşamaya çalışırken hep yalnız olduklarının farkına varan üç gencin hikâyesi bu. Daha iyi bir yaşamı hayal eden Seyfi mi? Her yeni başlangıç için bitişlere gereksinim duyan Nurten mi? Kuvvetli duruşunun ardında yazgısına boyun eğen Müfit mi? Hangisi sizin kahramanınız?
Her karakterin ruhunu ayrı ayrı hissettiren, her karaktere empatiyle yaklaşmanızı elde eden Selçuk Baran bunu tüm eserlerinde okuyucuya tüm ustalığıyla hissettiriyor.
Eserin, ‘Gidenler’ adlı son kısmı fazlaca etkiledi beni. Gerektiğinde gitmek bir kaçış mı, korkaklık mı, cesaret mi, gereklilik mi?..
Bu bir veda mektubu olmasın! Senden ayrı olmayı, kendimi sensiz düşünmeyi kabul edemiyorum daha. Belki asla kabullenemeyeceğim. Seni daima seveceğim. Sevildiğimi bilerek seveceğim.
Sayfa/ 206
En etkilendiğim bölümle bitirmek istedim…Unutamayacağım… Sevgiyle… (Leman Altıner)

Selçuk Baran’ın okuduğum ilk kitabı “Bozkır Çiçekleri”.
Bitmesini istemediğim kitaplar içinde yerini alan bu eseri tüm okurlara tavsiye ediyorum. Ve Selçuk Baran’ı okumaya devam edeceğim bunu biliyorum.
Dikkatimi çeken ilk özelliği fonunda Ankara olmasıydı ve özelde bu beni fazlaca etkiledi. Bozkır Çiçeklerinin fonunda Ankara olması ne kadar güzel ve anlamlı bir seçim.
Seyfi, Nurten ve Müfit romanın, onların üstünden kişilik analizleri, yaşamdan beklentiler ve hayata bakış açılarının işlendiği, üç karakteri. Bir çok romanlarda pozitif karakter ve karşısında negatif kişilik taşıyan karakterler ile kurgu yapılır ve biz birini sever, anlayışla karşılarken diğerine ise hınç duyarız. Oysa Bozkır Çiçekleri üç ana karakterinin özlemlerini, hayata bakış açılarını, olumsuzluklarını, hem sempati hem empati ile onlara kızmadan hatta beraber analizler yaparak okumak mümkün. Ben hepsini ayrı ayrı sevdim.
Kişiliğin ve buna bağlı olarak yaşamdan beklentilerin değişmesi ile insan ilişkilerinin de farklılaşması kim bilir yaşamın basit bir süreci ve her değişiklik şeklinde acı verici, hüzünlü. Bundan dolayı değişmek, yeniye yelken açmak sadece eskiye veda ile mümkün.
İncelemeyi Nurten’in mektubundan alıntı ile bitirmek isterim;
“Bu bir veda mektubu olmasın! Senden ayrı olmayı, kendimi sensiz düşünmeyi kabul edemiyorum daha. Belki asla kabullenemeyeceğim. Seni daima seveceğim. Sevildiğimi bilerek seveceğim.
Bu eksikleri olan mektubu bağışla.”
Herkesin hayalindeki Akdeniz’e ulaşması dileğiyle. (Hasan Ekrem)

Bozkır Çiçekleri PDF indirme linki var mı?

Selçuk Baran – Bozkır Çiçekleri kitabı için internette en fazlaca meydana getirilen aramalardan birisi de Bozkır Çiçekleri PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Selçuk Baran Kimdir?

1933’te Ankara’da dünyaya geldi. ortaöğrenimini ankara kız lisesi’nde, yükseköğrenimini ankara üniversitesi hukuk fakültesi’nde tamamladı. bir süre aynı fakültenin banka ve tecim hukuku araştırma enstitüsü’nde çalıştı.

ilk öyküsü 1968 senesinde yeditepe dergisinde yayımlandı (çocuğun biri). 1972’de piyasaya çıkan ve yirmi bir öyküden oluşan ilk kitabı haziran’la türk dil kurumu 1973 öykü ödülü’nü kazanmıştır. ilk romanı bir solgun adam’a milliyet yayınları 1974 roman yarışması’nda beşincilik verildi. baran’ın bu romanı 1975 senesinde basıldı. bunu bir öykü kitabı izledi: anaların hakkı. yazar, 1977’de piyasaya çıkan bu kitabıyla 1978 sait faik hikâye armağanı’nı adnan özyalçıner’le paylaştı. bozkır çiçekleri adlı romanı milliyet yayınları 1979 roman yarışması’nda mansiyon aldı. kitap 1987’de basıldı. 1983’te gene bir öykü kitabı yayımlandı baran’ın: kış yolculuğu. bunu tortu (1984), yelkovan kuşu (1989) ve arjantin tangoları (1992) adlı yapıtları izledi. baran’ın ek olarak porselen bebek (1996) adlı bir çocuk kitabıyla , roald dahl’dan çevirilmiş olduğu çarli’nin büyük cam asansörü (1991) adlı çocuk romanı ve devlet tiyatrosu’nca sahnelenmiş olan türkân hanım oyunuyla radyo oyunları var.

