Kitap Künyesi

Yazar: Ayşegül Devecioğlu

Yayın Evi: Metis Yayınları

İSBN: 9789753424561

Sayfa Sayısı: 219

Kuş Diline Öykünen Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Belki de kuş, şu ”biliyor musun, duyuyor musun,” diye tutturduğu kuş söylüyordu Gülay’a, her şeyi. ”Üsküdar’a gidelim kuşu” adını takmıştı Yavuz ona; dalga geçmek için… Gülay kuşun mors alfabesine benzeyen sesini, Yavuz’a onlarca defa dinletmişti. Hiçbir şey anlayamamıştı bu sesten. Ama, Gülay’ın kara gözlerine bakınca, kendisinden fazlaca daha çok şeyin bilincinde bulunduğunu hissedebiliyordu.

Belki de tüm olan bitenler, yalnızca sezgiyle anlaşılabilecek şeylerdi; bugüne dek kitapta yazmayan, hemen hemen insan dilinde söylenmeyen şeyler. Ot-kırk yıl sonrasında sosyologlar bu döneme bakıp yorumlar meydana getirecek, adlar koyacaklardı. ”Ölenler,” diyeceklerdi, ”hepsi genç insanlardı. Fazlaca genç insanlardı. O şekilde gençlerdi ki, o denli gençlerdi ki…”

Kuş Diline Öykünen Alıntıları – Sözleri

• Haklı olduğuna bu kadar inanmak zalimleştirir insanı.
• “Senin sadece Nâzım Hikmet’in şiirlerinde karşılasacağın o isçinin ogluyum ben. Hem biliyor musun, mümkün olan, kati olandan da güzeldir aslına bakarsak. Devrim sonsuzdur!!!”
• Yavuz’u hatırlayan kimse var mıydı? Diğerlerini… Silinmişlerdi! Sanki asla yaşamamışlar şeklinde silinmişlerdi! Onları hatırlayan kimse yoktu; meydanlarda binlerce şahıs kol kola girdiklerini, güldüklerini, mahalle kahvelerindeki masalara dostça ilişiverdiklerini..
• Ne fazlaca insan, ne kıymetli insanoğlu özgürlük, eşitlik, kardeşlik uğruna ölüme gitmişti. Demek ki insan en kıymetli şeyini, yaşamını, insanca yaşamak, insanca bir yaşam yaratmak için feda edebiliyordu. Yüzyıllar süresince aynı şey olmuştu. Hayatta kalma içgüdüsüne, o hayvanı itkiye karşı koyarak olmuştu hem de… İnançtan, özgürlük tutkusundan, onurdan arınmış insan yaşamının bir önemi var mıydı?
• Sonra o karanlık, daracık, kirli kokulu kuytuda, bu kez isyanla öfkeyle sordu kendisine: Toplumsal belleğin uyanmasını sağlayacak, uyuyan canavarın önüne atılacak kemik bu mu?
  Onlardan geriye bir tek bu mu kalacaktı! Hain pusularda, kan uykularda, vurulduk ey halkım unutma bizi!
• İbrahim, Hüseyin… Necmi… Bir zamanlar okullarda, mitinglerde, mahallelerde görmüş olduğu yüzlerce genç, bir çok ya ölmüş ya hapisteydi şimdi. Kendilerinden geleceğe ne kalacaktı? Onları kim hatırlayacaktı? Geriye ne kalmıştı! Ne kalacaktı! Naif, masalsı anlatılar mı!? Etleriyle, kanlarıyla yaşadıkları gerçek masala mı dönüşecekti?

Kuş Diline Öykünen İncelemesi – Kişisel Yorumlar

80 darbesi ve o dönemde yaşanmış olan nice zorluklar bunun üstüne nadide kitaplardan birisi oldu benim için. Onca zorluğun içinde filizlenen Gülay ve Yavuz aşkı bizlere nice umutlar besletti.. (Yağmur)

