Mavisini Yitirmiş Yaşamak kimin eseri? Mavisini Yitirmiş Yaşamak kitabının yazarı kimdir? Mavisini Yitirmiş Yaşamak konusu ve anafikri nedir? Mavisini Yitirmiş Yaşamak kitabı ne konu alıyor? Mavisini Yitirmiş Yaşamak PDF indirme linki var mı? Mavisini Yitirmiş Yaşamak kitabının yazarı Ali Çolak kimdir? İşte Mavisini Yitirmiş Yaşamak kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi…

Kitap Künyesi

Yazar: Ali Çolak

Yayın Evi: Zaman Kitap

İSBN: 9758578650

Sayfa Sayısı: 135

Mavisini Yitirmiş Yaşamak Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Mavi işte, cıvıl cıvıl, kıpır kıpır mavi…Deniz mavisi, kararsız ve hırçın. Aşk şeklinde, verem şeklinde işler içimize. Kah yeşile, kah su rengine dönüşerek çılgına çevirir insanı. Ah gece mavisi…siyah saçlarına dolanmış karanlığın. Yaz akşamlarının iç serinliği, yıldız şavklarında gezinen şarkılar..Mavinin en koyusu, şehirli ve evcil olanı boncuk mavisidir. Çinilere işlenince sabırla büyülenen aşk ve sanat rengi. Ve turkuaz, mavinin yeşile oluşturduğu cümbüş…Maviler saymakla bitmez, masal şeklinde bir dünyanın içine çeker sizi.

Mavisini Yitirmiş Yaşamak Alıntıları – Sözleri

• Dar paçalı pantolonlar üstüne çekilen o sivri uçlu, gıcır gıcır, ayna şeklinde parlayan körüklü çizmeler, bir dönem “seçkin” insanların alâmeti fârikalarından olmuştur. Anlatıldığına bakılırsa, yakmaya bile gazyağı bulunmadığı günlerde, zevk erbâbı gelip geçişleri fark edilsin diye çizmelerinin altına gazyağı sü- rerlermiş. Sonra da, adımlarının çıkarttığı “gıcıırt, gıcıırrt” sesleriyle “Ben geliyorum” demenin hazzına ererlermiş. Böylece, adım atma sanatına kendi halinde bir müzik de eklenirmiş…
• Bir zamanlar genç, yaşlanmış hepimiz baston kullanırmış. İhtiyaçtan fazlaca bir süs unsuru sayılır, ayaklarla düşüncenin ritmini ayarlayan bir orkestra çubuğu şeklinde taşınırmış elde. Baston deyip geçmeyin, başlı başına bir sanat eseridir o. Sapının kıvrımı yada topuzu, işlemeleri, cilası… İnce bir zevk ürünü, şıklık ve zarafet örneğidir. Tık tık yere vuruşları, bir kılavuz şeklinde etrafı yoklayışı ile sahibinin yakın dostluğunu kazanır; sırdaş olur, dert ortağı olur ona. İnsanın elinde tüm dönemin şahidi; adımların, yönelişlerin, günahların, sevapların, hiddet ve sevinçlerin sessiz bir takip edeni şeklinde durur. Boynunun bükük oluşu, her an efendisinin emrine hâzır ve nâzır bulunduğunun işaretidir. Zaman, onun işlemelerinden, cilâsından bir şeyleri alıp götürür, tıpkı sahibinden götürmüş olduğu şeklinde… Fakat o sahibinin anılarını saklayan bir tanık olarak kalır. Bugün eski insanoğlu göçüp gitmiş, bastonlar sağa sola atılmış, kaybolmuş; yürümek de zevkini yitirmiştir.
• Yitirdiğinin farkına varmak, kim bilir aramaya adım atmak için ilk adımdır.
• Mendil kadar toprağım olsa dünyada
  Bir ağaç dikip de şöyleki yaslansam
  Dalından bir kazma sapı yapsam bir de ok
  Tabutunu kendi çakmış bahtiyar olsam
  Şaban Abak
• Yaşamayı tek duzelikten, eskimekten kurtarmanın yolu ruhun etrafındaki duvarları yıkmaktır.

