Jerusalem kimin eseri? Jerusalem kitabının yazarı kimdir? Jerusalem konusu ve anafikri nedir? Jerusalem kitabı ne konu alıyor? Jerusalem PDF indirme linki var mı? Jerusalem kitabının yazarı Markar Esayan kimdir? İşte Jerusalem kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi…

Kitap Künyesi

Yazar: Markar Esayan

Yayın Evi: Timaş Yayınları

İSBN: 978-605-114-491-7

Sayfa Sayısı: 288

Jerusalem Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Bizi Belirleyen, Belki de Çocukluk Ülkemizdir

Markar Esayan’ın Timaş Yayınlarından tam da bugünlerde çıkan romanı Jerusalem bunu düşündürüyor okura. “Eylül 1977 / Babamın beni almaya geldiği günü dünmüş gibi hatırlıyorum. Eve ürküntü veren bir gerginlik hâkimdi o akşamüstü” diye başlıyor Jerusalem. Esayan, bir solukta okunan romanında İstanbullu bir Ermeni ailenin öyküsünü konu alıyor.

Kendi çocuklukları zorluklarla geçen baba, sekiz yaşındaki oğlunu iyi bir eğitim alması için Kudüs’e göndermek ister. Henüz “bu dünyada olma” haline bile alışamayan kahramanımız aniden annesinden, şehrinden, yuvasından ayrılmak zorunda kalır. Yatılı okulun soğuk ve nemli odaları, “Evden gönderilen, neden kardeşlerim değil de ben?” sorgulamaları, manastırın nispeten sakin havası, fakat duvarların derhal ötesinde bir yurdu paylaşmaya çalışan iki halkın mücadelesi, zengin ve nüfuzlu bir aileden geliyor olmaktan meydana gelen “hanım evladı” görüntüsünü alt etmek için girişilen onlarca serüven… Ve daima varlığı hissedilen ve onunla teselli bulunan Hz. İsa imgesi…

Jerusalem böylesine zor bir mevzuda tam bir içtenlik ve kıvam örneği sunuyor. Kahramanlarının hiçbirini kayırmadan ve hiçbirini dikkatsizlik etmeden tüm isimlere yaşam veriyor. Kudüs’ü konu alıyor, İstanbul’u konu alıyor, “gerçek bir acıyı” yaşarken üzüntü ve kederi kendi tekeline alma halini, Hz. İsa’nın çileli yolculuğunu, Filistinli Ekrem’i, yaşından fazlaca ilkin olgunlaşan Vasken’i, haylaz Maksut’u konu alıyor. Üstelik tamamı tam bir kıvam ile yapıyor. Adeta sinematografik bir anlatımı var: sürükleyici ve garip. Öte taraftan bir edebiyat metni bulunduğunu hissettiren detaylar da yerli yerinde; kişiler arası ilişkiler ve insanlık durumları ustalıkla işlenmiş. Esayan’ın kurguladığı karakterler, duygular ve vakalar oyunbaz hamlelere gerek bırakmayacak kadar sahici.