selçuk baran 1980’lerde ankara’dan istanbul’a taşındı. ayrıca piyasaya çıkan öykü kitapları haricinde radyo oyunları yazdı. bunlar trt istanbul radyosu’nda gösterildi. 1993’te tekrardan ankara’ya dönen yazar, bu tarihten sonrasında edebiyat alanında ürün vermedi. seneler ilkin çalmış olduğu hukuk fakültesi banka ve tecim hukuku araştırma enstitüsü’nde gösterim sekreteri ve gösterim müdürü olarak yaşamının sonuna kadar çalıştı. selçuk baran 4 kasım 1999’da ankara’da öldü. seneler ilkin yazdığı sonbahar gelmeden adlı son romanı ölümünden sonrasında yayımlandı.

Selçuk Baran Kitapları – Eserleri

• Tortu
• Bir Solgun Adam
• Bozkır Çiçekleri
• Haziran
• Kış Yolculuğu
• Anaların Hakkı
• Sonbahar Gelmeden
• Yelkovan Yokuşu
• Öğle Saatleri
• Türkan Hanım’ın Ölümü
• Arjantin Tangoları
• Porselen Bebek
• Ceviz Ağacına Kar Yağdı

Selçuk Baran Alıntıları – Sözleri

• Çıkıp dolaşsam sokaklarda… Öylece, yağmura falan aldırmadan… (Bir Solgun Adam)
• “Günler hep gebedir, iyiye de kötüye de… (Sonbahar Gelmeden)
• … Tüm bunlar boş… En iyisi yeni bir kitaba adım atmak. (Bir Solgun Adam)
• Herkes bir şeyler istiyordu. Daha fazlaca oda, daha fazlaca kitap, daha iyi dinlenmek, daha temiz gömlek… Bir gün bende birşey istesem, dedim. Bu, yaşamımın neresine geldiğimi kendi kendime sorduğum gündü. (Ceviz Ağacına Kar Yağdı)
• …hepimizin, aylıklı, ücretli köleler şeklinde çalıştırıldığımızı biliyorum. Sırtımızı sıvazlıyorlar, sonrasında insanlığımızı elimizden alıyorlar. (Tortu)
• Artık acı çeken hanım görmek istemiyorum. (Arjantin Tangoları)
• Alışkanlıklar, beraberlikler bunaltan şeklinde gelir kimi vakit. Tekrarlar bıktırır adamı. Ama çaresizsen eğer… O vakit sevmeye bakmalı. Elindekine sımsıkı sarılmalı. (Anaların Hakkı)
• Bir masal vardı, adam gölgesini yitirmişti… Ben neyimi yitirdim, bilemiyorum. (Bir Solgun Adam)
• Gelecek yalnızca bir bahaneydi; bugünden kaçmak için bahane. (Yelkovan Yokuşu)
• “Ama bu korkulu pahalılık! Birden sadece geçinecek duruma düşüverdik.” (Öğle Saatleri)
• Senin sevdiğin şarkıları seviyorum. Benim sevdiğim şiirleri biliyorsun. Geleceğin önünde el eleyiz. (Ceviz Ağacına Kar Yağdı)
• “Kaçmak iyi gelir diye düşünülür kimi vakit. Ama kimse hiçbir yere kaçamaz,” (Kış Yolculuğu)
• Oldukça hesaplı yaşayanlar, tatsız tuzsuz insanlardır. (Bozkır Çiçekleri)
• Bir süredir kendi hayatımın dizginlerini elimde tuttuğuma inanıyordum. Şimdi ise sürükleniyorum. Paramparça oldum. Toparlanabileceğimi asla sanmıyorum. (Türkan Hanım’ın Ölümü)
• “Sizler kendinize ehemmiyet vermediğinizi sanıyorsunuz. Sizler, doğrusu –diyelim– otuz beş yaşın altında olanlar… Oysa toplumu, hatta toptan insan yapısını değiştirecek kati çareleri bulduğunuzu sanacak kadar gururlu ve kendinizi beğenmişsiniz!” (Türkan Hanım’ın Ölümü)
• Kırılan bir şey, der, onarıldı mı eskisinin yerini hiçbir vakit tutmaz. En iyisi atmalı onu. Hiç değilse gözümüz görmez. Gözümüz görmeyince de unutur, gideriz. (Porselen Bebek)
• İnsan iyi mi olsa günün birinde büyüyüveriyor.
  Ama büyümek bir işe yarıyor mu? İşte bunu daha öğrenemedim. (Porselen Bebek)
• Sobanın üstünde demlenen çaylar… (Anaların Hakkı)
• … bir zambak koskoca bir müdürü korkutabilir pekâlâ. Bir zambakla banka soyulabilir. İhtilal bile yapılır. Tüm iş edada. Bilmem anlatabildim mi? Bundan dolayı çiçek de bir silahtır aslen. (Haziran)
• Benim için her hanım keşfedilecek bir dünyadır. Önüne ne kadar güçlük çıkarsa keşfedeceklerin de o denli varlıklı olur. (Türkan Hanım’ın Ölümü)