Mavisini Yitirmiş Yaşamak İncelemesi – Kişisel Yorumlar

Kitabı ablamlardan kalan bana hitap etmedikleri için satmak suretiyle ayırdığım kitapların arasındayken fark ettim. Kitaplığımda yer olmadığı için bazılarını satmaya karar vermiştim bu kitap da onlardan biriydi. Ama sonrasında yanlışlıkla elimden düştü ve bir alıntıya dikkat ettim ablam altını çizmişti. İlgimi çekti ve okumaya karar verdim. Okuduktan sonrasında fikrim hala değişmedi kitap rafta yerini koruyamadı maalesef ki…
Aslında kitap bazı yönlerden iyimser fakat ben mi fazla negatifim yoksa okuduklarım mı gereksizdi anlayamadım. Ve ben tecrübe etme okumayı fazlaca severim normalde fakat bu kitap birkaç alıntı haricinde benim ilgimi çekmedi. Hayatın mavisini yitirdim sanırım. Okumak isteyenlere keyifli okumalar. (Fatmanur Coşkun)

Adım atma sanatı: Lise iki. Kısa devam eden yazılılardan birini 15 dakika içinde bitirip vermişiz, gözlerimiz saatte 40 dakikanın dolmasını bekliyor aramızda fısır fısır konuşuyoruz. Gözetmenimiz edebiyat hocamız bununla beraber rehber hocamız “Hadi size bir kısa parça okuyayım fazlaca beğendim ben” diyor başlıyor okumaya. Yürümekten bahsediyor fakat o şekilde fazlaca şey konu alıyor ki aslına bakarsak : yaşayın diyor, hayata durup bakın, kendinizden kaçmayın, kendinizi bulun, sevin, mutlu olun ! Zil çalıyor çıkıyoruz. Ben o günden sonrasında yürümeyi seviyorum, bırakılsa saatlerce yürüyebilirim asla gözümde büyümüyor bir yere yürümek. Zaman geçince yürümeyi sevme sebebimi o şekilde unutmuşum ki kimi zaman kendime şaşırıp “Her şeye üşenirim buna iyi mi üşenmiyorum her yere yürüyebiliyorum” diye sorup yanıt alamazdım. Bugün iş yerinde kitaplıkta dikkatimi çekti kitap adı, alıp ilk parçayı okuyunca gözlerimden yaşlar boşandı. Edebiyat hocamın sesi kulaklarımda, ben lise esnasında oturmuş onu dinliyor zil çalmasını umuyorum. Ben o gün yürümeyi sevmeyi öğrendim, bugün ise yürürken düşünmem ihtiyaç duyulan öteki ayrıntıları hatırlıyorum.
~ Kitabı bitirmedim yalnız asla farketmeden hayatıma dokunan anıyı bir bölgelere yazmadan es geçmek istemedim, bitirdiğim süre incelememi güncelleyeceğim inanırım öteki parçalarda da kendime ilişik yada bambaşka bir görüş açısı katacak bir şeyler bulacağım. (•İrem)

Mavisini Yitirmiş Yaşamak PDF indirme linki var mı?

Ali Çolak – Mavisini Yitirmiş Yaşamak kitabı için internette en fazlaca meydana getirilen aramalardan birisi de Mavisini Yitirmiş Yaşamak PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan bir çok kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF’leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Ali Çolak Kimdir?

1965 senesinde Nazilli’de dünyaya geldi. Toygar İlkokulu’nu, Sümer Ortaokulu’nu ve Nazilli Endüstri Meslek Lisesi’ni tamamladı. Gazi Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi’nde başladığı yüksek öğrenimini ikinci sınıfta bıraktı. Daha sonrasında Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Kısmı’ne girdi ve 1988 senesinde buradan mezun oldu. Bir süre bir yayınevinde çalıştı. 1989’un Mart ayında dostlarıyla beraber edebiyat dergisi Kırkikindi’yi çıkardı.(3 Sayı) Daha sonrasında Milli Eğitim bakanlığı’na geçerek Mardin’in Savur ilçesinde edebiyat öğretmenliğine belirleme edildi. Burada yarım dönem çalıştıktan sonrasında çekilme etti ve İstanbul’da bir hususi öğretim kurumunda öğretmenliğe başladı. 12 yıl süreyle öğretmenlik ve yöneticilik yapmış oldu.