Kuş Diline Öykünen Devecioğlu’nun ilk romanı.
Kendisi de siyasal hareketin içinde yer almış ağır bedeller ödemiş olan ( 26 yaşındaki eşi işkence sebebiyle ölmüş) Devecioğlu, 12 Eylül öncesi ve sonrasını anlattığı kitapta, bir kuşağın umutla başlamış olan, sorgulamalarla biten hikâyesini Gülay karakteri üstünden objektif bir halde anlatmış.Kitaptaki işkence sahneleri kan dondurucu organik olarak.
Kitabın derdi bence aşağıdaki alıntıda en güzel şekilde anlatılmış.
“Sence, kaybolan bir şeyin gölgesi olur mu?”
“Anlamadım ki!”
“Bunun şeklinde.” Çekilip, demirden, biçimsiz kütlenin arkasına çömeldi.
“Olmaz, dedi Gülay; “bak, olmuyor…”
“Biz, kaybolan şeyin gölgesiyiz, işte!”
Bu sözlerin yarattığı derin hüzün, ikisinin de yüzlerini sarartıverdi.Gülay’ın yüreği korkuyla sıkıştı, can acısıyla donup kaldı. ( syf 192) (Hasret Akbaş)

12 Eylül dönemine dair o denli fazla kitap okudum ki, Ece Temelkuran’ın Devir romanından sonrasında beni bu kadar fazla etkileyen başka bir kitap okuyamam sanmıştım fakat yanılmışım. Bu kitabı okurken tam anlamıyla o günü yaşadım, Gülay oldum, o sorgu odasında o işkenceleri ben yaşadım, inanılmaz etkilendim. Kahramanımız Gülay, 12 Eylül döneminde hanım olmanın, diğeri olmanın o ağır yükünü tüm gerçekliğiyle yaşamış, vücut dokunulmazlığı ihlalinin en iğrenç haliyle yüzyüze gelmiş bir bayan. Kitapta onun hayata tutunmaya çalışmasını, toplumdan kopuşunu ve yalnızlaşmasını okuyoruz. Beni bu kadar fazla etkileyen başka bir sinden de, yazarın sevgili Eşi Behçet Dinlerer’in 1980 senesinde tutuklanarak cezaevine götürülmesi ve burada görmüş olduğu işkence sonucu yaşamını kaybetmesi oldu.bana bakılırsa Ayşegül Devecioğlu fazlaca kuvvetli bir bayan yazar ve ben onun öteki kitaplarını da keşfetmek isterim. (Ecem İspir)

Kuş Diline Öykünen PDF indirme linki var mı?

Ayşegül Devecioğlu – Kuş Diline Öykünen kitabı için internette en fazlaca meydana getirilen aramalardan birisi de Kuş Diline Öykünen PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Ayşegül Devecioğlu Kimdir?

Ayşegül Devecioğlu (d. 1956) Türk yazar.

Orta Doğu Teknik Üniversitesi’nde eğitim görmüş oldu fakat eğitimini tamamlamadan ayrıldı. Üniversite yıllarında Devrimci yol hareketine katıldı.[1]. 1976’da Behçet Dinlerer ile evliliğe ilk adımını attı, Ali Fuat adına bir oğulları oldu. 1986’dan sonrasında gazete, mecmua ve televizyonlarda çalıştı. Çeşitli dergilerde yazıları, denemeleri yayımlandı. İlk romanı Kuş Diline Öykünen, 2004yılında yayımlandı. 2007’de piyasaya sürülen ikinci romanı Ağlayan Dağ Susan Nehir ile Orhan Kemal Roman Armağanı’nı kazanmıştır. İstanbul’da yaşıyor.

Ayşegül Devecioğlu Kitapları – Eserleri

• Ağlayan Dağ Susan Nehir
• Güzel Ölümün Öyküsü
• Kuş Diline Öykünen
• Arkası Mutlaka Gelir
• Kış Uykusu
• Başka Aşklar
• Ara Tonlar