Jerusalem Alıntıları – Sözleri

• Bir şeyden korkmaktan vazgeçince iyi mi da özgürleşiyordu insan..
• Bundan sonraki tek hedefim, mümkün olan minimum şeye gerekseme duyarak, fark edilmeden, problem çıkarmadan, katlanılabilir olmak olacak akrabalarım ve hepimiz için. Oldukça şey vermeye çalışır ve minimum şey ister gözükmeliyim. O şekilde ki kimse beni rakip görmesin, hepimiz acısın bana ve aralarında yaşamama izin versinler.
• Bir şeyden korkmaktan vazgeçince iyi mi da özgürleşiyordu insan…
• “Kendimi bir paket benzer biçimde hissediyordum. Birileri teslim ediyor, birileri de teslim alıyordu. Bana sanki cansızmışım benzer biçimde davranıyorlardı.
  Bir çocuğa asla cansızmış benzer biçimde davranılmamalı…”
• “Ablam, benim ikinci annem gibidir. Onu ne kadar fazlaca sevdiğimi söyleyebilsem keşke şimdi ona. Keşke zamanlar bu kadar cimrileşmeden yapsaydım bunu.”
• “Ben büyükbabamın adını taşıyorum. Bir hayaleti yaşam boyu sırtında taşımak benzer biçimde bir şey bu. Neden evlatların kendilerine ilişkin adları olmaz ki! Neden hep yarım kalmış şeyleri çocuklar tamamlamak, kırılmış bir şeyleri hep onlar onarmak zorundadır!”
• Kim ne derse desin ayrılığın en acisini çocuklar yaşar, ufak küçüklere herşeyin boylarından büyük gelmesi benzer biçimde, ayrılığın acısı da devasa gelir.
• Ama dünya bu şekilde işte! Kazandigin an, aslına bakarsak kaybetmeye başlıyorsun.
• Hepimizi Allah Baba yaratmadı mı? Hepimiz Adem ve Havva’nın evlatları değil miyiz? Yahudiler ve Araplar, Ismail ve Ishak’ın soyundan gelmiyor mu? Yani kardeş evlatları değil mi bu iki halk? Nasıl olur da biri ötekini bu kadar düşman görür? Türkler ve Ermeniler de yüzlerce yıl aynı topraklarda yan yana yaşamadılar mı? Bazı insanların yapmış olduğu kötülükler ile birbirimizi iyi mi bu şekilde düşman görebiliriz? Bu şekilde davranırsak sulh iyi mi gelir ki?
• Rastlantı demişken..
  Hem babamın hem de annemin babasız kaldıkları yaşın aynı olması, benim de aynı yaşlarda hem annesiz hem de babasız duracak şekilde evimden uzaklara gönderilmem tesadüf olabilir mi?
  Her üçümüzün de hayatlarının benzer yaşlarda kırılması iyi mi bir rastlantıdır?
  Acaba ben de büyüyüp baba olduğumda, kendi çocuğum benim yüreğimin ikiye ayrılmış olduğu o uğursuz yaşa vardığında neler hissedeceğim? Onu daha fazlaca korumak hani neredeyse içime sokmak mı isteyeceğim, yoksa bana meydana getirilen haksızlığın acısını kendi çocuğumdan mı çıkaracağım? İnsan doğası öyleki bir sır ki her iki duyguyu, kısaca sakınma, koruma ile linç etme hislerini cıvık haline getirip bir duygu çorbası yaratabilir ve orada kendi sorumluluğundan kurtulabilir. Hatta hakikaten de davranışlarını etkileyen içgüdülerin bilincinde olmamayı bile seçebilir.
  Evet, her şey olabilir fakat tesadüf yoktur asla!
• “Bir anne, evladı söz konusu olunca dünyayı yerinden oynatamaz mı? Zamanı durduramaz mı?”
• “Ayrılık zamanlarında hiçbir şeye zaman kalmaz. Evvel yapılmamış her şey korkulu bir şekilde zalimleşir. Üstüne çullanır insanoğlunun, öç alır.”
• “İçimde bir şey kırılıyor. Kırığın, içimi cam parçalarıyla doldurduğunu, ömrümün geri kalanında hep o cam parçacıklarıyla yaşayacağımı, içimde o an oluşturulan yaranın hep fakat hep, ılık ılık kanayacağını biliyorum. Annem varlığımın merkezi ve ben merkezimden, varlığımdan uzaklaşıyorum. Her basamakta daha yabancı, daha uzak, daha tehlikeli bir dünyaya doğru ilerliyorum.”
• “Mevsimi erişince hiçbir müdaheleye gerek kalmadan kuruyup gidecek o köksüz hiddet filizinin yanında, bir de suçluluk hissinin kök salmasına engel olamadım. Her şey ben bilincinde olmadan olup bitiyordu içimde.
  Yapacak bir şey yoktu.”
• Annemin bana Allah Baba’nın evinin bulutlarda bulunduğunu söylediği aklıma geliyor.Şöyleki gözümün alabildiğince bakıyorum bulutlara.”Evet” diyorum kendi kendime,”Allah Baba olsa olsa burada yaşıyor olmalı.Bizden fazlaca uzak olduğu kati.Hiçbir duamı duymadı zira…”
  Nerede olduğu ile ilgilenmiyorum artık.

Jerusalem İncelemesi – Kişisel Yorumlar

Kudüs kokan bir kitap. O silik çocuğun başardığı şeylerde içinizden “aferim oğluma sen istediğin kadar yaramazlık yapabilirsin” deyip yer yer destek veriyorsunuz. Samimi içten aşırı gerçekçi bir ifade. Mekan tasvirleri kafanızda tamamen o yeri çiziyor. Dolaştığı sokakları bilir benzer biçimde oldum:) (Eslem)