1989’da, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yeni Türk Edebiyatı Kısmı’nde başladığı yüksek lisans çalışmasını, tezini tamamlamadan bıraktı. Çeşitli edebiyat dergilerinde denemeler yazdı. 1992 senesinde Zaman gazetesinde köşe yazarlığına başladı. Deneme türünde eserler veren ve çeşitli yayınevlerinden çıkmış 10 kitabı bulunan Ali Çolak, 1996 senesinde ‘Günlük Güneşlik Şarkılar’ adlı kitabıyla, Türkiye Yazarlar Birliği (TYB) ‘Yılın Deneme Yazarı’ ödülünü aldı. Ali Çolak, haftada bir yazdığı köşe yazılarının yanı sıra 2001 yılından bu yana Zaman’ın kültür – sanat sayfası editörlüğünü yürütüyor.

Ali Çolak Kitapları – Eserleri

• Mavisini Yitirmiş Yaşamak
• Günlük Güneşlik Şarkılar
• Periyi Uyandırmak
• İnce Sözler
• Bilmem Hatırlar mısın?
• Susarak Konuşalım
• Yitik Hüzün
• Söz Işıldağı
• Günsarısı
• Günün Ötesi
• Ozan Dediğin
• Bir Bahçe Düşü
• Ama Sözcükleri Götüremezler
• Bir Ateş Yakmak
• İslam’a Gore Anadolu’da Düğün Adetleri

