Kitap Künyesi

Yazar: André Aciman

Çevirmen: Berrak Göçer

Orijinal Adı: Find Me (Call Me By Your Name #2)

Yayın Evi: Sel Yayıncılık

İSBN: 9786057728401

Sayfa Sayısı: 230

Bul Beni Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Gurur, korkuya taktığımız bir lakap bir tek.”

Bazı anlara, insanlara ve aşklara saplanıp kalmak mümkün mü? Neden bazı hatıralar ölümsüzleşirken bazıları kolayca unutulur? Arzu ve hasret zamanı, mekânı ve önyargıları aşabilir mi?

Adınla Çağır Beni’yle tüm dünyada geniş bir okur kitlesine ulaşan André Aciman, devam niteliğindeki romanı Bul Beni ile aşkın ve bağlılığın doğasına dair eşi olmayan bir anlatı kuruyor; kederle, arzuyla, tesadüflerle, pişmanlıklarla ve mutluluklarla örülü insan hikâyelerini, birbiriyle bağıntılı hayatları ve deneyimleri keşfe çıkıyor.

Bul Beni, dönemin acımasızlığına, hem kaçırılmış hem de yakalanan fırsatlara, paralel hayatlara, aşkın dönüştürücü gücüne ve kusursuz esrikliğine, Elio’ya, Oliver’a, hepimize dair bir unutulmaz roman…

Bul Beni Alıntıları – Sözleri

• “Bırak aşık olmayı, insanlardan hoşlanıp hoşlanmadığımdan bile güvenilir değilim.”
  “Mesele insanlardan hoşlanmaman mı, yoksa bir süre sonrasında sıkıldığın için başta onları niçin garip bulduğunu hiçbir şekilde hatırlayamaman mı?”
• Işıkları söndüreceğiz, kapıları kilitleyeceğiz, panjurları indireceğiz ve tekrar asla ümit etmemeyi öğreneceğiz. Bir yaşam süresince asla.
• Bırak aşık olmayı insanlardan hoşlanıp hoşlanmadığımdan bile güvenilir değilim.
• Ben artık yokum fakat ne olur bul beni.
• Hepimiz yaşamla aramıza mesafe koymak için çeşitli perdeler kullanırız. Benimki kağıt.
• “Yaşamayı öğrendiğimizde oldukca geç kalmış oluyoruz. “
• En korkulu ihtimaller de bunlar değil mi: olabilecekken asla olmamış ve ümidimizi yitirsek de hala bigün olabilecek şeyler.
• “Bazı insanların kalbi kırıktır; incitildikleri için değil, hiçbir zaman onları incitecek kadar önemli birini bulamadıkları için”
• Some people may be brokenhearted not because they have been hurt but because they have never found someone who mattered enough to hurt them.
• Gurur,korkuya taktığımız bir lakap bir tek