Ayşegül Devecioğlu Alıntıları – Sözleri

• Herkes piçe pislik yapmak için birbiriyle yarışıyor. Anasından emdiği sütü burnundan getiriyorlar piçin, kan kusturuyorlar. (Güzel Ölümün Öyküsü)
• Herkes, hepimiz şeklinde olmayanlara gözdağı vermek için uyduruldu. (Ara Tonlar)
• “İçimde susturmaya çalıştığım bir ses çoğalmaktaydı.” (Ağlayan Dağ Susan Nehir)
• Geriye kalan yalnızca dilsiz günlerin tortusuydu. (Başka Aşklar)
• Utanır, suçlu şeklinde küçülür, ezilir büzülür evlatlarını yediremeyen, giydiremeyen, yüzlerini güldüremeyen analar! (Kış Uykusu)
• Bazen yaşam öyleki karmaşık gözükür ki, içinden çıkmak zorlaşır. Halbuki olup bitenler çoğunlukla göz önündedir, fakat hep aynı seviyeden bakınca bir şey görmek mümkün olmaz. Yine de bir çok şahıs gözünü uydurmuş olduğu delikten hayata bakmaktan vazgeçmez. Kıpırdamadan durur ve manzaranın değişmesini, daha doğrusu değişmemesini bekler. (Ara Tonlar)
• Yine de sessizliğin içi boş değil. Yetimhane de, mecburi gece sessizliğinde dünyanın altını üzerine getirmeye hazır, geçmişsiz, geleceksiz yarı deli bir çocuk sürüsünün haykırışları gizli saklı. (Güzel Ölümün Öyküsü)
• “..unutmak hem de hatırda tutmak mümkün olabilir mi? Birlikte?” (Ağlayan Dağ Susan Nehir)
• Ölümden değil yaşamdan kaçıyorlar. (Başka Aşklar)
• İbrahim, Hüseyin… Necmi… Bir zamanlar okullarda, mitinglerde, mahallelerde görmüş olduğu yüzlerce genç, bir çok ya ölmüş ya hapisteydi şimdi. Kendilerinden geleceğe ne kalacaktı? Onları kim hatırlayacaktı? Geriye ne kalmıştı! Ne kalacaktı! Naif, masalsı anlatılar mı!? Etleriyle, kanlarıyla yaşadıkları gerçek masala mı dönüşecekti? (Kuş Diline Öykünen)
• Bu işin sonunda ölüm var! (Güzel Ölümün Öyküsü)
• Yanan ormanlar, köyler, ahırlarında diri diri yakılan hayvanların sesleri uzaktaydı; fakat yanık kokusu, büyük yıkımların o akıl sır ermez yollarını izleyerek kilometrelerce uzaklıktan gelip her şeyin içine işliyordu; ipliklere, boyaya, kumaşa… Çamaşırlardan gelen kokuyu ümitsizce içine çekti, bin kez yıkasa da onları arıtamayacaktı; koku kafalarının içindeydi; beyinlerine girmiş, ciğerlerine işlemişti… (Başka Aşklar)
• “Bir kedi hiç sebepsiz neşelendirebilir insanı…” (Kış Uykusu)
• Sonra o karanlık, daracık, kirli kokulu kuytuda, bu kez isyanla öfkeyle sordu kendisine: Toplumsal belleğin uyanmasını sağlayacak, uyuyan canavarın önüne atılacak kemik bu mu?
  Onlardan geriye bir tek bu mu kalacaktı! Hain pusularda, kan uykularda, vurulduk ey halkım unutma bizi! (Kuş Diline Öykünen)
• Ocaktan kor alıp bassaydı gözlerine de, kızının yanında gözyaşı dökmeseydi! (Kış Uykusu)
• Ama ışık yanan her ev şenlikli mi ya! (Kış Uykusu)
• Her şey, hepimiz diğerlerinin nefes almasına engel olmuyormuş şeklinde, içine tıkıldıkları bu deliğin perişanlığını mazur gösterebilecek bir şeyler arıyor, kafasının içinde amaçsızca dönerek duran zavallı kelimeler yığınından utanç ve telaş içinde sözcükleri bulup çıkarıyordu. (Başka Aşklar)
• Yaşamın kederli soluğunu içine çektiğinde, günün daha şimdiden kendini belli eden boşunalığı. (Güzel Ölümün Öyküsü)
• İçi çabucak tekrardan kararıyor. Gökyüzünün şimdi mavi olmasına aldanmamalı diye düşünüyor. Kararabilir, kızarabilir, yeşile hatta mora bile dönüşebilir. Gökyüzüne itimat olmaz. Başının üstünde bir dam yoksa gökyüzüne güvenmeyeceksin. Denizle ilgili detayları ise taa eskiye uzanıyor. Tek gözü cam olan öğretmenin deniz suyu doldurulmuş bir şişeyle sınıfa gelip, deniz suyunun görünmüş olduğu şeklinde mavi değil, kül rengi, kirli bir su bulunduğunu anlattığı güne kadar uzanıyor. Emenike şişeye doldurulan şeyin artık deniz olmadığını biliyor. Deniz olmayan şeyin rengi umurunda değil. (Güzel Ölümün Öyküsü)
• Perileri esir etmenin yolu elbiselerini saklamaktır. Mucizenin yaratıklarını özgürlüğe masallar kavuşturur. (Ağlayan Dağ Susan Nehir)