Ali Çolak Alıntıları – Sözleri

• ‘Kaçmak’… galiba bugünlerde ruhum en fazlaca onunla meşgul. Kendime mi, uzaklara mı, meçhule mi? Ne önemi var… (Yitik Hüzün)
• ” Bu kentin koynuna girdiğim günden beri
  Cebimde ölümüm
  Avuç avuç dağıtırım insanlara bir türlü tükenmez ölümüm.”
  Alâeddin Özdenören (Bir Bahçe Düşü)
• ”Aşkın şiddetine direnme edecek ve fakat birbirine değdikçe alev alacak kelimelerimiz yok artık.” (Bir Bahçe Düşü)
• Dağı taşı, kurdu kuşu, cümle yaratılmışı dost bilsek kendimize… (Günün Ötesi)
• Delirecekmişim şeklinde hissediyorum. Bu korkulu çağda daha çok yaşamayı sürdüremem. (Periyi Uyandırmak)
• İnsan çağımızda gönül tarlasına durmadan put dikiyor. Kendi türettiği eşyaya, kendi kurduğu sisteme yada kendinin yücelttiği insana tapmak kanalıyla kendine tapmaya çalışmakta kim bilir. Kendini dolaylı yoldan putlaştırmanın boş deneyinde.. (Ama Sözcükleri Götüremezler)
• Oyuncağın kıt olduğu zamanlarda hayata devam etmenin güzel bir yanı var mıydı?
  Bu bir avuntu değilse evet vardı!
  Mecburiyetten, elinden iş gelir çocuklar olmuştuk.
  Çakıyla, testereyle, keserle kendi oyuncağımızı kendimiz yapabiliyorduk.
  Harikulade uçurtmalar yapar uçururduk örneğin…
  Küçücük ellerimizle yaptığımız oyuncakları hiçbir yapınak üretemezdi… (Bir Ateş Yakmak)
• Yitirdiğinin farkına varmak, kim bilir aramaya adım atmak için ilk adımdır. (Mavisini Yitirmiş Yaşamak)
• İçinizde bir kıpırtı oluyorsa karlar savrulunca, yüreğiniz kamaşıyorsa, yaşınıza başınıza aldırmayın. Çıkın sokaklara, yürüyün, ıslık çalın, türküler açıklayın… Size birlikte rol alan birileri kesinlikle olacaktır. Hiç kimse yoksa, gece yarısı bir dostunuzu uyandırın, İsmet Hususi’in söylediği şeklinde. Ona kar musikilerinden söz edin. İçinizi beyaz bir şarkı kaplasın sabaha kadar… (İnce Sözler)
• Çocukluğun cumartesileri, birazcık uyku, tatlı bir tembellik, naz ve en o kadar da oyun değil midir? Hiç bitmeyecekmiş şeklinde gelen, fakat o denli da acele bitiveren, sabun köpüğü şeklinde uçup giden, ardında ince yorgunluklar, süre dinlemeyen çocukça arzular ve akşam kızıllıklarına doğru yükselen toz bulutları bırakıp giden bolca ışıklı bigün… (Günlük Güneşlik Şarkılar)
• İnsan insandır ve acılar evrenseldir. (Günsarısı)
• Onlar hüznü bir ceyiz
  Çileyi ince bir nergis
  Ve gülerken bir dağ silsilesi
  Taşırlar
  Ve acıdan ibarettir
  Kayıtlarımızda anneler (Bir Ateş Yakmak)
• İnsan bir hatıra oluyor sonucunda (Susarak Konuşalım)
• Ahmet Haşim’in ‘hastalığı’ ise. Allah affetsin, gene boğazındandır fakat bu düzgüsel bir ‘yiyecek’ tutkusu değildir. Haşim toprak yer! Evet, toprak … Masasının üstünde, mavi bir çanak için-de, kili asla tamamlanmamış etmediğirıi en yakın arkadaşları anlatır. Büyük bir iştah ile yediği bu kili, zamaan süre misafirlerine de ikram etmiş olduğu olmuştur. Hani şu vaktiyle. hamamlarda saça sürülen koyu toprak rengindeki kil yok mu, ozan işte onu çerez şeklinde atıştırır: Üstelik böbrek hastası olduğu ve kumlu şeyler yememesi gerektirme etmiş olduğu halde … Bu vaziyetine tanık olan Abdülhak Şinasi Hisar, onun iştahla yediği toprakta çocukluk günlerinin kokusunu buldu-ğunu anlatır: “Karanlık ve yalnız saatlerinde bu toprağı, ağzına alıp çiğnediği zamanlar, onun kokusunda bir ihtimal çocukluğunun, Dicle’nin geçmiş olduğu mevsimlerde ve en eski gecelerinin titrek, hislerini buluyordu. Haşim, bu kili ağzına alınca bir ihtimal o eski toprakların, gecelerin, sıcakların usaresini bir meme şeklinde emdiğini duyuyor ve ruhuna onların tadının döküldüğünü duyuyordu (Ozan Dediğin)
• Sevdiğini asla söyleyememek ne acıdır! (Günün Ötesi)
• Mendil kadar toprağım olsa dünyada
  Bir ağaç dikip de şöyleki yaslansam
  Dalından bir kazma sapı yapsam bir de ok
  Tabutunu kendi çakmış bahtiyar olsam
  Şaban Abak (Mavisini Yitirmiş Yaşamak)
• Yeryüzünde hiçbir ses, hiçbir koku ve yaşanmış hiçbir an bütünüyle yok olmaz, silinmez.
  Yeri ve zamanı ulaştığında, bir itici güç, bir vaka ya da bir çağrışım asla ummadığımız anda fitili ateşler ve onlar, saklandıkları yerlerden, küllerini silkeleyip çıkarlar: hatırlarız! Hatırlayamadıklarımızın ya zamanı gelmemiştir ya da geçmiştir.
  Jorge Semprun, “Her şey kaldı bende her şey!” diyordu. (Bilmem Hatırlar mısın?)
• Şimdi, var ise yoksa plastik ve mutlu bayanlar sanatı. (Yitik Hüzün)
• Ağrıya, melâle, kedere tutulmuşlar, huzursuzlar… Hangi çağda, nerede yaşarsa yaşasın, buluyorlar birbirlerini.. (Ama Sözcükleri Götüremezler)
• Hepimiz ayrı ayrı tutulduk dünyaya
  Denizi görenler deliye döndü
  Gökyüzüne bakışı vardı bir ceylanın
  Tüm ömrümce unutamam… (Susarak Konuşalım)