Bul Beni İncelemesi – Kişisel Yorumlar

Homofobiye karşı bir kitap mı yoksa homofobi elde eden bir kitap mı?: İlk kitabından yeterince verim alamayıp yaşadığım hayal kırıklığının derhal üstüne büyük ümitlerl kitaba başladım. 107 sayfa süresince Elio’nun babasının, kendisinin yarısı yaşlarında ki genç bi hanımla yaşamış olduğu küçük fakat bi o denli ‘ciddi’ aşkı okudum. Trenle Elio’nun yanına giderken trende bir hanımla karşılaşıyor(Miranda) ilk olarak niçin sinirli bulunduğunu sorup sohbete başlıyorlar. Daha ilkin asla tanımadıkları bir insanla yaşanılan bu söyleşi Miranda’nın babasının evine kadar devam ediyor ve akşamına yatakta son buluyor. 107 sayfa süresince bu gereksiz ve oldukça acayip gelen aşkı okuduktan sonrasında Elio geliyor. Oliver’ı atlatamamış olan Elio piyanoda uzmanlaşmış dersler ve konserler vermekte. Kilisede gittiği bi konser esnasında Michel ile tanışıyor. Kendi yaşından 2 kat dahabyaşlı olan, ortalama 60 yaşlarında bir adama karşı cinsel bir çekim duyuyor. Elio adamı babası benzer biçimde görürken, Michel de oğluyla olan sorunlarının yerine Elio’yu koyuyor. Ne kadar da sıhhatli bir ilişki öyleki değil mi? Nasip etme cinsinden. Elio, Michel’in babasının geçmişinde ki bir gizemi araştırırken oldukça yakın oluyorlar asla bitmeyecek bir aşkın temelleri atılıyor. Daha sonrasında bölüm bitip sıra Oliver’ a geliyor. Bakın burayı iyi kulak verin en iğrenç kısım burası. Oliver eşi ile bir çağrı verirken davette bulunan bir bayan ve bir adama karşı inanılmaz bir çekim duyuyor. Ama doğal ki kalbinde asla bitmeyen Elio aşkı ve verdiği kararın pişmanlığı. Karısı ile aynı çatı altındayken bu iki insanla yaşamış olduğu samimi dakikaların içinde Elio ile alakalı düşüncelerine açıkçası ben pek de ”AŞK” diyemedim. Davette bulunan bu iki insan iyi mi olduysa Oliver’a karşı koyamıyorlar ve hepimiz geceden beklediği cinselliği alamamış mutsuz bir halde ayrılıyor ve Oliver Elio’yu düşünerek dizini dövüyor. Daha sonrasında yeni bölüne geçip 230 sayfa süresince beklediğimiz Elio ve Oliver’ın muhteşem aşkına kavuşuyoruz neyseki ve ”MUTLU SON”. Yani tamam mutlu son olsun ister hepimiz fakat Michel nerede? Oliver ile eşine ne oldu? Bunları bir tek ben düşünmüş olamam değil mi? Ha bi de Miranda’nın evladı şu demek oluyor ki Elio’nun adam kardeşine sanki kendi çocuklarıymış benzer biçimde haiz çıkıyorlar. İlk kitapta aşkı iliklerime kadar hissedememişken bu kitapta aşktan adeta soğudum. Kitabın popülaritesine güvenerek bölük pörçük yazılmış hikayeler arası arası bağlantılar kurulamamış kim bilir atlanılmış bir saçmalıklar silsilesiydi benim için. (Altun Ayyıldız)

Merhaba ahali. Bu ay dayanamayıp Adınla Çağır Beni’nin devam kitabı Bul Beni’yi alıp okudum. İlk kitap ve film benim için oldukca başka yerde, bayılmıştım. Bu kitabı da dört gözle olmasa bile bekliyordum.
Bul Beni Elio’nun babasının hikayesiyle başlıyor. Kitabın bu kısmı oldukça uzun. Samuel’in Elio’yu görmeye gelmesini ve bu tren yolculuğunda tanıştığı biriyle yaşamış olduğu aşkı okuyoruz. Kız ondan oldukca daha minik. Ben Samuel’i ilk kitapta oldukca sevmiştim ve onu daha iyi tanımak güzeldi fakat kitabın 110 sayfasını ona ayırmak ne demek? Üstelik büyük bir katkısı da yok hikayeye. Bu uzunluk yüzünden aslolan istediğimiz kısımlar azca olmuş ve benim en büyük eleştirim bu Bul Beni için. Görmek istediğimiz aslolan mevzuyu oldukca aceleye getirmiş yazar ve bu sinir bozucu.
İkinci bölümde Elio’nun o yazdan sonraki yaşamını okuyoruz. Kendinden yaşça oldukça büyük bir insanla olan ilişkisini ve bu birlikteliğin eskiyi hatırlatmasını görüyoruz. Yine Elio’nun büyümüş halini okumak oldukca güzeldi.
İki kişide de niçin kendinden yaşça oldukca büyük ya da oldukca minik kişilerle ilişkiyi vurgulamış çözemedim açıkçası fakat o kişiler kendi yollarını bulmalarına yol açmış olduğu için mutluyum.
Üçüncü kısım ise Oliver’ın yaşamı. Yaşadıklarını onun ağzından okumak oldukca güzeldi. Hikayeye onun açısından da bakabildik. Keşke birazcık daha uzun olsaydı… Ben kitabı genel olarak sevdim, bence okunmaya kıymet bir devam kitabı olmuş. Yazarın ifade dilini oldukca seviyorum aslına bakarsanız, bir sürü yerin altı çizili, sohbetler koyu, muhabbet güzel. İlk kitabı okuyup sevdiyseniz, ki sevmemek oldukca zor, bu kitabı da bir an ilkin okumanızı tavsiye ederim. (Ecem)