Anne baba özlemi çeken, kimsesiz, daha küçükken yaşamın ne demek bulunduğunu anlayan çocuklar için içinde kapanmayan bir yara bulunanlar için tuz tesiri yaratan bir kitap. Ayrıca içinde Kudüs sevgisi barındıran, hakkında en küçük bir şey duyunca yada okuyunca bile heyecanlananlar için de aranıpta bulunamayan kitaplardan, zira kitap bitene kadar kendinizi Kudüs’te hissediyorsunuz.
Dipnot: Baya iyi kitap. Baya baya iyi.
En dipnot: Kaç saat ağladım belli değil. Şundan dolayı çocuklar kimsesiz kalmasın, kalmasın kardeşim. (Betül)

fazlaca samimi ..yürekten kopup gelen kelimeler ki yüreğe işliyor.. okuyucunun içine işleyen yer yer ağlatan o masumluk..7 yaşlarında yatılı okula verilmiş bir çocuk kalbinin derinliklerinin penceresinden kudüs.. o sokaklarda geziyor ve orda hissediyorsunuz kendinizi..o çocuğun babasının annesinin bir adları bile yok..yazarın kendisi muhtemelen zira kendisinin de çerkez bir anası var .. bazı görüntüler o denli gerçek ki sadece yaşanmış olabilir diyorsunuz.
Kudüsü bu gözle okumayı fazlaca seveceksiniz.. din ve milliyet duygularından uzak insan olmanın incelikleriyle iyi mi bakılır işte bu kitapta bu var..
okunmalı okutulmalı.. (Hatice Mehlika)

Jerusalem PDF indirme linki var mı?

Markar Esayan – Jerusalem kitabı için internette en fazlaca meydana getirilen aramalardan birisi de Jerusalem PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Markar Esayan Kimdir?

İlköğretimi Bomonti Mıhitaryan Ermeni Katolik İlköğretim Okulu’nda, liseyi ise Hususi Getronagan Ermeni Lisesi’nde tamamlamış oldu. 1995 senesinde İşletme lisans eğitimini tamamlamış oldu. 1997 yılından itibaren aralıklarla yazdığı Agos Gazetesi’nde 2001 yılından beri “Dar Kapı” başlığı altında köşe yazıları kaleme almaya başladı. Yazarın ilk romanı, “Şimdinin Dar Odası”, 2004 senesinde İnkılâp Kitabevi Büyük Ödülü’nü aldı ve 2005 senesinde ise okuyucuya ulaştı. İkinci romanı “Karşılaşma” ise Ekim 2007’de okuyucularıyla buluştu. Markar Esayan şu an Taraf gazetesi gösterim koordinatörlüğü ve aynı gazetede köşe yazarlığı görevinde bulunan Esayan, Taraf gazetesine geçiçi genel gösterim yönetmenliğini de yapmış oldu. Kısa süre ilkin, Yeni Şafak gazetesinde yazmıştır. 16 Ekim 2020’de vefat etmiştir.