Bul Beni PDF indirme linki var mı?

Andre Aciman – Bul Beni kitabı için internette en oldukca meydana getirilen aramalardan birisi de Bul Beni PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Andre Aciman Kimdir?

Romancı, denemeci ve anı yazarı, bununla birlikte dünya genelinde meşhur Proust uzmanlarından biridir. New Yorker, New York Review of Books, New York Times, Paris Review benzer biçimde dergilerde yazıları gösterildi.

Türkiye vatandaşlığına haiz Yahudi bir aileye (babası aslen İstanbulludur) mensup olan André Aciman, İskenderiye’nin oldukca dilli, kozmopolit ortamında yetişti, aile hemen sonra New York’a yerleşti. New York City Üniversitesi’nde edebiyat teorisi, Princeton Üniversitesi’nde Fransız edebiyatı dersleri verdi.

Anı kitabı Out of Egypt ile Whiting Ödülü’nü kazanmıştır. Adınla Çağır Beni, ilk yayınlandığı yıl olan 2007’de New York Times tarafınca “Senenin Dikkate Değer Kitabı” seçildi ve Lambda Edebiyat Ödülü’ne layık görüldü. Yazar yaşamını ve çalışmalarını New York’ta sürdürmektedir.

Andre Aciman Kitapları – Eserleri

• Adınla Çağır Beni
• Bul Beni
• Proust Projesi
• Sekiz Beyaz Gece
• Harvard Meydanı