Markar Esayan Kitapları – Eserleri

• Jerusalem
• İyi Şeyler
• Karşılaşma

Markar Esayan Alıntıları – Sözleri

• “Kendimi bir paket benzer biçimde hissediyordum. Birileri teslim ediyor, birileri de teslim alıyordu. Bana sanki cansızmışım benzer biçimde davranıyorlardı.
  Bir çocuğa asla cansızmış benzer biçimde davranılmamalı…” (Jerusalem)
• “İnsan, bulunmak istediği için kaybolmaz mı zaten?” (İyi Şeyler)
• Hasılı, yaşıyorsanız, bunu başkalarının yaşamını karartmadan becerebiliyorsanız, hele hele kendinize ilişkin bir tarzınız da var ise, kendi hayatınızın şampiyonusunuz. (İyi Şeyler)
• Bundan sonraki tek hedefim, mümkün olan minimum şeye gerekseme duyarak, fark edilmeden, problem çıkarmadan, katlanılabilir olmak olacak akrabalarım ve hepimiz için. Oldukça şey vermeye çalışır ve minimum şey ister gözükmeliyim. O şekilde ki kimse beni rakip görmesin, hepimiz acısın bana ve aralarında yaşamama izin versinler. (Jerusalem)
• Yeni bir şey anlatmadım size biliyorum. Ama beni, hayatım süresince hep bildiklerim şaşırttı. (İyi Şeyler)
• Hepimizi Allah Baba yaratmadı mı? Hepimiz Adem ve Havva’nın evlatları değil miyiz? Yahudiler ve Araplar, Ismail ve Ishak’ın soyundan gelmiyor mu? Yani kardeş evlatları değil mi bu iki halk? Nasıl olur da biri ötekini bu kadar düşman görür? Türkler ve Ermeniler de yüzlerce yıl aynı topraklarda yan yana yaşamadılar mı? Bazı insanların yapmış olduğu kötülükler ile birbirimizi iyi mi bu şekilde düşman görebiliriz? Bu şekilde davranırsak sulh iyi mi gelir ki? (Jerusalem)
• “Ablam, benim ikinci annem gibidir. Onu ne kadar fazlaca sevdiğimi söyleyebilsem keşke şimdi ona. Keşke zamanlar bu kadar cimrileşmeden yapsaydım bunu.” (Jerusalem)
• “İçimde bir şey kırılıyor. Kırığın, içimi cam parçalarıyla doldurduğunu, ömrümün geri kalanında hep o cam parçacıklarıyla yaşayacağımı, içimde o an oluşturulan yaranın hep fakat hep, ılık ılık kanayacağını biliyorum. Annem varlığımın merkezi ve ben merkezimden, varlığımdan uzaklaşıyorum. Her basamakta daha yabancı, daha uzak, daha tehlikeli bir dünyaya doğru ilerliyorum.” (Jerusalem)
• Bir şeyden korkmaktan vazgeçince iyi mi da özgürleşiyordu insan.. (Jerusalem)
• “Ben büyükbabamın adını taşıyorum. Bir hayaleti yaşam boyu sırtında taşımak benzer biçimde bir şey bu. Neden evlatların kendilerine ilişkin adları olmaz ki! Neden hep yarım kalmış şeyleri çocuklar tamamlamak, kırılmış bir şeyleri hep onlar onarmak zorundadır!” (Jerusalem)
• Aramışsın, o denli fazlaca aramışsın ki, bulmaya vaktin olmamış. (İyi Şeyler)
• Kar tabiatın düğünüdür.
  Ve herkez o düğüne davetlidir. (İyi Şeyler)
• Leibniz’in söylediği benzer biçimde, bu dünya mümkün dünyaların en iyisidir. Fenalık ise iyiliğin noksan olduğu yerde… Hayatın mukaddes amacı ölmek yada öldürmek değil, yaşamak ve yaşatmaktır. Lucretius ne diyor :”Ölümlü olduğumuz halde, bu dünyaya ölmeye değil, mutlu olmaya geliyoruz…?
  Peki biz, mümkün bizlerin hangisiyiz? (İyi Şeyler)
• Pavlus bu dünyanın en mukaddes değerleri olarak “inanç, umut ve sevgi” den bahseder. “Ama” der “Ölümden sonrasında, inanç ve umut anlamsızlaşacak. Şundan dolayı O’nun yanında olacağız. İsa’da “Allah sevgidir.” der. Ölümün olmadığı yer, sevginin ölümsüzlüğü kazanılmış olduğu yerdir, kısaca aslına bakarsak aşkın devamlı halidir. (İyi Şeyler)
• Beni hayatım süresince hep bildiklerim şaşırttı. (İyi Şeyler)
• Rastlantı demişken..
  Hem babamın hem de annemin babasız kaldıkları yaşın aynı olması, benim de aynı yaşlarda hem annesiz hem de babasız duracak şekilde evimden uzaklara gönderilmem tesadüf olabilir mi?
  Her üçümüzün de hayatlarının benzer yaşlarda kırılması iyi mi bir rastlantıdır?
  Acaba ben de büyüyüp baba olduğumda, kendi çocuğum benim yüreğimin ikiye ayrılmış olduğu o uğursuz yaşa vardığında neler hissedeceğim? Onu daha fazlaca korumak hani neredeyse içime sokmak mı isteyeceğim, yoksa bana meydana getirilen haksızlığın acısını kendi çocuğumdan mı çıkaracağım? İnsan doğası öyleki bir sır ki her iki duyguyu, kısaca sakınma, koruma ile linç etme hislerini cıvık haline getirip bir duygu çorbası yaratabilir ve orada kendi sorumluluğundan kurtulabilir. Hatta hakikaten de davranışlarını etkileyen içgüdülerin bilincinde olmamayı bile seçebilir.
  Evet, her şey olabilir fakat tesadüf yoktur asla! (Jerusalem)
• “Bir anne, evladı söz konusu olunca dünyayı yerinden oynatamaz mı? Zamanı durduramaz mı?” (Jerusalem)
• Leibniz’in de söylediği benzer biçimde, bu dünya mümkün olan dünyaların en iyisidir. Fenalık ise iyiliğin noksan olduğu her yerde… (İyi Şeyler)
• “Ayrılık zamanlarında hiçbir şeye zaman kalmaz. Evvel yapılmamış her şey korkulu bir şekilde zalimleşir. Üstüne çullanır insanoğlunun, öç alır.” (Jerusalem)
• Acılar gelir akla ilk, empati diyince. Oysa insanların sevincine ortak olmak fazlaca daha zor olsa gerek, insanoğlunun içindeki şeytanı uyandırır, bir savaşım adım atar. (İyi Şeyler)