Andre Aciman Alıntıları – Sözleri

• Kitap okuyanlar gizlenen insanlardır. (Adınla Çağır Beni)
• Senden hoşlandığımı mı düşünüyorsun Oliver?
  Sana tapıyorum ben! (Adınla Çağır Beni)
• “Bugün Proust’u bitirdim.” ne anlama gelir?
  Proust’u kim bitirir? (Proust Projesi)
• “Hayatını nasıl yaşayacağın sadece seni ilgilendirir. Fakat unutma, yüreklerimiz ve bedenlerimiz bize sadece bir kez için verilmiştir. Çoğumuz ister istemez, sanki yaşanacak iki hayatımız varmış, birisi taslak, öteki mükemmel versiyonmuş ve ikisinin arasında bir sürü versiyonlar varmış gibi yaşarız. Ama sadece bir tane vardır, sen bunu anlayamadan yüreğin yıpranır ve vücuduna gelince, ona bakacak pek kimsenin kalmayacağı, yaklaşmak isteğinin hiç olmadığı bir noktaya varırsın.” (Adınla Çağır Beni)
• Ben artık yokum fakat ne olur bul beni. (Bul Beni)
• Biz birbirimizindik fakat birbirimizden o denli ayrı kalmıştık ki, başkalarınındık artık. Yaşamlarımızda aslolan hak iddia edenler işgalciler ve bir tek işgalcilerdi. (Adınla Çağır Beni)
• Neyin can yakacağını iyi biliyordu. Benim canımın da nereden yanacağını kesinlikle biliyor olmalıydı. Oraya hiçbir süre dokunmadı. (Harvard Meydanı)
• “Her seçim ağlatısal bir seçimdir zira hiçbirimiz kendimizi ötekilere tam olarak açamayız. Ölüme giden yolda kimi zaman dürüst anlamış olur olabilir ve kısa süreliğine de olsa bencilliğin, örfün ve yasakların maskeleri düşebilir. Ama ölümün nihai acımasızlığı yüzünden hiçbirimiz asla ‘beraber’ olamayız. Her insan yalnızdır hakikaten.” (Proust Projesi)
• Onlar benzer biçimde olmak istemezdim, zira bir parçam öyleki olmayı aslına bakarsanız beceremezdi, fakat bilirdim ki diğeri parçamın hayatta en oldukca istediği şey, tek kumaştan kesilmişçesine onlardan biri olmaktı. (Harvard Meydanı)
• Işıkları söndüreceğiz, kapıları kilitleyeceğiz, panjurları indireceğiz ve tekrar asla ümit etmemeyi öğreneceğiz. Bir yaşam süresince asla. (Bul Beni)
• Kimse bir ada değildir, kendini başkalarına kapatamazsın, insanoğlunun insana ihtiyacı vardır. (Adınla Çağır Beni)
• “Durum yeterince tanıdık. Freud, Woody Allen ve Murphy’nin Kuralları’ndaki Murphy’nin kesiştiği yerdeki Proust bizlerden biri; onu oldukca iyi tanıyoruz, o da bizi oldukca iyi tanıyor. Duyguların bastırılmasının ne demek bulunduğunu oldukca iyi biliyor. O sahici hüzün patlaması da ne kadar mütevazı ve direkt; hiçbir şey hissetmemektense herhangi bir şey hissetmenin daha iyi olduğu, insanoğlunun bir şeyler hissetmesi gerektiği ve aslına bakarsanız duymak istediği, dahası hepimizin duyguya aç, ısı arayan varlıklar olduğumuz ve tam da bu yüzden kırılma ya da aptal durumuna düşme pahasına bazı bölgelere, bazı nesnelere, kokulara, sanata, gözyaşına, bitkilere, yazıya, hafızaya, müziğe, kötülüğe ve elbet öteki insanlara doğru çekilmekten çekinmediğimiz ve bu şekilde yaparak da her birimizin bir tek yeni değil bununla birlikte gerçek yaşamımız olan iç dünyamızda gizlenmiş kişisel bir yol bulduğumuz bilgisi ne kadar takdire şayandı.” (Proust Projesi)
• Geçmiş çoktan gelecek tarafınca lekelenmiştir ve geleceğin gözü daima geçmiştedir. (Proust Projesi)
• Bırak aşık olmayı insanlardan hoşlanıp hoşlanmadığımdan bile güvenilir değilim. (Bul Beni)
• Albertine’siz bir yaşam umutsuzluk getirir. (Proust Projesi)
• En korkulu ihtimaller de bunlar değil mi: olabilecekken asla olmamış ve ümidimizi yitirsek de hala bigün olabilecek şeyler. (Bul Beni)
• Hepimiz yaşamla aramıza mesafe koymak için çeşitli perdeler kullanırız. Benimki kağıt. (Bul Beni)
• “Yalnız kalmayı seviyor musun?” diye sordu.
  “Hayır. Kimse yalnız kalmayı sevmez. Ama yalnızlıkla yaşamayı öğrendim.” (Adınla Çağır Beni)
• “…şüphesiz ötekilere asla benzemeyen bir romanın, iyi mi olur da bir sonu olabilir?
  ‘Bugün Proust’u bitirdim.’ ne anlama gelir?
  Proust’u kim bitirir?” (Proust Projesi)
• Kalaş her şeye doğaçlama adlar bulup takarak ve dokunduğu her yere parmak izlerini bırakarak dünyanın görüntüsünü değiştirmişti, zira aynı dünyanın, kapısında bu kadar derin izler bırakan elin sahibini bigün arayıp bulacağını ve ‘Yeterince uzun süredir çalıyorsun kapımı. Gel artık sen buraya aitsin,’ diyerek onu içeri alacağını umuyordu. (Harvard Meydanı)